حمایت تبعیض‌آمیز از تهیه‌کنندگان
آمد و رفت مدیرانی با عمر کوتاه مدیریتی موجب پدید آمدن لیست بلند بالایی از دخل و خرج‌هاست که مشخص نیست مسوولیت آن در نهایت بر گردن کیست. از سوی دیگر اکثر تهیه‌کنندگان سینما متفق‌القول به این نکته اذعان دارند که از این بودجه حمایتی، سهمی برای تولید دریافت نکرده‌اند و اگر موارد انگشت‌شماری نیز وجود دارد به برخی افراد خاص اعطا می‌شود؛ اما نسل جوان که با اندیشه جدید و با کیفیت قابل قبولی وارد این صنعت شده‌اند، امروزه از هرگونه کمک مالی محروم بوده و باید در رقابتی نابرابر دوام بیاورند.همچنین درخصوص منابع دولتی که در اختیار نهادها قرار می‌گیرد، روابط غیر حرفه‌ای نقش پررنگی ایفا می‌کند و حتی بعد از دریافت منابع توسط این افراد، نظارتی بر روند تولید و خروجی فعالیت آنها صورت نمی‌گیرد. ابهام در نحوه هزینه‌کرد نیز خود را در گیشه‌های سینما نشان می‌دهد و مشخص نیست فیلمی با این سطح از کیفیت چطور مبالغی هنگفت برای تولید مصرف کرده است. از سوی دیگر در بخش‌هایی نظیر جشنواره و ... نیز شاهد عدم حسابرسی دقیق در هزینه‌ها و ولخرجی از بیت المال هستیم. مواردی نظیر حق مشاوره چند ده میلیون تومانی و مواردی از این دست تنها برخی از نمونه‌هایی هستند که در نتیجه حسابرسی‌های مقطعی مشخص یا رسانه‌ای می‌شود.
مواردی از این دست که نشان می‌دهد عملا کمکی به جریان اصلی سینما، تهیه‌کنندگان و تولیدکنندگان واقعی صورت نمی‌گیرد و صرفا ایجاد رانت می‌کند، در حالی که مسیر باید به گونه‌ای ترسیم شود که کمک‌های دولتی سبب تقویت سینماگران اصلی شود.برای رفع اساسی این معضل نیاز است تا اتاق فکری شامل کارشناسان خبره تشکیل شود تا به نحوه تخصیص سوبسیدهای دولتی (فارغ از هر نوع) نظارت داشته باشند تا از این طریق زمینه ارتقای کیفیت تولیدات و زیرساخت‌های صنعت سینما فراهم شود و از اتمسفر فعلی که فیلم‌های غیرجذاب و نفروش که به مثال طبل توخالی هستند گذر کنیم. در وضعیت فعلی که عملا حضور بخش خصوصی کمرنگ‌تر از همیشه شده است، پرداخت صحیح یارانه موضوعی است که باید سیاست‌گذاران به آن توجه داشته باشند.
همچنین در راستای حمایت از این صنعت و ورود جریان نقدینگی به آن، گاهی مباحثی نظیر اکران فیلم‌های خارجی مطرح می‌شود، در حالی که همین امروز هم سالن کافی برای اکران فیلم‌های موجود داخلی وجود ندارد. ضمن اینکه با توجه به بستر اینترنت که فیلم‌های خارجی به سرعت در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد و امکان دانلود فراهم است، بیننده چندانی را برای دیدن فیلم‌های جدید به سمت سینماها گسیل نخواهد کرد. اما اگر باز هم تصمیم به اکران فیلم‌های خارجی وجود داشته باشد، بهترین گزینه می‌تواند مربوط به واردات فیلم از سینمای هند باشد. از این جهت که صنعت سینما در این کشور بیشتر تحت مراقبت قرار دارد و از طرق مختلف از حق کپی رایت خود بیشتر دفاع می‌کنند.تعداد معدودی از فیلم‌های موفق این کشور (که در سال حدود ۲ هزار تولید دارد)، می‌تواند این خواسته طرفداران اکران فیلم خارجی را برطرف کند و دفاتر پخش فیلم را نیز از این درآمد بهره‌‌مند سازد. ولی باید توجه داشت که در سایه اجرای این سیاست، به دلیل محدودیت در امکانات اکران، ضربه‌ای به تولیدات داخلی وارد نشود.همان‌طور که اشاره شد، بهترین راه برای تزریق سرمایه جدید به این صنعت، حمایت عادلانه و منطقی از تمامی کارگردانان و تهیه‌کنندگان اعم از قدیمی و جوان است تا با ارتقای سطح کیفی تولیدات، جمعیت بیشتری را دوباره با این صنعت و سرگرمی جمعی پیوند داد.
داریوش بابائیان
تهیه‌کننده
ارسال نظر