روز دامپزشکی

چهاردهم مهرماه به‌عنوان روز دامپزشکی نام‌گذاری شده است. اولین مدرک دامپزشکی که مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد است به خط هیروگلیف روی پاپیروس از مقابر مصری به‌دست آمده است.

حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد تشکیلات اداری منظمی در نواحی سومر و عیلام وجود داشته که نشان می‌دهد دامپزشک به‌عنوان یک شخصیت تخصصی به جراحی حیوانات به‌خصوص درمان شکستگی می‌پرداخته است. معلم اول ارسطو نیز به گواه تاریخ به دامپزشکی نیز می‌پرداخته است و در زمینه در رفتگی مفاصل، هیدروپیزی گاو و صرع بز و گوسفند مطالبی آورده است. کزاز، مشمشه حاد، اختلالات ریوی، ذات‌الریه، نقرس، جذام و اسهال بیماری‌هایی بوده که ارسطو در مکتوبات خود آورده است. همچنین خونبندی با آتش، درمان زخم‌ها به وسیله داغی، فتیله‌گذاری، اخته کردن، بخیه‌کردن، درمان فتق نافی و... از جمله مواردی است که ارسطو به آن اشاره داشته است. در زمان ساسانیان، پادشاهان نیز به کار دامپزشکی علاقه نشان می‌دادند به‌طوری که هرمز پسر شاپور دامپزشک بزرگی بود و در شناخت بیماری‌ها و درمان آن به دانش دامپزشکی تسلط کامل داشت.

بهرام برادر هرمز نیز چهارمین پادشاه ساسانی بود که به حرفه دامپزشکی عشق می‌ورزید. نخستین آموزنده پزشکی و دامپزشکی به انسان حیوانات بوده‌اند، چنانکه از محمدزکریای‌رازی آورده‌‌اند: اگر جوجه پرستو یرقان بگیرد پرستو سنگ یرقان را آورده و در لانه‌اش می‌گذارد و جوجه‌ها به این وسیله درمان می‌شوند مردم از این امر استفاده کرده به جوجه پرستوها زعفران می‌مالیدند تا پرستو تصور کند جوجه‌هایش یرقان گرفته‌اند و سنگ یرقان بیاورد و به این ترتیب سنگ یرقان به‌دست انسان‌ها می‌رسد. ابن ابی اصیبه نیز نوشته است: اگر عقاب ماده گرفتار سختی تخم‌گذاری شود عقاب نر سنگی به نام قلقل را آورده و در لانه می‌گذارد که این سنگ به سنگ عقاب مرسوم بوده و از درون خود صدا می‌دهد و سبب آسانی تخم‌گذاری می‌شود به همین دلیل مردم این سنگ را در کنار زائو قرار می‌دادند.

در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی که دولت ایران تصمیم گرفت تشکیلات ژاندارمری نوینی را پایه‌گذاری کند از دولت سوئد عده‌ای کارشناس نظامی برای تاسیس ژاندارمری استخدام کرد که به همراه افسران سوئدی دو نفر دکتر دامپزشک نیز بودند این دو نفر افسر دامپزشک به اتفاق دامپزشکان اقدام به تاسیس مدرسه دامپزشکی برای تربیت کادر مورد احتیاج ارتش کردند.  در سال ۱۳۱۱ بنای دانشکده دامپزشکی ابتدا به‌صورت مدرسه و بعدا دانشکده گذاشته شد. در ابتدای امر این دانشکده زیر نظر وزارت کشاورزی بود ولی بعد با اعزام تعداد قابل ملاحظه‌ای دانشجو به کشور فرانسه و مراجعت ایشان از وزارت کشاورزی منتزع گردید و ضمیمه دانشگاه تهران شد.