چرا حمایت دولت از برنامه‌‌‌های کمپوست برای رشد اقتصادی ضروری است؟
مدیریت پسماند با تولید کمپوست
مزایا و معایب بازیافت
درصد کمی از جریان زباله بازیافت و بیشتر آن به سمت محل‌‌‌های دفن زباله سرازیر میشود. این امر تا حدی به این دلیل است که برنامه‌‌‌های بازیافت، به‌رغم اینکه اغلب به‌عنوان راه‌‌‌حلی برای بحران زباله معرفی می‌‌‌شوند، اغلب در عمل به‌خوبی کار نمی‌‌‌کنند. ساکنان معمولا به صورت داوطلبانه در این فرآیند شرکت می‌کنند، به این معنی که هیچ اهرم واقعی برای اطمینان از اینکه مردم آن را به روش صحیح انجام می‌دهند وجود ندارد.
برنامه‌‌‌های بازیافت زباله‌‌‌های ارگانیک در حالی که چالش‌‌‌های خاص خود را دارند، بخش گمشده‌‌‌ای از پازل مدیریت زباله را نشان می‌دهند که اگر به‌درستی ترسیم و اجرا شود، می‌‌‌تواند تاثیر قابل‌‌‌توجهی بر سطح کلی جلوگیری از دفن زباله داشته باشد. با انجام این کار، با آسان‌‌‌کردن دسته‌‌‌بندی و کاهش آلودگی، می‌‌‌توان تاثیر دومینویی بر موفقیت برنامه‌‌‌های بازیافت سنتی داشت.پسماندهای آلی شامل ضایعات مواد غذایی، زباله‌‌‌های محیطی و هر ماده زیست‌تخریب‌‌‌پذیر دیگری که از یک‌گیاه یا حیوان حاصل میشود، بین ۲۰ تا ۴۰درصد از کل زباله‌‌‌های جامد شهری را که به محل دفن می‌روند، تشکیل می‌دهد. دور نگه‌داشتن زباله‌‌‌های ارگانیک از محل‌‌‌های دفن زباله می‌‌‌تواند به افزایش عمر آنها تا چند دهه کمک کند، این در حالی است که به کاهش انتشار گاز متان که یک گاز گلخانه‌‌‌ای قابل‌توجه است و باید به‌دقت مدیریت شود، کمک می‌کند.
نقش دولت
پیچیدگی اجرای برنامه بازیافت زباله‌‌‌های آلی به این معنی است که مشارکت فعال شهرداری‌‌‌ها و دولت برای حصول موفقیت ضروری است. شروع یک برنامه بازیافت ارگانیک در سطح شهر به این سادگی نیست که به همه یک سطل زباله بدهید و از آنها بخواهید هفته‌‌‌ای یک‌بار آن را تحویل دهند، بلکه باید تصمیمات متعددی توسط مدیران گرفته شود تا مشخص شود ساکنان چگونه زباله‌‌‌های ارگانیک خود را جداسازی کنند؛ چگونه و چه زمانی آنها را جمع‌‌‌آوری کنند و چگونه آنها را با کمترین آلودگی به محل کمپوست منتقل کنند.
به طورکلی برنامه‌‌‌هایی که در سراسر کشورها موفق‌‌‌ترین برنامه‌‌‌ها را در زمینه دور‌‌‌کردن زباله‌‌‌ها از محل‌‌‌های دفن زباله انجام داده‌‌‌اند، در چند مورد مشترک هستند. اول اینکه خود شهرها عمیقا درگیر درک مشکل هستند. آنها تحقیقات خود را از قبل انجام می‌دهند و با حمل‌‌‌کنندگان، کمپوست‌‌‌کننده‌‌‌ها، بازیافت‌‌‌کنندگان و صنعت صحبت می‌کنند تا موانع بالقوه موفقیت را مشخص کنند و یاد بگیرند که چه راه‌‌‌حل‌‌‌هایی عملی و ممکن است، سپس برنامه‌‌‌های خود را برای رفع این نگرانی‌ها توسعه می‌دهند.
آنها زمان و تلاش زیادی را صرف آموزش عمومی می‌کنند؛ به‌‌‌ویژه، ایجاد علائم گرافیکی قابل درک که مشخص می‌کند انواع مختلف زباله‌‌‌ها کجا باید بروند. نادیده گرفتن این مرحله نه‌تنها به‌طور تصاعدی هزینه یک برنامه را به دلیل هزینه تجهیزات و نیروی انسانی افزایش می‌دهد، بلکه میزان آلودگی را نیز افزایش می‌دهد و به طور چشمگیری بر ارزش زباله‌‌‌های آلی قابل‌‌‌کمپوست کردن تاثیر می‌‌‌گذارد.در نهایت، برنامه‌‌‌های موفق در سراسر زنجیره ارزش با یکدیگر همکاری می‌کنند تا در مورد رنگ‌‌‌ها، آرم‌‌‌ها و برچسب‌‌‌های شناسایی به توافق برسند و گاهی قوانینی را تصویب می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که انواع خاصی از محصولات همیشه با مواد قابل کمپوست تاییدشده ساخته می‌‌‌شوند، نه با پلاستیک‌های سنتی.
