سرشماری ۱۳۴۵

۸ اسفندماه ۱۳۴۵ اعلام شد که جمعیت ایران ۲۴.۸۷۲.۰۰۰ نفر است که ۳/ ۹ میلیون شهرنشین و ۵/ ۱۵ میلیون نفر روستانشین بودند. سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۴۵ با روش «دوژور» انجام پذیرفت و در عملیات اجرایی جمعا ۱۱هزار و ۸۸۵ نفر مامور سرشماری و سرپرست واحدهای سرشماری شرکت داشتند.

علت تقلیل تعداد ماموران سرشماری افزایش مدت سرشماری به ۲۰ روز بود. عملیات اجرایی نیز طبق برنامه زمانی پیش‌بینی شده در تمام نقاط کشور اعم از شهری یا روستایی از روز هشتم آبان‌ماه ۱۳۴۵ آغاز شد و تا روز بیست و هفتم آبان ماه همان سال طول کشید. در این سرشماری خانوار غیرساکن تعریف نشده بود؛ اما علاوه بر تقسیم جمعیت کشور به دو زیر جامعه شهری و روستایی آن دسته از ایلات و عشایر که اسکان نیافته بودند و در حالت چادرنشینی زندگی می‌کردند و نیز خانوارهای متحرکی که دارای اسکان ثابت نبودند نیز در هر کجا که دیده شدند مورد سرشماری قرار گرفتند. نتایج سرشماری شامل اطلاعات ایلات و عشایر و خانوار متحرک نمی‌شد و مقرر شد اطلاعات این دسته از جمعیت کشور جداگانه منتشر شود. به علاوه در سرشماری سال ۱۳۴۵ اطلاعات فعالیت‌های اقتصادی مربوط به مکان نیز جمع‌آوری نشد. بنابراین قابلیت چارچوب‌سازی برای فعالیت‌های کارگاهی یا اقتصادی مربوط به مکان را نداشت. اطلاعات مربوط به مسکن در سطح وسیع‌تری جمع‌آوری می‌شد که امکان محاسبه شاخص‌های مربوط به مسکن و نوع مصالح ساختمانی به‌کار رفته در آن و نیز عمر بنا را فراهم می‌آورد. ازاین‌رو سرشماری مزبور اولین سرشماری نفوس و مسکن کشور محسوب می‌شود.