کافه توریستی
کافه تهرون
ویلا
-
اینجا رو یه دوست خوب بهم معرفی کرده؛ گفته جزو یکی از پنج جای خوبه تهرانه براش؛ البته سال‌ها از معرفی اون دوست خوش ذوقم می‌گذره. اما ما باهم اتفاق نظر نداریم، زیرا من برخورد و شلوغی و صف این کافه رو نمی‌پسندم. یک خونه قدیمی با حیاط خوشگل که از لحظه‌ای که از در میری تو منظره‌ات پره از گل و درخت و به‌به که چه حیاط دل‌انگیزی داره.
میزها رو به اسم درخت‌های نزدیکش نام‌گذاری کردن. میز بسیار کوچیکه و اغلب خودشون هم سفارش‌هات رو به زور روش جا می‌کنن!
رومیزی‌هاش بسیار زیباست و هربار که رفتم یه توریستی هم بوده! گویا همه از این کافه هم به‌عنوان معرفی تهران استفاده می‌کنن.
غذا اینا که زیاد نداره، چرا داشته باشه؟ ساعت ۵ عصر در بهاری که از گرما شبیه تابستونه هم برید همه میزا در همه طبقات پره و باید تو صف وایستید! گاهی می‌گن یک ساعت و نیم طول می‌کشه!
خب زحمت غذا کجا و دمنوش کجا؟
چند مدل نوشیدنی گرم و سرد و چند تا غذای سبک.
من لقمه کشک بادمجان و سالاد سبزی خوردم. والله که همه‌ش خوب بود و چسبید.
راستی سوسیس تخم‌مرغش رو هم خوردم! اونم برای شام! کسی نخنده چون واقعا هیچی نداشت و مجبور بودم و گرسنگی اتفاق خوبی نیست.
انقدر مشتری دارن که اصلا به مشتری روی زیاد نمی‌دن! خیلی بشینی بلندت می‌کنن (حق دارن)، آخر وقت بشه هم گارسون‌ها می‌اندازنت بیرون یک جورایی و انقدر بد رفتار می‌کنن که خودت پاشی بری که اونا هم بعد از یک روز پرتلاش برن خونه‌هاشون.
خیلی وقت‌ها هم یادشون می‌ره برات سفارشت رو بیارن. حالا این همه من بد گفتم اما نزدیکمه و بازم می‌رم. بعضی‌ها هم عاشق اینجان و حرفای منو رد می‌کنن. خلاصه واسه غذاخوری نرید کافه، کافه برای نوشیدنی و کیک و این‌طور چیزای سبکه. مثل من نباشید من اشتباه می‌کنم اما چون همیشه گرسنگی دارم باید یک اسنکی بخورم.
