تمرکز قدرت و تجاری شدن کشاورزی در دوران ما اساس حیات روستاها را برهم زده است؛ زیرا دهقانان را از مجموعه سنت‌هایی که عرفا سبب دوام و بقایشان می‌شد، جدا کرده است. اسکات می‌گوید که الگوهای همیاری، سخاوت و بخشش اجباری و زمین اشتراکی همه سنت‌هایی بودند که خانوارهای بی‌خرمن را از گرسنگی نجات می‌دادند. از نظر اسکات، نکته مهم «رمانتیک کردن قرارومدارهای اجتماعی» روستا نیست و فرض نمی‌کند که این مناسبات «اساسا مساوات‌طلبانه» باشد، بلکه روستا دارای «مکانیسم بازتوزیعی ملایم اما مهمی» است که حداقل حمایت از جمع را به خصوص در مواقع بحرانی تامین می‌کند.

منبع: آفاری، ژانت، انقلاب مشروطه ایران، ترجمه رضا رضایی، نشر بیستون، ۱۳۸۵.