درس‌هایی که نمی‌آموزیم

 از این شاخه علمی به نام ضد پیری نام می‌برند. در مقاله‌هایی که حدود سه سال پیش منتشر کردم عنوان شده بود که هدف در اینجا نباید تنها افزایش عمر باشد، بلکه باید به سلامتی نیز توجه کافی داشت. بگذارید یک خبر خوب بدهم. شما در واقع دارید عمرتان را افزایش می‌دهید؛ زیرا محدودیت میزان کالری و روزه گرفتن مهم‌ترین عاملی است که در ضد پیری کمک می‌کند. پیری به دو صورت ورزشی و تغییر ساختاری مانند چروکی پوست خودش را نشان می‌دهد. اگر ما خوش شانس باشیم، ممکن است ۱۲۱ سال عمر کنیم. مانند ژان کرمان که قبل از تولد ۱۲۲ سالگی اش درگذشت و در این مدت سلامتی خود را داشت. ولی اکثر مردم اواخر عمرشان را در خانه سالمندان و روی صندلی چرخدار می‌گذرانند. هدف من این است که هم ۱۲۱ سال عمر کرد و هم سالم ماند. من برای تحقیقاتم به دلیل اینکه نمی‌توانستم روی انسان‌ها که به اندازه خود من عمر می‌کنند تحقیق کنم، باید یک مدل را انتخاب می‌کردم. از میان گزینه‌های مختلف مانند زنبور و موش، من مگس میوه را برگزیدم. دلیل انتخاب من این بود که ۷۵ درصد ژن‌های بیماری زا بین انسان و مگس میوه مشترک هست. الگوریتمی که ما استفاده کردیم به‌صورت خلاصه به این ترتیب است که ما با بیش از ۱۰۰ گونه ترکیب گیاهی مختلف شروع کردیم. اول با آزمایش‌های مختلف طول عمر را اندازه گرفتیم و روشی را که آنها بر طول عمر تاثیرگذار بودند، مطالعه کردیم و سپس برای اندازه‌گیری میزان سلامت، فاکتور تولیدمثل را که ربط مستقیمی به سلامتی دارد اندازه گرفتیم. همچنین میزان تاثیر این ترکیبات را بر سیستم عصبی، حرکتی، ذهن و حافظه اندازه گرفتیم. از ۱۲۷ ترکیب گیاهی مورد آزمایش، تنها پنج ترکیب موفقیت‌آمیز بودند و این نشان‌دهنده این است که نباید از شکست بهراسیم. همچنین از آنجا که من هیچ پیش زمینه‌ای در مورد گیاهان نداشتم، باید این شاخه را یاد می‌گرفتم. اخیرا شروع به آزمایش این پنج ترکیب گیاهی روی بیماری‌های انسانی کرده‌ام. یکی از دوستان من به مطالعه اثر دارچین روی بیماری فراموشی پرداخت و ما بر تاثیر زردچوبه در بهبود قدرت ذهنی و حافظه پرداختیم. فراموش نکنید که این طور نیست که یک ترکیب همه بیماری‌ها را درمان کند، بلکه در واقعیت مجموعه‌ای از ترکیبات به کمک تحقیقات ضد پیری می‌آیند. دارو‌های آزمایشگاهی تقریبا ۱۵ سال طول می‌کشد تا وارد بازار شوند و حدود ۸۰۰ میلیون دلار خرج خواهند داشت. علاوه بر این، ۹۰ درصد داروهای آزمایشی در مرحله توسعه شکست می‌خورند و آنهایی که از این مرحله رد می‌شوند بی‌خطر نیستند و اثرات جانبی به همراه دارند. راه حل من برای این مشکل کمک گرفتن از فناوری «اومیک» است. ما در حال حاضر دیتابیس‌های مختلفی که درمورد ژن‌های انسانی، تعداد ورودیه‌های موجود در بدن، ساختار آر‌ان‌ای، میکرو باکتری‌ها و ... را داریم و این داده‌ها با کمک پنج ترکیب گیاهی یافت شده می‌تواند به ما در حل این مساله کمک کنند. من در تحقیقات خودم به مگس میوه وفادار ماندم و هم اکنون روی آنها مطالعه می‌کنم. کاری که من می‌کنم مانند یک سایت دوست‌یابی است و سعی می‌کنم همتای مناسبی برای هر بیماری که آن را درمان می‌کند، بیابم. حالا می‌خواهم در مورد نوآوری از دید یک استاد و معلم صحبت کنم. وقتی که در سال ۲۰۰۵ استاد دانشگاه کالیفرنیا ارواین شدم، کلاس داروشناسی مولکولی را ارائه می‌دادم. بعد از چند سال یک کلاس جدید با عنوان زندگی ۱۰۱ ابداع کردم و در آن چیزهایی که در دانشگاه به ما آموزش داده نمی‌شود مانند مدیریت استرس، تغذیه، اهمیت ورزش، و غیره در این کلاس آموزش داده می‌شد. این کلاس به سرعت محبوبیت زیادی پیدا کرد تا حدی که محدودیت در تعداد دانشجویانی که می‌توانستند در کلاس باشند، باعث شد که من آن را به شکل آنلاین هم ارائه دهم. کلاس آنلاین حتی از کلاس قبلی محبوب‌تر شد. قدم بعدی من ادغام کلاس حضوری و آنلاین با یکدیگر بود. گام بعدی، طراحی یک اپلیکیشن برای این کلاس است. جدیدا من این کلاس را به دانشگاه‌های دیگر مانند هاروارد هم معرفی کرده‌ام.