تهران پیش از حصار طهماسبی

در زمان‌های قدیم، آن قسمت از دامنه جنوبی البرز را که در شمال ری قرار داشت «قصران» می‌خواندند که به دو بخش تقسیم می‌شد؛ قصران داخل و قصران خارج.  قصران داخل عبارت از حدود شهرستان کرج تا دهستان شهرستانک و پهنه رودبار و لواسانات بود که در کوهپایه قرار داشت. قصران خارج شامل طهران، ری و بخشی از شمیران بود که در دشت جای داشت.  ده طهران در آن روزگار بسیار کوچک و از دهات پیرامونش چون دولاب و طرشت کوچک‌تر بود و وسعت و جمعیت آن از دهی معمولی کمتر می‌نمود.  جایگاه ده طهران در نقطه ای بود که بعدها چاله میدان (حدود جنوب شرقی بازار کنونی) نامیده شد. باغ‌های ده در شمال و در محله عودلاجان قرار داشت که تا حدود سرچشمه فعلی می‌رسید.

برگرفته از کتاب جغرافیای تاریخی تهران، نوشته محسن معتمدی