رابطه ورزش صبحگاهی در پیشگیری از دیابت نوع ۲
نویسندگان این مقاله اظهار کردند: ثبات یا روال منظم فعالیت‌‌‌های بدنی ارتباط قوی با دیابت نوع ۲ نداشت. به عبارت دیگر، افرادی که مدت زمان کمتری ورزش می‌کنند، در مقایسه با افرادی که به همان میزان، اما با برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزی‌‌‌ها و نظم کمتری ورزش می‌کنند، به یک اندازه در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند. این مطالعه بر اساس داده‌‌‌های ۹۳۰۹۵ شرکت‌کننده در بانک اطلاعاتی نمونه‌‌‌های بیولوژیکی بریتانیا انجام شد که سابقه دیابت نوع ۲ نداشتند و برای اندازه‌‌‌گیری فعالیت بدنی خود به مدت یک هفته از شتاب‌‌‌سنج استفاده کردند. این فعالیت‌‌‌ها شامل تمرین‌‌‌های خانگی، پیاده‌‌‌روی و ورزش شدید بود و ارزیابی خطر دیابت بر اساس عوامل سبک زندگی افراد مانند خواب و رژیم غذایی انجام شد.
به نظر می‌رسد زمان تمرین اهمیت دارد
محققان فعالیت را بر اساس ساعت‌‌‌های معادل متابولیک(MET) اندازه‌‌‌گیری و گزارش کردند که به ازای هر یک واحد افزایش ساعت MET فعالیت بدنی، خطر دیابت نوع ۲ برای فعالیت صبحگاهی (۶ صبح تا ظهر) ۱۰درصد و برای بعد از ظهر (از ظهر تا ۶ بعد از ظهر) تا ۹درصد کاهش می‌‌‌یابد. با این حال، چنین شرایطی برای فعالیت عصرگاهی (۶ بعد از ظهر تا نیمه شب) مشاهده نشد. همچنین نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند: زمان فعالیت ممکن است در کاهش خطر دیابت نقش داشته باشد. یافته‌‌‌ها همچنین نشان می‌دهند که انجام برخی فعالیت‌‌‌های با شدت بالاتر برای کمک به کاهش خطر ابتلا به دیابت و سایر بیماری‌‌‌های قلبی عروقی مفید است.
پاتل در یک مصاحبه گفت: این حقیقت به خوبی ثابت شده است که فعالیت بدنی با کاهش خطر برای بیماری‌‌‌های قلبی عروقی و دیابت مرتبط است. برخی از تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که زمان‌بندی مهم است. او گفت که مشخص نیست چرا ورزش در عصر به نظر کمتر از ورزش صبحگاهی در این زمینه مفید است. این احتمالات می‌تواند شامل عواملی باشد که در طراحی مطالعه نادیده گرفته شده یا مورد تاکید قرار نگرفته‌‌‌اند، مانند سبک زندگی اضافی یا تفاوت‌‌‌های اجتماعی-اقتصادی افراد که می‌توانند در این خصوص دخیل باشند.
تفاوت ورزش صبحگاهی و عصرانه
پاتل می‌‌‌گوید که مطالعات آینده همچنین ممکن است به موضوع کرونوتایپ یا تیپ شخصیت زمانی افراد و تفاوت‌‌‌های بیولوژیکی فردی نگاه کنند. کرونوتایپ یا گونه زمانی خواب چیزی شبیه به گونه‌‌‌های گاه‌‌‌شماری است که در آن به‌‌‌جای سمبل ماه‌‌‌های سال، سمبل‌‌‌هایی برای عادات خواب در نظر گرفته شده است. بعضی افراد سحرخیز هستند، برخی دیگر شب‌‌‌ها انرژی بیشتری دارند. برخی باید خواب منظمی داشته باشند و برخی هرچه می‌‌‌خوابند هنگام بیدار شدن حس خستگی دارند. این ویژگی‌‌‌ها را می‌توان وجه تمایز گونه‌‌‌های خواب افراد دانست و اکثر افراد خود را تنها در یکی از دو دسته «پرنده سحرخیز» یا «جغد شب» طبقه‌‌‌بندی می‌کنند.
دکتر الکس فاکسمن مدیر پزشکی یک برنامه جامع کاهش وزن می‌‌‌گوید: یک توضیح احتمالی برای این یافته این است که فعالیت بدنی صبح و بعدازظهر ممکن است به تنظیم ریتم شبانه‌روزی افراد کمک کند که ساعت طبیعی بدن است و بر فرآیندهای بیولوژیکی مختلف، از جمله متابولیسم، ترشح هورمون و کیفیت خواب تاثیر می‌‌‌گذارد. در مقابل، فعالیت بدنی عصرگاهی ممکن است ریتم شبانه‌روزی را مختل کند و تحمل گلوکز را مختل کند، به‌خصوص اگر نزدیک به زمان خواب انجام شود. فاکسمن تصریح کرد: توضیح احتمالی دیگر این است که فعالیت بدنی صبح و بعدازظهر ممکن است میزان زمان صرف شده برای رفتارهای کم‌تحرک مانند نشستن یا دراز کشیدن را کاهش دهد، زیرا این رفتارها خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهند.
چگونه بهترین ورزش را انجام دهیم
فاکسمن گفت این مطالعه اطلاعات مفیدی را برای افرادی که می‌‌‌خواهند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ خود را کاهش دهند یا کنترل قند خون خود را بهبود بخشند، ارائه می‌دهد. وی افزود: این نشان می‌دهد که آنها باید حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط تا شدید در هفته، ترجیحا صبح یا بعدازظهر انجام دهند و از بی‌تحرکی طولانی‌مدت خودداری کنند. آنها همچنین باید از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنند، به اندازه کافی بخوابند و اگر در مورد سلامتی خود نگرانی دارند با پزشک خود مشورت کنند.دن گالاگر، یک متخصص تغذیه می‌‌‌گوید: ممکن است زمانی که در طول روز تمرین می‌‌‌کنید، مزیت جزئی برای شما به همراه داشته باشد.
گالاگر گفت: با این حال، نکته مهم‌تر این است که شما تمرینات خود را داشته باشید و هر زمانی از روز که به شما کمک می‌کند تمرین خود را انجام دهید. توجه به رژیم غذایی در طول روز به شما در مورد مقاومت به انسولین و احتمال ابتلا به دیابت کمک بیشتری می‌کند. وی افزود: ورزش یک ابزار عالی برای پیشگیری از دیابت است و بهترین تمرین، تمرینی است که به طور کامل انجام شده باشد. هر روز و هر طول زمانی که نیاز دارید تمرین کنید تا آن را به یک تمرین منظم تبدیل کنید و این قطعا بهتر از عدم‌تمرین است.
