مرتضوی، پژوهشگر دوره ایلخانان
وی مقدمات علوم را در زادگاه خود، تبریز و در دبستان فیوضات طی کرد، سپس ایامی از مقطع متوسطه را در دبیرستان فیروز‌بهرام تهران گذراند. در سال ۱۳۲۵ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد و دوره لیسانس زبان و ادبیات فارسی را در سال ۱۳۲۹ به پایان رساند. در دوران تحصیل دانشگاهی از درس استادانی چون بدیع‌الزمان فروزانفر، ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی، ابراهیم پورداود و محمدتقی مدرس رضوی بهره گرفت و در سال ۱۳۳۷ با دفاع از رساله دکترای خود با موضوع «اوضاع‌ادبی آذربایجان در عصر ایلخانان» به راهنمایی بدیع‌الزمان فروزانفر به درجه دکترای زبان و ادبیات فارسی نائل شد.
مرتضوی از سال ۱۳۳۷ تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز را آغاز کرد و سال‌ها ریاست دانشکده ادبیات آن دانشگاه را به عهده داشت.
وی در دهه ۴۰ موسسه تاریخ و فرهنگ ایران، وابسته به دانشگاه تبریز را تاسیس کرد. دکتر مرتضوی در سال ۱۳۵۶ به مدت پنج ماه ریاست دانشگاه تبریز را نیز عهده‌دار بود که با وقوع انقلاب اسلامی و در جریان تحولات از این سمت کناره‌گیری کرد.
از جمله آثار تالیفی او می‌توان به تحقیق درباره دوره ایلخانان، مکتب حافظ یا مقدمه بر حافظ‌شناسی، فردوسی و شاهنامه، مسائل عصرایلخانان، زبان دیرین آذربایجان و مجموعه شعر چراغ نیمه‌مرده اشاره کرد.
منوچهر مرتضوی روز چهارشنبه نهم تیر ۱۳۸۹ در ۸۱ سالگی در تبریز درگذشت.
