کارشناسان نسبت به پایداری خریدها در بازار سنگآهن در تردید هستند
رشد لرزان در بازار
شیوع بیماری کرونا در چند ماه گذشته باعث شده بود فعالیت بسیاری از کارخانههای چینی متوقف شود و کارمندان به دورکاری روی آورده بودند و این امر باعث شد تا قیمت سنگآهن در بازارهای مختلف با افت روبهرو شود. فولادیها هم علاقهای به خرید سنگآهن نداشتند و مشکلات حملونقل و کاهش فعالیت فولادیها در استانهای مهم چین باعث شده بود خرید ماده اولیه نیز با روند نزولی روبهرو شود. همین موضوع در روزهای اخیر خرید سنگآهن را در دستور کار شرکتها قرار داده و میتواند بر خلاف همه نگرانیها از بیماری کرونا و مسائل مرتبط با آن بازار را در یک دوره کوتاهمدت صعودی کند. قیمت این محصول در معاملات دیروز به ۸۵ دلار در هر تن رسید که نشان میدهد در هفته قبل قیمت این محصول ۴ درصد رشد را تجربه کرده است؛ هرچند همچنان در مقیاس ماهانه ۱۰ درصد کاهشی است.
تانگشان، قطب فولادی چین میزان تحویل روزانه سنگآهن خود را به کمتر از ۲۰۰ هزار تن رسانده بود که این رقم اکنون و بعد از برداشته شدن محدودیتهای حملونقل به ۳۰۰ هزار تن افزایش یافته است. در این بین کارشناسان معتقدند از هفته آینده میزان خریدها هم افزایش مییابد زیرا کارخانههای فولادی قصد دارند خرید مواد اولیه بهخصوص سنگآهن را از سر گیرند و دلیل عمده این موضوع یکی کاهش رفتارهای احساسی بهدلیل بیماری کرونا و ایجاد رفتارهای مراقبتی جدید در این کشور است. درحالی که آمار کشتهشدههای این بیماری در چین از هزار نفر گذشته، در روز دوشنبه ۲ هزار و ۹۷۷ مورد جدید در استان هوبی به ثبت رسیده که از ۳هزار و ۶۲ مورد در ۹ فوریه کمتر است. هلن لاو، تحلیلگر فلزات و معادن در Argonaut Securities در هنگ کنگ معتقد است من فکر میکنم که چین کمتر موارد بیماری را در سراسر کشور بهصورت رسمی گزارش کرده است و امیدوارم که شیوع بیماری واقعا مهار شده باشد. در نتیجه این اتفاقات قیمت شاخص سنگآهن در بازار دالیان از ۳ فوریه تا دوشنبه جاری ۱۲ درصد افت کرده است و با آنکه امیدواریها به افزایش خریدها افزایش یافته اما از یک طرف نگرانیها در مورد چشمانداز تقاضا و پایدار بودن آن به قوت خود باقی است. به گفته نایبرئیس موسسه ملی امور مالی و توسعه این بیماری همهگیر میتواند نرخ رشد اقتصادی چین را به میزان یک درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش دهد. این بدان معنا است که رشد تقاضا در روزهای اخیر چندان پایدار نخواهد بود و باید بهزودی منتظر یک فاز کاهشی در بازار باشیم.
این درحالی است که در بازارهای کالایی چین تقاضا برای محصولات فلزی و سنگآهن در اثر توقف صنعت و محدودیتهای حملونقل ضعیف باقیمانده است. بنا بر گزارشها، برخی کارخانههای تولید فولاد چین بهدلیل کمبود کارگران در پی محدودیتهای رفت و آمد، قصد دارند تولید خود را کاهش دهند که تمام این موضوعات نشان میدهند خریدها در شرایط فعلی نه بهدلیل رشد تولید بلکه بهدلیل انگیزههای قیمتی اتفاق افتاده و بهدلیل محدودیتهای انبارداری نمیتواند ادامه یابد. این موضوع در کشورهای عرضهکننده سنگآهن نیز اثرات مخربی به همراه داشته است. استرالیا بهعنوان یک نمونه بهشدت به اقتصاد چین وابسته است و محصولات معدنی خود را به این کشور ارسال میکند و اکنون بسیاری معتقدند از منظر اقتصادی این کشور در آستانه یک بحران قرار دارد. به عقیده کارشناسان، ویروس کرونا از هر حمله تروریستی خطرناکتر است و حالا که چین در شرایط ویژه قرار گرفته، ممکن است از بندهای فورسماژور در قراردادهای خود استفاده کرده و واردات خود را از محصولات معدنی به حالت تعلیق درآورد. بندهای فورسماژور در قراردادهای بینالمللی به شرایط خاصی مانند بلایای طبیعی یا اتفاقات غیرمنتظره یا حملات تروریستی دلالت دارد اما آیا کرونا یک وضعیت فوقالعاده برای چین و حتی جهان نیست؟ چنین اتفاقی برای اقتصاد کشورهایی مانند استرالیا یک فاجعه محسوب میشود. اتفاق نگرانکننده آن است که عرضه مواد اولیه روزبهروز درحال بهبود است. مشکلاتی که سال گذشته در مسیر صادرات سنگآهن از برزیل و استرالیا ایجاد شده بود تا حدی برطرف شدهاند و هرچه زمان میگذرد امکان افزایش عرضهها بالاتر است. این درحالی است که تقاضا درهالهای از ابهام بهسر میبرد. استرالیا بیش از ۶۰ میلیارد دلار در سال سنگآهن به چین صادر میکند و این صنعت منبع اصلی درآمدی این کشور است. کاهش حجم و قیمت به پایینترین نرخ بودجه استرالیا آسیب خواهد رساند.
برخی شرکتهای استرالیایی هم هستند که تمام محصول خود را به چین صادر میکنند و باید گفت حیات این شرکتها بهطور کامل در معرض خطر قرار گرفته است و کم نیستند شرکتهایی که ممکن است بهطور کلی در این شرایط ورشکست شوند. معادن بزرگ نیز همین وضعیت را دارند اما با شدتهای کمتر، بهعنوان مثال دو معدن بزرگ BHP و ریوتینتو به ترتیب ۵۵ درصد و ۴۵ درصد از محصول سنگآهن خود را به چین میفروشند. این در شرایطی است که منابع مختلف معتقدند تصمیماتی که چین گرفته تا به وسیله آن بتواند مانع از پیشرفت بیماری شود حتما تاثیر منفی بر تقاضای کالاها در بخشهای تولیدی و ساختوساز خواهد گذاشت و در نهایت به زیان اقتصاد جهانی به پایان خواهد رسید.