قابلیت سلول های طبیعی در تقسیم شدن دارای محدودیت است و پس از مدتی به سلول های پیری تبدیل می شوند که توانایی تقسیم شدن را از دست داده اند. مشکل اینجاست که به مرور زمان این سلول های پیر درون بدن تجمع می کنند و در نهایت موجب بروز بخشی از عوارض پیری از جمله افزایش خطر دیابت، بیماری های قلبی، التهاب مفاصل و آب مروارید می شوند.

در این تحقیقات، محققان به طبقه بندی ژن هایی پرداختند که در فرآیند پیری سلول ها موثر هستند. در جریان آزمایش های مختلف ژنی موسوم به CD۳۶ شناسایی شد که به نظر می رسید در پیری سلول ها نقش برجسته ای دارد. به همین علت محققان به بررسی رابطه این ژن با پدیده پیری پرداختند. 

در واقع محققان با تشدید فعالیت این ژن در سلول های جوان توانستند تقسیم سلول ها را بسیار زودتر از حالت عادی متوقف کنند. آنچه موجب افزایش نگرانی محققان شد این بود که حتی پس از پاکسازی ظرف از سلول های پیر و جایگزینی آن ها با سلول های جدید، اثر پیری ادامه داشت و به سلول های جدید نیز سرایت کرد. 

نتایج این تحقیقات ژن CD۳۶ را به عنوان یک هدف مهم برای تحقیقات بعدی در رابطه با جلوگیری از پیری معرفی می کند. 

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Molecular Omics منتشر شده است.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.