فرصت‌‌‌های لجستیکی در نتیجه پیمان شانگهای
مدیرعامل شرکت چندوجهی فولاد لجستیک با اعلام این مطلب در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» گفت: با بیانیه رسمی اعضای سازمان همکاری شانگهای، حضور در جمع هشت کشور دیگر این سازمان قطعی شد و اصلی‌‌‌ترین سوال این است که این عضویت چه اثرات اقتصادی بر اقتصاد ایران دارد. هرچند پیمان شانگهای بیشتر یک پیمان سیاسی امنیتی است اما در سال‌های اخیر با وجود اختلافاتی که بین اعضای آن شاهد بودیم، مثل مناقشه بین هند، پاکستان، هند و چین، نگاه‌‌‌های اقتصادی به این پیمان بیشتر شده است.
علی قبادی افزود: کشورهای عضو این پیمان حدود ۴۰درصد از جمعیت جهان را در خود جای می‌دهند که برای پویایی و رشد اقتصاد کشور، حضور در چنین بازاری یک فرصت قلمداد می‌شود و اگر سایه سنگین تحریم‌های ظالمانه اقتصادی از سر کشور برداشته یا کمرنگ شود، بدون شک یک فرصت ناب برای توسعه روابط تجاری با کشورهای عضو شانگهای تلقی خواهد شد.
بررسی آمار و ارقام تجارت ایران با کشورهای عضو شانگهای طی پنج ماه نخست سال‌جاری، حاکی از افزایش ۳۱درصدی است و در این مدت، ارزش معاملات تجاری ایران با کشورهای عضو، ۱۷میلیارد دلار برآورد شده است.
قبادی در ادامه گفت: توسعه روابط تجاری و اقتصادی به هیچ وجه امکان‌‌‌پذیر نخواهد بود؛ مگر اینکه سیر لجستیکی و زیرساخت‌‌‌های آن آماده ارائه خدمات باشد. بر همین اساس با توجه به ظرفیتهای سوق‌‌‌الجیشی ایران و توسعه خدمات ترانزیتی و لجستیکی، می‌توان از آن به عنوان قلب تپنده لجستیکی این پیمان یاد کرد. از سوی دیگر، با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک ایران که در چهارراه ارتباط شرق به غرب و شمال به جنوب واقع شده است و کشورهای آسیای میانه و اروپا را به شبکه حمل‌ونقل متصل می‌کند، در این میان با توجه به فاصله نزدیک به دریای مدیترانه و سیاه و حضور چین در پیمان شانگهای، می‌توان از ظرفیتهای ترانزیتی کشور برای انتقال محصولات و تولیدات بزرگ‌ترین کشور اقتصاد منطقه استفاده کرد.
وی افزود: با توجه به حضور کشور در پیمان‌‌‌های منطقه‌‌‌ای اوراسیا و شانگهای، فرصت‌‌‌های ارزشمندی برای ایجاد ثروت ملی و افزایش درآمدهای ارزی عمومی و دولتی کشور ایجاد شده است که موجب تقویت بنیان‌‌‌های مالی عمومی و ثروت کشور خواهد شد.
ضرورت دارد از این گونه فرصت‌‌‌ها برای افزایش خطوط ریلی و تقویت حمل‌ونقل جاده‌‌‌ای استفاده شود و با افزایش تعداد خطوط راه‌‌‌آهن در کشور و ترانزیت هوایی بتوانیم از فرصت‌‌‌های پیش آمده در عضویت در یکی از بزرگ‌ترین پیمان‌‌‌های منطقه‌‌‌ای، بیشترین بهره‌‌‌وری لازم به‌ویژه در بخش لجستیک را داشته باشیم.
