این توسعه شاید به اصطلاح به بحران جهانی شدن مرتبط باشد که مشخصه‌اش رشد مالی و کاهش صنعتی شدن در اروپاست. اگرچه همواره نفرت‌پراکنی‌هایی علیه مهاجران، یهودیان، مسلمانان یا هر گروهی که در زمره «متفاوت»ها طبقه‌بندی می‌شدند وجود داشت، اما اینها موضوعاتی تابو تلقی می‌شدند. انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۲ زمانی که رهبر جبهه ملی، ژان ماری لوپن، آرای بیشتری نسبت به نامزدهای سوسیالیست کسب کرد و وارد دور دوم شد، می‌تواند به‌عنوان اوج آزادسازی ایده‌های راست افراطی تلقی شود. در فصل جدید از سازمان‌های راست افراطی در اتریش سخن گفته می‌شود.

     

گفتمان‌های مسلط تفاوت و نابرابری:

سازمان‌های دست راستی در اتریش

معرفی گفتمان‌های دست راستی در مورد تفاوت و نابرابری:  از گفتمان‌های حاشیه‌ای تا گفتمان‌های اصلی

بحث در مورد گفتمان‌های دست راستی در اتریش به ناگزیر باید با اشاره به «حزب آزادی اتریش» (Freiheitliche Partei Österreich, FPÖ) شروع شود. این حزب نه‌تنها بازیگر اصلی دست راستی در صحنه سیاسی اتریش و رقیب دو حزب مهم و مستقر دیگر [یعنی احزاب «سوسیال دموکرات» (Sozialdemokratische Partei Österreich, SPÖ) و حزب مسیحی- محافظه کار «حزب مردم اتریش» (Österreichische Volkspartei, ÖVP)] است، بلکه یکی از پیشگامان پوپولیسم دست‌ راستی در اروپا است. در انتخابات ملی سال ۱۹۹۹ «حزب آزادی اتریش» ۹۱/ ۲۶ درصد از آرا را به‌دست آورد، درست به اندازه «حزب مردم اتریش.» در نتیجه، «حزب مردم اتریش» یک دولت ائتلافی با «حزب آزادی اتریش» در سال ۲۰۰۰ تشکیل داد. اگرچه در انتخابات بعدی (۲۰۰۲) «حزب آزادی اتریش» ۱۶درصد از آرای خود را از دست داد، اما این حزب از آن زمان خود را بازسازی و اصلاح کرده است. در جدیدترین انتخابات ملی، «حزب آزادی اتریش» با ۵/ ۲۰ درصد آرا (۲۰۱۳) در جایگاه سوم ایستاد و در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۴ نیز ۷/ ۱۹ درصد آرا را به‌دست آورد.

اگرچه به نظر می‌رسد که «حزب آزادی اتریش» فضای سیاسی دست راستی در اتریش را در اشغال خود دارد اما در سال‌های اخیر گروه‌ها و سازمان‌های کوچک‌تری مانند نسخه اتریشی PEGIDA (اروپاییان میهنی علیه اسلامی کردن غرب)، جنبش هویتی‌ها و گروه‌های کوچک‌تری مانند «ابتکارات شهروندان» (Citizens’ Initiatives)با استراتژی‌های واحد که بر مذهب و مهاجرت متمرکز است، اهمیت یافته و عمومی‌‌تر شده‌اند. برای مثال، بحث‌های فعلی در مورد ساختن مساجد و مراکز فرهنگی اسلامی از سوی «ابتکارات شهروندان» مورد اشاره قرار گرفته است؛ گروهی که علیه ساخت این ساختمان‌ها تظاهرات کرد. بیشتر این ابتکارات دیگر آنچنان فعال نیست، بلکه در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ هزاران نفر را با نگرانی‌هایشان بسیج کردند و در ۲۰۱۱ نیز شبکه «جنبش طرفدار اتریش» یا «Bewegung Pro Österreich» (BPÖ) را شکل دادند. اگرچه «حزب آزادی اتریش» و «ابتکارات شهروندان» با هم متفاوتند – اولی حزب است و دومی بیشتر یک سازمان جامعه مدنی است- اما اشتراک زیادی با هم دارند و ظاهرا مکمل یکدیگر هستند.

این دو با هم یک گفتمان مسلط تفاوت و نابرابری را به ویژه در مورد مسائل مهاجرت، مسلمانان و اسلام ساخته و ترویج می‌کنند. «حزب آزادی اتریش» و «ابتکارات شهروندان» نه‌تنها تصاویر مشابهی از مهاجرت و «دیگری» مسلمان را می‌سازند، بلکه در سطوح محلی و اجتماعی هم – برای مثال در وین- همکاری می‌کنند. در سال‌های اخیر ادبیات زیادی تولید شده که در جست‌وجوی تبیین ظهور و رشد راست سیاسی در اتریش بوده است. بخشی از این ادبیات به گذشته فاشیستی اتریش، به سنت فرهنگ سیاسی اجماعی این کشور و نظام دو حزبی بسته تا دهه ۹۰ اشاره دارد؛ بخش دیگر به بازسازی نولیبرالی دولت رفاه سابقا قدرتمند اتریش. این فصل بنا دارد دو بعد جدید به این ادبیات بیفزاید. اولین هدفش کمک به تبیین موفقیت گروه‌های پوپولیست و افراط‌گرای دست راستی در اتریش است با تحلیل اینکه چگونه آنها حول مسائل مهاجرت اجماع‌سازی کرده و با دامن زدن به استدلال‌های نژادپرستانه، جنسیتی و تبعیض‌گراهراسانه‌ (طبیعی یا فرهنگی) تفاوت، نابرابری و طرد به خلق هژمونی می‌پردازند.