براساس الگوی اولیه ارائه شده از سوی وزیر راه از این طرح، قرار است تا پایان سال ۹۹ حدود ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در کشور برای تعدیل تقاضا و کنترل قیمت احداث شود. او درباره جزئیات این طرح این‌طور گفته است: «نقش وزارت راه و شهرسازی در برنامه ساخت ۴۰۰‌‌هزار واحد مسکونی صرفا تسهیلگری و در برخی نقاط عرضه زمین است، براین اساس ۲۰۰‌هزار واحد از برنامه ساخت ۴۰۰‌هزار واحد مسکونی توسط توسعه‌گران در شهرهای جدید،۱۰۰‌هزار واحد در شهرهای زیر ۵۰ هزار نفر و ۱۰۰‌هزار واحد در بافت‌های فرسوده احداث خواهد شد.»

مهم‌ترین نکته از دیدگاه وزیر راه و شهرسازی در جریان اجرای این طرح آن است که جامعه در حال‌حاضر نیاز به تسریع و تسهیل امر خانه‌دار شدن به‌خصوص برای قشر متوسط دارد، از این‌رو در این برنامه، ضمن عملیاتی کردن جریان تولید مسکن، تلاش می‌شود این اطمینان برای مردم ایجاد شود که نوعی جریان پایدار در این مسیر به‌وجود آمده است.

با اعلام این برنامه از سوی وزیر راه و شهرسازی، حسن روحانی رئیس‌جمهوری نیز با تایید این طرح عنوان کرد: « اگر ساخت این ۴۰۰ هزار واحد مسکونی را آغاز کنیم، به نحوی که دولت زمین در اختیار مردم قرار دهد و توسعه‌گرها نیز پای کار بیایند، نه تنها مردم خانه‌دار می‌شوند بلکه مصرف انرژی هم کمتر می‌شود. جایی که مدرسه، درمانگاه و ورزشگاه نزدیک محل زندگی مردم باشد، زندگی مردم هم آسان‌تر می‌شود. در پنج سال گذشته کارهای بزرگی در بخش مسکن شده است اما ساخت مسکن باید شتاب بیشتری می‌یافت و من از وزیر راه و شهرسازی می‌خواهم تا این عقب‌ماندگی را جبران کند و حرکت بسیار خوبی را در بخش مسکن شاهد باشیم. اگر مردم ما شاهد باشند که ما در بخش مسکن فعال هستیم قیمت مسکن هم آرام می‌شود و تعادلی هم در بازار ایجاد خواهد شد. تولید انبوه مسکن باعث می‌شود تا نگه داشتن آن به صرفه نباشد.»

رونمایی از طرح جدید دولت در حوزه مسکن سوال‌های بسیاری را برای مردم و کارشناسان ایجاد کرده است. هرچند ابعاد این طرح در مقایسه با طرحی همچون مسکن مهر قابل مقایسه نیست، اما برخی کارشناسان عنوان می‌کنند با توجه به تجربه نه‌چندان مناسب اجرای طرح‌های ساخت مسکن انبوه توسط دولت، متولی بخش مسکن در دوره جدید برای تحقق اهداف پیش‌بینی شده در طرح و جلوگیری از انحراف آن، باید به‌صورت دقیق و با استفاده از ظرفیت بخش خصوصی حرکت کند. در صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان، از صاحب‌نظران و کارشناسان حوزه مسکن و ساختمان این سوال پرسیده شده است که چه تهدیدهایی در مسیر اجرای این طرح پیش روی دولت قرار دارد؟ چه پیشنهادها و هشدارهایی باید برای اجرای صحیح این طرح داده شود؟ اگر بنا باشد طرح به شکل موثر اجرا شود چگونه می‌توان از ظرفیت بخش خصوصی استفاده کرد که نتایج عکس ندهد؟