افسانه پیتزا داوود

  پیتزا داوود

خیابان حافظ

در ادامه روند هفته پیش که یکسری جاهای خاص رو معرفی می‌کردم و می‌گفتم چرا یک عده به دلایلی به اینها می‌گن افسانه یا اینکه چرا آنقدر ازش افسانه‌ای تعریف می‌کنن!

حالا پیتزا داوود هم از اون‌جاهاست که افسانه‌ای شده!‌ نمی‌دونم بهترین اغذیه تهرانه و نمی‌دونم اولین پیتزا فروشی تهران رو داره و بوی نوستالژی با دودش خفه می‌کنه و اینها! بله پیتزا داوود ادعا داره اولین پیتزا‌فروشی تهرانه و هنوز هم به قوت مشغول به کاره. خب اینجا یه جورایی قدیمی هم هست؛ اما به نظر من ظاهرا با مزه است و به دل می‌شینه. هرچند شاید جاش خیلی الیت نباشه و یه جورایی بد مسیر و بدجا هم باشه. اما فکر نمی‌کنم این نکته منفی باشه تو فرهنگ ما! چون دیدم تو راه پله سه سانتی مسلم مردم چطور احساس می‌کنن اومدن اهرام مصر رو ببینن که شوق و شعف تو چشماشونه! حالا اینجا رو هم میشه به نوعی سفر به آن سوی زندگی دونست دیگه! البته برای یک عده با کلاس دیگه نه واسه ماها!

 دو سه تا میز کوچک دو نفره و یک یخچال قدیمی پر از سوسیس و کالباس خورد شده کل پیتزا داووده. یک آقای مشتی هم اونجا رو اداره می‌کنه و ادبیات خاص خودش رو داره! کل منو متشکل از هفت نوع پیتزا است و غذای دیگری سرو نمی‌کنن و به قول شاعر و دیگر هیچ! غذاها حسابی پر حجم و مشتی هستن؛ مثل ظاهر مغازه و آدم‌های توش! وقت آماده شدن سفارش هم با صدای بلند اسم کوچیک آدمو صدا می‌کنن که بیا ببر! خلاصه باید بخوری و فضا هم می‌بره و عموم آدم‌ها بیش از ظرفیت شون می‌خورن اونجا! معمولا مشتری‌ها بیرون مغازه روی جعبه نوشابه‌ها می‌شینن چون جا کمه و لی جا کم نبود هم من اون تو نمی‌نشستم چون واقعا نفس آدم تنگ میشه خیلی کوچیک و گرفته است. اما در و دیوارش با مزه است دیگه هرچی گیرشون اومده به‌عنوان دکور زدن رو دیوار! یه جورایی باحاله.

پیتزای ما نونش بسیار نازک بود و کلی تکه‌های بزرگ کالباس، سوسیس، قارچ و بقیه چیزا با مقدار زیادی سس و آویشن روش بود. دلخوش اون لحظه بودم که نوشابه زردم رو توشیشه قدیمی‌ها آورد، گل از گلم شکفت! یادش بخیر قدیما!

آها کارت‌خوان هم ندارن و باید پول نقد داشته باشی و یه جوری هم برخورد می‌کنن انگار کار بدیه کارتی حساب کردن! نکته جالب دیگه پیتزا ببری‌ها بود! هرکی می‌اومد پیتزا ببره و نمی‌خواست اونجا بخوره با یک حرکت سریع فویل پیچ می‌کردن و کالباسم روش میذاشتن و تمام!

والله تجربه خاصی بود! توصیه می‌کنم البته من به نظرم پیتزاهاش خیلی هم خوشمزه نبود، اما ارزش اونجا رو رفتن و دیدن رو داشت. قیمت‌ها هم معقوله.