در این کنفرانس پژوهشی-صنعتی محمدرضا نجفی‌منش رئیس انجمن همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازی گفت: مشکل اصلی صنعت ما این است که بسیار وابسته و در حقیقت مونتاژکاری عمل می‌‌‌کنیم. مواداولیه، ماشین‌‌‌آلات، دانش‌‌‌فنی و... را وارد می‌‌‌کنیم و در اینجا تنها به‌ هم متصل و عرضه می‌‌‌کنیم؛ ضمن اینکه در همین به هم وصل کردن هم دارای ایراداتی هستیم.  وی تصریح کرد: همین موضوع هم باعث شده است که با کوچک‌ترین اتفاقات و اختلاف‌‌‌ها با شرکای خارجی، صنعت ما دچار آسیب شده و متوقف می‌شود. بنابراین بهتر است که دولت، سیاستگذاران و تصمیم‌گیران با همکاری فعالان کمک کنند تا زنجیره کامل شده و از این میزان وابستگی کاسته شود. البته طی سال‌های اخیر اقدامات خوبی در این زمینه صورت گرفته است اما نیاز به تلاش بیشتر در این کاهش وابستگی وجود دارد. به‌طور مثال مواد پتروشیمی در کشور تولید می‌شود اما مواد مهندسی پتروشیمی‌‌‌ها وارداتی است.  نجفی‌‌‌منش خاطرنشان کرد: باید پاسخ این سوالات مشخص شود که آیا توان طراحی و توسعه محصول وجود دارد یا خیر؟ آیا توان و امکان طراحی سیستم، تکنولوژی تولید و... وجود دارد یا خیر؟ می‌توانیم تامین‌‌‌کننده ماشین‌‌‌آلات و مواداولیه باشیم یا نه؟ متاسفانه ورود جدی در این حوزه‌‌‌ها صورت نگرفته و در حوزه تکنولوژی عمیق نشده‌‌‌ایم. در حد محدود کار شده که پاسخگوی نیاز کشور نیست.

ضمن اینکه وجود ابزارهای کنترل‌‌‌کننده نیز ضروری است. تولید بدون کنترل، معنا ندارد. این صنعتگر و فعال صنعت خودروی کشور پیشنهاد کرد در سالی که به نام تولید دانش‌‌‌بنیان نام‌گذاری شده است، همکاری صنعت و دانشگاه‌‌‌ها بیش از پیش مطرح باشد و حرکت‌‌‌ها آغاز شود و بتوانیم از امکانات و توان دانشگاه‌‌‌ها و دانش‌‌‌بنیان‌‌‌ها در این زمینه استفاده کنیم. ضروری است نقاط ضعف صنعت و تکنولوژی مشخص و شناسایی شود تا به سمع و نظر نهادها، دولت، مسوولان و فعالان حوزه رسیده تا بتوان در جهت رفع این نقاط ضعف عمل کرده و آنها را تبدیل به نقاط قوت کنیم.