در کنار معیارهایی برای جلوگیری از تبدیل بحران‌ها به «بحران خشن» و سپس تبدیل آن به «بحران شدید»، ایالات‌متحده باید تلاش کند تاثیر سیستم‌های ضددسترسی و منع منطقه‌ای چین را در سال‌های آتی کاهش دهد. تحلیل بسیاری از اندیشکده‌ها بر نیاز فوری به این مساله تاکید می‌کند که ایالات‌متحده باید روی سیستم‌های قابل دوام‌تری (مانند زیردریایی‌ها و دفاع نمایشی موشکی) برای عقیم گذاشتن سیستم‌های ضددسترسی و منع منطقه‌ای چین متمرکز شود و سرمایه‌گذاری کند. این تلاش‌ها مقوم بازدارندگی خواهد بود، به جلوگیری از اعتماد به نفس روزافزون چین برای فائق آمدن در یک درگیری شدید کمک می‌کند و ثبات در بحران‌ها و در مرحله مهم و آغازین نبرد را بهبود و ارتقا می‌بخشد. اما تلاش‌ها موجب کاهش چشمگیر خسارت‌های نظامی یا هزینه‌های اقتصادی آمریکا در یک درگیری شدید نخواهد شد. حتی اگر قابلیت‌های نظامی چین هم بهبود یابد، این کشور متحمل خسارت‌های شدید در یک نبرد طولانی و شدید خواهد شد. افزون بر این، تاثیرات اقتصادی، داخلی و بین‌المللی یک درگیری طولانی و شدید علیه چین کارگر خواهد بود. ایالات‌متحده باید اطمینان یابد که چین کاملا از پتانسیل نتایج فاجعه بار- حتی اگر در جنگ به لحاظ نظامی شکست نخورد- آگاه شود. اگرچه آمریکا نباید نسبت به لطمات عظیم یک درگیری طولانی و شدید بی‌توجه باشد، اما آمادگی‌سازی‌های محتاطانه آمریکا برای چنین جنگی کمک خواهد کرد که چینی‌ها از اشتباه پیروزی قابل انتظار با هزینه‌ای قابل پذیرش بیرون آیند. با این حال، حجم زیادی از «عقل سلیم» برای تامل در مورد چنین آمادگی‌سازی‌هایی مورد نیاز است. همان‌گونه که از آغاز این مطالعه اعلام شد، جنگ با چین غیرمحتمل است تا حدی به این خاطر که هر دو طرف می‌دانند که هزینه چنین جنگی از دستاوردهایش - حتی برای برنده- پیشی خواهد گرفت (البته اگر برنده‌ای وجود داشته باشد). افزون بر این، هزینه‌های آماده‌سازی کامل، سنگین است و بی تردید بسی عظیم‌تر از هزینه‌های جنگ در زمانی است که احتمال اندکی از جنگ وجود دارد.

[اشاره: theater missile defense: سیستم دفاع نمایشی موشکی نوعی سیستم دفاعی در آمریکاست که می‌تواند در هر جای دنیا برای تشخیص دوربرد بودن یا نبودن موشک‌های بالستیک دشمن به کار رود.]

با داشتن این در ذهن، تمهیدات و آماده‌سازی‌های آمریکا به چند قسمت تبدیل می‌شود:

* بهبود توانایی برای حفظ عملیات شدید نظامی: وزارت دفاع باید «مواد مصرفی» حیاتی را (تسلیحات و مقررات) که ممکن است تمام شود، شناسایی کند و توازن در هنگامه یک جنگ طولانی را برقرار سازد.

* تغییر جهت به سوی سیستم‌های قابل بقاتر و بادوام‌تر: پنتاگون نباید سهم سیستم‌های آسیب‌پذیر (کشتی‌ها و هواپیماهای دارای سرنشین) که انتظار می‌رود به دلیل سیستم‌های ضد دسترسی و منع منطقه‌ای متحمل خسارت‌های چشمگیر شود را افزایش دهد. در عوض، پنتاگون باید برنامه‌های هدفمند بلندمدتی برای جایگزین کردن این سیستم با سیستم‌های قابل دوام‌تر- لااقل برای این منطقه- داشته باشد.

* بهبود قابلیت‌های جنگی آمریکا و متحدانش: افزون بر بهبود قابلیت بقا، نیروهای آمریکایی و متحدانش باید به‌طور استراتژیک‌تری از تکنولوژی‌هایی بهره‌برداری کنند که چین از آنها در سیستم‌های ضددسترسی و منع منطقه‌ای‌اش استفاده می‌کند مانند موشک‌های رهگیر و نمایشی، دفاع هوایی پیشرفته و زیردریایی ها.

* انجام برنامه‌ریزی‌های احتمالی با متحدان کلیدی: ژاپن مهم‌ترین و مناقشه انگیزترین متحد است؛ با این حال، برنامه‌ریزی نظامی موجود دور از انظار عمومی میان ژاپن و آمریکا چارچوبی است که می‌تواند به مسائلی مانند احتمال پایین و عواقب بالای درگیری با چین بپردازد. برنامه ریزی مشابه با دیگر متحدان آسیایی مورد تشویق است. برنامه ریزی ناتو باید در مسیر اینکه چگونه متحدان اروپایی به تهدیدات مستقیم روسیه واکنش نشان دهند - در صورتی که آمریکا وارد نبردی جدی با چین شود- قرار گیرد. باز هم این مساله‌ای ظریف است و اگر بدون هیاهو انجام شود، بهتر است.

* برداشتن گام‌هایی برای کاستن از اختلال در محصولات حیاتی از چین: در اینجا بار دیگر، قضاوت‌های منطقی باید فائق‌ آید. برای آمریکا قطع واردات از چین در هنگام جنگ لطمه به اقتصاد این کشور است که اگرچه به لحاظ اقتصادی ممکن است برای آمریکا دردآور باشد، اما فاجعه بار نیست. برای آمریکا کافی است که منابع داخلی و خارجی جایگزین را فقط برای مهم‌ترین محصولات و قطعات ساخته شده در چین شناسایی کند. این می‌تواند شامل ذخیره مواد حیاتی خاص شود.

* تعمیم گزینه‌ها برای منع دسترسی چین به کالاهای حیاتی جنگی و تکنولوژی‌ها در هنگام جنگ: اگرچه محاصره کلی آمریکا برای آسیب زدن به اقتصاد چین مورد نیاز نیست، اما آمریکا می‌تواند گام‌هایی اتخاذ کند که حفظ نبرد طولانی و شدید را برای چین دشوار می‌سازد. قطع دسترسی چین به تامین دریایی نفت و گاز طبیعی مایع بیشترین تاثیر دراماتیک را خواهد داشت. اگرچه روسیه ممکن است مشتاق باشد و البته بتواند طی جنگ سخت‌افزارهای نظامی به چین بدهد، دسترسی چین به سیستم‌های پیچیده‌تر غربی متوقف می‌شود.