مقابله با اپیدمی زباله‌‌‌های پلاستیکی
اگر با کمپوست‌‌‌سازها صحبت کنید، به شما خواهند گفت که بزرگ‌ترین خطر آلودگی برای زباله‌‌‌های آلی ناشی از پلاستیک است؛ نه فقط به خاطر مقدار آن، بلکه به دلیل تنوع محصولات؛ از کیسه‌‌‌ها گرفته تا ظروف قالب‌‌‌گیری‌شده و محصولات کاغذی با لایه‌‌‌های نازک پلاستیکی. دور نگه‌داشتن پلاستیک‌های سنتی از محصولات کمپوست نهایی می‌‌‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد. این مورد یکی از مسائل اصلی برای مدیریت همه برنامه‌‌‌هاست؛ برنامه‌‌‌ای که به راه‌‌‌حل‌‌‌های جدیدی برای کمک به کاهش آلودگی و افزایش ارزش محصولات کمپوست نهایی نیاز دارد. علاوه بر این، بسیاری از اپراتورهای کمپوست محصولات خود را برای استفاده در کشاورزی ارگانیک تبلیغ می‌کنند که مانع مهم دیگری برای پذیرش مواد همراه با باقی‌مانده‌‌‌های آلی است.
دستیابی به موفقیت گسترده‌‌‌تر با برنامه‌‌‌های کمپوست زباله‌‌‌های آلی به پرداختن به مشکل بسته‌‌‌بندی پلاستیکی به‌عنوان یک آلاینده اصلی همراه با محصولات کاغذی بستگی دارد. شاید منطقی به نظر برسد که بگوییم راه‌‌‌حل آلودگی پلاستیکی ممنوع‌‌‌کردن همه پلاستیک‌هاست، در حالی که این استراتژی می‌‌‌تواند برخی از مشکلاتی را که در حال حاضر با آن مواجه هستیم، مانند قطعات پلاستیکی در محیط حل کند، اما به مشکلات جدیدی منجر میشود و زندگی روزمره را بسیار دشوارتر، خطرناک‌‌‌تر و گران‌‌‌تر می‌کند. باید بپذیریم بسته‌‌‌بندی پلاستیکی دلیلی است که ما چنین تحویل ایمن، کارآمد، کم‌‌‌هزینه و پایداری در همه‌‌‌جا داریم.
هرگونه تغییر در ساختار فعلی راه‌‌‌حل‌‌‌های بسته‌‌‌بندی بر هزینه، پایداری قفسه، راندمان حمل‌‌‌و‌‌‌نقل، شکستگی و ایمنی مواد غذایی تاثیر منفی می‌‌‌گذارد. حرکت به سمت راه‌‌‌حل‌‌‌های بسته‌‌‌بندی شیشه، فلز یا کاغذ به عنوان جایگزینی برای پلاستیک، جامعه را هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست‌محیطی در مسیری پرهزینه قرار می‌دهد.اما راهی برای رفع مشکل آلودگی وجود دارد که بازیافت ارگانیک را با مشکل مواجه می‌کند و به‌سادگی تعویض مولکول‌‌‌هاست. به جای استفاده از بسیاری از انواع پلاستیک‌های مصنوعی سنتی، می‌‌‌توانیم بسیاری از محصولات بسته‌‌‌بندی را با استفاده از PHA، یک ماده بیوپلیمری که به طور طبیعی با تغذیه یک منبع غذایی، مانند روغن کانولا، به میکروب‌‌‌ها یا گیاهان ایجاد میشود، بسازیم.
از آنجا که PHA کاملا کمپوست‌‌‌پذیر است و حتی در خاک و محیط‌‌‌های آبی نیز زیست‌تخریب‌‌‌پذیر است، بسته‌‌‌بندی مواد غذایی ساخته‌شده از PHA را می‌‌‌توان همراه با هر گونه ضایعات غذایی برای کمپوست مدیریت کرد که نیاز به بازیافت زباله‌‌‌های آلی برای تمایز بین محصولات پلاستیکی سنتی و کمپوست‌‌‌پذیر را از بین می‌‌‌برد. تلاش‌‌‌های صنعت برای رسیدگی به نگرانی‌ها در مورد کمپوست ارگانیک تاییدشده بیش از یک‌دهه است که در حال انجام است و مطالعات میدانی گسترده همچنان انجام میشود که به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا به آنها اعتماد کنند.
مشکل با یک راه‌‌‌حل محلی
در حالی که به‌راحتی می‌‌‌توان به مدیریت پسماند به‌عنوان یک معضل سراسری فکر کرد، اما پرداختن به آن تنها در سطح هر شهر و شهرستان امکان‌‌‌پذیر است. اگر مقامات محلی تصمیم بگیرند که چه چیزی در محل‌‌‌های دفن زباله مجاز است، هزینه‌‌‌های مربوط به حمل‌‌‌و‌‌‌نقل و هزینه‌‌‌های مرتبط با برنامه‌‌‌های بازیافت زباله کاهش می‌‌‌یابد. زباله‌‌‌های جامد شهری یک موضوع مدیریت محلی است و شهرها و شهرستان‌‌‌ها بیشترین دانش را در مورد چالش‌‌‌های محلی خاص خود و بهترین روش مقابله با آنها دارند.
از آنجا که سیاستگذاران قوانینی را برای رسیدگی به ضایعات و کاهش دفن زباله در نظر می‌‌‌گیرند، باید بدانند که مواد جدیدی مانند PHAها در بازار وجود دارد که عملکرد آنها در بسته‌‌‌بندی محصولات و خواص پایان عمر، آنها را به مکمل طبیعی برای بسته‌‌‌بندی مواد غذایی و زباله‌‌‌های ارگانیک تبدیل می‌کند. اتخاذ سیاست‌‌‌های عمومی برای اطمینان از جریان بازیافت پسماندهای آلی تمیز می‌‌‌تواند به صرفه‌‌‌جویی زیادی در زمان و هزینه برای شهرها و شهرستان‌‌‌ها منجر شود و مهم‌تر از آن، به افزایش عمر محل‌‌‌های دفن زباله ما کمک می‌کند، از نیاز به مکان‌‌‌های جدید اجتناب کرده و ما را در مسیری به سمت آینده‌‌‌ای چرخشی‌‌‌تر قرار می‌دهد.
