دقیقا چه چیز افتتاح شد؟
مشاهدات میدانی خبرنگار دنیای اقتصاد از آزادراه اصفهان-شیراز
پمپ بنزین محجن آباد برای آزادراه 359 کیلومتری
فارغ از اینکه این آزادراه از چه کیفیتی برخوردار است و نسبت به انتظارات ایجادشده تا چه حد فاصله دارد؛ طرح فوق حتی از استانداردهای مرسوم یک آزادراه نیز فاصله قابل‌توجهی دارد. اگر مسیر را از شیراز مرور کنیم، شاید تصویر درست‌تری از این پروژه به‌دست بیاید.
از داخل شهر شیراز برای رسیدن به آزادراه باید مسیر جاده بیضا را دنبال کرد، جاده‌ای یک‌بانده، پر از ترافیک و باکیفیتی پایین که درنهایت به ابتدای آزادراه ختم می‌شود اما اگر مراقب جاده نباشید حتما آزادراه را در نقطه ابتدایی آن رد می‌کنید زیرا تابلوهای مناسب برای راهنمایی به سمت آنجا هنوز نصب نشده و احتمال رد کردن ورودی آزادراه بسیار است. درصورتی‌که ورودی آزادراه را پیداکرده و وارد آن شدید در نقطه ابتدایی متوجه می‌شوید که این مسیر مدت‌هاست توسط مردم محلی مورداستفاده قرارگرفته و برخی از نقاط آن دومرتبه جای آسفالت وجود دارد که تصویر کهنه‌ای از یک آزادراه تازه افتتاح شده را به نمایش می‌گذارد. کمی که جلوتر بروید متوجه نصب نشدن دوربین‌های کنترل سرعت می‌شوید که برای رانندگان متخلف فرصت بسیار خوبی برای تجربه‌سرعت‌های غیرمجاز است. این مساله تنها به‌سرعت هم خلاصه نمی‌شود و برخی رانندگان در مسیر با رفتارهایی عجیب که تنها باید در آزادراه آن را تجربه کنید، صحنه‌ای خاطره‌انگیز را به نمایش می‌گذارند.
اما از این چالش هم که در آزادراه عبور کنید، به چالش هیجان‌انگیز بعدی برمی‌خورید و آن عدم دسترسی به آنتن دهی موبایل است، به‌جرئت می‌توان گفت که در ۵۰ درصد از این آزادراه آنتن دهی دچار در ابتدای است که می‌تواند برای رانندگان بسیار خطرناک باشد و مشخص نیست چه زمان قرار است این نقص جدی برطرف شود. نتیجتاً چندان روی تلفن همراه خود برای کمک گرفتن در این آزادراه حساب نکنید.
گام بعدی چالش‌های آزادراه فوق فقدان وجود مراکز تفریحی و استراحتگاه است، اگرچه در برخی نقاط آزادراه پارکینگ‌هایی در نظر گرفته‌شده اما هیچ اثری از یک مغازه و یا یک روستای کوچک نیز در حاشیه آن دیده نمی‌شود که وضعیت سفر در این آزادراه را بحرانی‌تر می‌کند. حتی اگر یک مغازه کوچک هم در کل این مسیر وجود داشت شاید می‌شد از این مساله عبور کرد اما توصیه می‌شود هر آنچه برای یک مسیر ۳۵۰ کیلومتری تا اصفهان و یا شیراز لازم دارید در ابتدای مسیر خود تهیه کنید زیرا یک بطری آب‌معدنی نیز در مسیر شما وجود ندارد.
قسمت جالب دیگر این مسیر که فقدانی پررنگ در تمام آن بود، نبود پمپ‌بنزین در آزادراه است؛ درحالی‌که یک آزادراه قاعدتاً باید حداقل یک نقطه برای سوخت‌گیری داشته باشد تا به افتتاح کامل برسد اما متأسفانه هیچ اثری از بنزین هم در طول این آزادراه نیست. خبرنگار دنیای اقتصاد برای یافتن بنزین ناچار به رفتن در شهر کامفیروز شد، شهری آرام که برنج معروفی دارد اما بسیار کوچک‌تر از شهرت خود است. نکته اینجاست که دسترسی به کامفیروز خودش فصل جالب دیگری است که نیاز به دوربرگردان دارد؛ دوربرگردان‌هایی که هنوز کامل ساخته نشده‌اند و آن تعدادی که ساخته‌شده نیز تابلویی ندارند؛ شما با حدس و گمان ناچار به پیدا کردن دوربرگردان می‌شوید تا به شهر کامفیروز و سپس روستای محجن آباد وارد شوید. در آنجا با دو پمپ در یک مغازه مواجه می‌شوید که ۳۰ لیتر بنزین در اختیار شما قرار می‌دهد و برای بازگشت به مسیر قبلی خود نیز نزدیک ۲۰ دقیقه باید دنبال دوربرگردان و مسیر امن بگردید که بخشی از آن ۱ ساعت و نیم صرفه‌جویی مسیر را از بین می‌برد. نتیجتاً از آغاز به فکر بنزین خود باشید زیرا ذهنیت سازندگان این پروژه و افتتاح کنندگان آن این‌گونه بوده که مراجعه‌کننده به این آزادراه از ماشین بسیار خوبی برخوردار است که هرگز خراب نمی‌شود و بنزین هم به‌طور کامل در اختیار دارد، خود فرد نیز یک فرد آسیب‌ناپذیر است که هیچ احتیاجی به خدمات رفاهی ندارد!
پس از گذر موفقیت‌آمیز از تمام این چالش‌ها، شما به نقطه‌ای بین ایزد خواست و شهر رضا می‌رسید که جاده به روال معمولی خود ادامه می‌یابد و گویا هنوز مسیر آزادراهی از ایزد خواست به اصفهان ساخته نشده و در دست مطالعه است! نتیجتاً شما از یک آزادراه نیمه‌کامل عبور کرده که بعدها ممکن است کامل شود. حالا به سوال اصلی این گزارش برمی‌گردیم؛ که دقیقا چه چیز افتتاح‌شده است؟ آزادراهی نیمه‌کاره و بدون امکانات که خطر آن از جاده قدیم بیشتر است و اگر در شب به آن ورود کنید از هیچ نوری نیز برخوردار نیستید؟ عجله دولت برای افتتاح‌های پی‌درپی و کارنامه سازی به‌عنوان یک رفتار تبلیغاتی و سیاسی‌کاری مرسوم است و در تمام ادوار دیده‌شده اما باید توجه کرد که برخی از این افتتاح‌های زودرس احتمال دارد خطراتی برای جان‌و»ال مردم داشته‌باشد.
