ما معتقد به برنامه‌های دیگر که منجر به براندازی نظام وقت شود در آن شرایط نبودیم. مثل میدان دادن به تبلیغات شدید علیه نظام مشروطه ایران، تقاضای اختیارات خلاف قانون اساسی، تشکیل کمیسیون ویژه قانون امنیت اجتماعی که این قانون سلب آزادی‌های فردی و اجتماعی و سیاسی بود و مقدمه‌ای شد برای استقرار آنچه خفقان اجتماعی نامیده می‌شد و نیز مثل معارضه با اختیارات و حضور مجلس شورای ملی که منجر شد به انحلال مجلس که به عقیده ما حضور هر مجلسی با همه نقایص و بدی‌های آن بهتر از نبود آن بود که بی‌گمان اگر مجلس حضور داشت، حوادث به آن‌گونه پیش نمی‌آمد.

به نقل از محسن پزشکپور در کتاب «حزب پان ایرانیست»، نوشته علی‌اکبر رزمجو، مرکز اسناد انقلاب اسلامی،  تهران، ۱۳۷۸.