«ابوالفضل خلخالی» با اشاره به انتقاد رهبر معظم انقلاب از کیفیت پایین خودروهای داخلی، افزود: خودروسازی کشورمان در انتهای دهه ۷۰ و زمانی که در حال توسعه محصول سمند بود فاصله جدی با کشوری نظیر کره‌‌‌جنوبی نداشت و چه بسا اگر همان زمان مسیر توسعه سمند را ادامه می‌‌‌دادیم، امروز حتی از این کشور جلوتر بودیم. وی بیان‌‌ کرد: در پایان این دهه، سیاستگذاران صنعت کشور که عناصر اصلی‌‌‌شان با روی کار آمدن جریان کارگزاران سازندگی شکل گرفته بودند، فرآیند توسعه محصولات بومی بر پایه دانش داخلی را متوقف کردند و به‌‌‌جای آن، مونتاژ محصولات باکیفیت خارجی را در پیش گرفتند. این استاد دانشگاه ادامه‌‌‌ داد: این سیاستگذاری کلی پیاده‌سازی شد که شاهد آن قرارداد تولید ال۹۰ با شرکت فرانسوی رنو بود، به‌‌‌طوری که بازار بزرگ کشور در اختیار محصولات این شرکت به‌‌‌ویژه ال۹۰ قرار گرفت و محصولات داخلی نظیر سمند و تیبا به حاشیه رانده شد و در عمل توان طراحی و توسعه محصولات ما از بین رفت. وی تصریح ‌‌‌کرد: در نتیجه این سیاست، در سال‌های بعد و مواجهه با تحریم‌ها، نخستین جایی که دچار شکست شد همین سیاستگذاری بود و ال۹۰ اولین محصولی بود که از چرخه خارج شد. خلخالی گفت: در سال‌های گذشته دو نگاه و طرز فکر کلی نسبت به صنعت خودرو شاهد بودیم؛ نخست اینکه خودروساز شویم یعنی دانش و فناوری بومی ایجاد شود و زنجیره ارزش خودرو از طراحی تا خدمات پس از فروش توسط خودروساز تصاحب شود. وی افزود: نگاه دوم این بود که به یکی از سازندگان منطقه‌‌‌ای خودروسازان بزرگ و به زنجیره تامین آنها وصل شویم که نظیر این موضوع را در ترکیه و نگاهی که در خودروسازی این کشور شکل گرفته شاهدیم. این کارشناس صنعت خودرو تصریح‌‌‌ کرد: هنوز در سیاستگذاری‌‌‌های ما اعلام نشده که کدام نگاه و سیاست را قرار است دنبال کنیم. این در حالی است که در سال‌های گذشته شاهد بودیم حتی افراد و نفراتی که به دیدگاه نخست اعتقاد داشتند، در پیاده‌سازی دیدگاه دوم به‌‌‌کار گرفته می‌‌‌شدند و برعکس، که نباید اینچنین باشد. وی اظهار کرد: از ابتدای دهه ۸۰ تاکنون، نظر غالب در خودروسازی این بوده که ما توان طراحی و توسعه محصولات بومی را نداریم و باید به زنجیره جهانی وصل شویم که این دیدگاه وابستگی زیادی به سیاست‌‌‌ خارجی کشور داشته و از تحریم‌ها به شدت تاثیر می‌‌‌پذیرد. خلخالی بیان‌‌ کرد: متاسفانه در دولت سیزدهم نیز شاهد حرکت صنعت خودروسازی بر همان ریل اشتباه قبلی هستیم و به افرادی تکیه می‌شود که طرز فکرشان همان مسببان وضع موجود هستند و این دلیل ریشه‌‌‌ای پایین بودن کیفیت تولیدات داخلی است.