بنابراین در ٩٦١ قمری دستور داد تا گرداگرد آن حصاری کشیدند که به تیمن ١١٤ سوره قرآن، ١١٤ برج در آن ایجاد و در زیر هر برج یک سوره از قرآن دفن کردند. این حصار دارای چهار دروازه بود؛ «دروازه حضرت عبدالعظیم» در نزدیکی میدان مولوی در تقاطع بازار و خیابان مولوی، «دروازه شمیران» در خیابان چراغ برق در مدخل پامنار، «دروازه قزوین» در انتهای بازارچه معیر در محل میدان شاپور، «دروازه دولاب» در کمرکش خیابان ری. این حصار و دروازه‌ها تا اواسط سلطنت ناصرالدین شاه پا برجا بود.

برگرفته از کتاب «جغرافیای تاریخی تهران» نوشته محسن معتمدی

اخبار مرتبط