توماس جان بارناردو، نیکوکار ایرلندی
هر چند بارناردو هرگز نتوانست تحصیلات خود در بیمارستان لندن را به پایان برساند اما خود از لقب دکتر استفاده می‌کرد و بعدتر توانست پروانه پزشکی خود را اخذ کند.
بارناردو در ۴ ژوئیه ۱۸۴۵ در دوبلین از پدری خزفروش با تباری یهودی و مادری انگلیسی به دنیا آمد. بارناردو خود نوشته است که در کودکی به‌شدت خودخواه بود و دوست داشت همه چیز از آن او باشد اما با رشد بیشتر از این بینش رویگردان شد و زندگی خود را صرف کمک به مردم کرد. او در ۱۸۶۶ با هدف آن که مبلغ مذهبی شود راهی لندن شد و در ۱۸۶۸ مدرسه‌ای موسوم به «خانه امید» در شرق لندن افتتاح کرد که مختص کودکان فقیر بود. بسیاری از این کودکان نه‌تنها نیازمند بودند که در پی شیوع وبا در آن دوران یتیم هم شده بودند. این مدرسه که ماهیتی مسیحی داشت تنها بر آموزش دیانت متمرکز نبود بلکه کسب‌وکارهای شایع آن زمان همچون روزنامه فروشی و واکس‌زدن را به کودکان می‌آموخت.
در ۱۸۷۰ بارناردو یتیم‌خانه‌ای در لندن افتتاح کرد و این سرآغازی بر تاسیس ۱۲۱ یتیم‌خانه دیگر تا زمان مرگ وی بود که عهده‌دار مراقبت از ۸۵۰۰ کودک بودند. کودکان کم‌سن و سالتر به نواحی روستایی فرستاده می‌شدند تا از آلودگی‌های صنعتی دور بمانند و به نوجوانان مهارت‌هایی چون نجاری و آهنگری یاد داده می‌شد تا بتوانند بعدتر استقلال مالی بیابند.
خانه‌های بارناردو تنها به پسران اختصاص نداشت و در ۱۸۶۷ خانه‌ای برای دختران تاسیس شد و در آن مشاغل خانگی به آنان آموزش داده می‌شد. او و همسرش یک آسایشگاه و بیمارستان ساحلی نیز تاسیس کردند. در زمان مرگ بارناردو در ۱۹ سپتامبر ۱۹۰۵ خیریه وی در حال مراقبت از بیش از هشت هزار کودک در ۹۶ خانه بود.
