شاه اصلاحات ارضی و دیگر اصول «انقلاب سفید» خود مانند سهیم شدن کارگران در سود کارخانه‌ها و ملی کردن جنگل‌ها و مراتع را آشکارا نوعی سوسیالیسم بومی می‌دانست. او مخالف ورود بخش‌خصوصی به صنایع استراتژیک و مادر بود و همانند نخست‌وزیر خود، امیرعباس هویدا، از ضرورت ورود دولت به همه عرصه‌های اقتصادی از جمله قیمت‌گذاری، در همه بازارها به‌شدت دفاع می‌کرد. حمایت آنها از بخش‌خصوصی بیشتر به‌دلیل فقدان منابع مالی کافی دولتی برای سرمایه‌گذاری و پیشرفت اقتصادی بود. آنها بخش‌خصوصی را شر ضروری می‌دانستند که باید از سوی دولت کنترل و هدایت شود.

منبع: «اقتصاد و دولت در ایران»، نوشته موسی غنی‌نژاد، انتشارات دنیای اقتصاد /   ۱۳۹۶، ص ۲۶۹

اخبار مرتبط