سیکورسکی، خالق بالگرد
رویای ماشین پرنده یعنی، وسیله‌ای که بتوان با آن به هوا رفت، خیلی قدیمی بوده است. «لئوناردو داوینچی» در ۱۵۰۰سال بعد از میلاد، طرح‌هایی ریخته و نقشه‌هایی را برای یک بالگرد غول‌آسا کشید، ولی هرگز سعی نکرد یکی از این بالگردهایی را که طرحش را ریخته بود بسازد؛ چون اصلا موتوری که با آن بتوان بالگرد را به حرکت درآورد، در بین نبود. در عرض صد سال بعد تعدادی از مردم کم و بیش طرح‌هایی برای بالگرد عرضه کردند که البته بعضی از آنها در عین جالب بودن، زیاد عملی نبودند. بنابراین عملا فقط چندتایی از آنها پرواز داده شدند. اما هنوز هم، موتوری که سبک و با قدرت باشد ساخته نشده بود تا گونه‌ای از این موتورها در جنگ جهانی اول ساخته شد یعنی توانستند بالگردهایی بسازند که با یک سرنشین از زمین بلند شود.
«ایگور سیکورسکی» در سال ۱۹۰۹ و ۱۹۱۰ دو بالگرد ساخت که یکی از آنها توانست وزن خودش را از زمین بلند کند. در اواخر سال ۱۹۱۷، دو افسر نیروی هوایی مجارستان بالگردی ساختند که جای بالون‌های اکتشافی را بگیرد. اتفاقا این بالگرد پروازهای متعددی در ارتفاعات بالا انجام داد ولی هرگز اجازه پرواز آزاد نداشت. مطالعه برای ساختن بالگرد، در خیلی از جاهای دنیا، همچنان ادامه داشت ولی هیچ‌کدام از آنهایی که ساخته می‌شدند هنوز آن چیزی که مخترعان توقع داشتند، نبودند. در سال ۱۹۳۶، کشور آلمان اعلامیه‌ای منتشر کرد که یک کمپانی آلمانی به نام «فوک ولف» نوعی بالگرد ساخته که یک نمونه موفق است. در سال ۱۹۳۷، بالگرد به‌طور آزمایشی پرواز داده شد که سرعت آن ۷۰ مایل در ساعت (هر مایل حدود ۱۶۵۰ متر است) بود و می‌توانست تا ارتفاع ۱۱ هزار پایی (هر پا یا «فوت» حدود ۳۰ سانتی‌متر است) بالا برود. در سال ۱۹۴۰، «سیکورسکی» نخستین بالگرد محلی خود را به نمایش گذاشت که در سال ۱۹۴۲ باعث تحول ارتش آمریکا شد.
ارسال نظر