نه با تو نه بی تو!

 کافه با تو

هروی

بله، کلا من اینجا هیچ جوره نمی‌رم که شما نگران باشی و بگی چرا با من نرفتی و چرا تنها رفتی! بابا چه وضعشه؟ هرکی از جاش بلند می‌شه کافه می‌زنه، هرجا هم مگه کافه می‌زنن؟ هر منویی مگه منو محسوب می‌شه؟ با هر کیفیتی هرچی تولید کردیم و گذاشتیم پای میز می‌ره تو تولید ناخالص ملی؟ خدایی آدم شاکی می‌شه!

رفتم تو کافه، یه جای تاریک و بدجا و کدر که پرنده توش پر نمی‌زنه! منو رو نگاه کردم فقط جان بنده رو درست نمی‌کنن! خب وقتی یکی همه کاره است معلومه که هیچ کاره است! آقا دو صفحه منو بذار اما چیز خوب بذار که دو نفر هم بیان کافه‌ات و انقدر هم خالی نباشه! یه رزق و روزی خودت ببر و یه وعده غذایی و یه نوشیدنی‌ای هم ما بخوریم! اینجا یک دمنوش خوردم که خیلی خوشمزه و جذاب نبود و دوست نداشتم. از طرفی انقدر هم اینجا تاریک و دل‌گیر بود که سریع پا شدم و قرارم رو از اونجا منتقل کردم به یه جای دیگه و کلی هم اعصابم خرد شد و وقتم تلف شد. کافه جای مناسب می‌خواد، منو و سرویس مناسب می‌خواد، نفر مناسب جهت رسیدگی به امور مشتری‌ها می‌خواد، نمی‌شه که تی بگ رو بندازیم داخل آب‌جوش و بگیم دمنوش برات آوردیم کله‌ات رو داغ کردیم! خدایی یه کافه هست مثل کافه گودو که آدم می‌ره توش کیف می‌کنه از فضا، از برخورد پرسنل و ظاهرشون، از غذایی که می‌خوره از همه چی و حتی آهنگ؛ خب یکی می‌خواد کافه بزنه نباید بره یه‌کم تحقیق کنه؟ چندتا نمونه موفق ببینه؟ اینا رو می‌بینه و الگو می‌گیره و می‌فهمه اصلا این کاره هست؟ از عهده‌اش برمی‌آد؟ مشتری‌های این جاها نظر و درخواست‌شون چیه؟