به عنوان مثال در همین ماجرای رتبه‌بندی خدمات پس از فروش خودروسازان، برخی شرکت‌ها مدعی کسب رتبه برتر شدند، آن هم به دلیل اینکه نتایج به صورت کلی اعلام نشد. در گزارش مربوطه، سه آیتم در نظر گرفته شده بود که هر کدام از شرکت‌های خدمات پس از فروش خودروسازان بزرگ، نسبت به کسب رتبه برتر در آنها مدعی بودند. این در حالی بود که در تجمع آیتم‌ها، هیچ‌کدام رتبه نخست را به دست نیاورده بودند. به نظر می‌رسد اگر از این پس رتبه‌بندی شرکت‌های خودرویی به صورت کلی اعلام و مشخص شود هر شرکتی در مجموع چه امتیاز و جایگاهی را در جدول رده‌بندی به دست آورده، شفافیت بیشتری ایجاد و جدل‌ها بر سر رتبه یک بودن یا نبودن نیز پایان می‌یابد.

از سوی دیگر اما ضعف شفافیت، در گزارش‌های کیفی مربوط به خودروها نیز دیده می‌شود. در گذشته، گزارش‌های کیفی با جزئیات اعلام می‌شد، به نحوی که شهروندان با استناد به آنها در می‌یافتند که فلان خودرو در چه آیتم‌هایی دارای نقاط ضعف و قوت است. به عنوان مثال، گزارش‌های آن دوران نشان می‌داد فلان خودرو در سیستم موتور یا تعلیق دچار ضعف است، اما بدنه خوبی دارد. یا مثلا خودرویی دیگر بدنه‌اش ضعیف است و احتمال نفوذ آب در آن وجود دارد، اما عملکرد موتوری آن خوب است. این جزئیات که خیلی به کار شهروندان در انتخاب خودرویی بهتر می‌آمد، سال‌هاست حذف شده و دیگر در گزارش‌ها اعلام نمی‌شود. البته گویا وزارت صنعت، معدن و تجارت مانع انتشار جزئیات موردنظر شده، آن هم در حالی که شرکت ارائه‌دهنده گزارش‌های کیفی، خصوصی به حساب می‌آید. به نظر می‌رسد در صورت انتشار دوباره جزئیات کیفی خودروها، گزارش‌های موردنظر مخاطب بیشتری خواهد داشت و از این ضعف شفافیت و کرختی خارج خواهد شد. در حال حاضر تنها اطلاعاتی که درباره کیفیت ماهانه خودروها منتشر می‌شود، تعداد ستاره‌های آنها است. طبعا این مدل گزارش که معمولا هم در این چند سال نتایج نسبتا ثابتی داشته، چندان به کار شهروندانی که می‌خواهند بهترین انتخاب را در بازار خودو داشته باشند، نخواهد آمد. بنابراین به نظر می‌رسد گزارش‌های مربوط به کیفیت خودروسازان و عملکرد شرکت‌های خودرویی نیاز به تغییرات اساسی دارد تا به واسطه آن، شفافیت بیشتری در آنها به چشم بیاید.