وی کلید موفقیت ترکیه را جذب سرمایه‎های خارجی، تاسیس شرکت‌های سرمایه‌گذاری مشترک همراه با سازوکارهای مناسب اقتصادی و پرهیز از سیاست‌های حمایت‌گرایانه خواند و گفت: بسیاری بر این باورند که پیشرفت‌های ترکیه بیشتر در قطعه‌سازی چشمگیر است و نه خودروسازی، این در حالی است که ترکیه با تقویت صنعت قطعه خود و همچنین تامین قطعات خودرویی برای شرکت‌های معتبری چون تویوتا، رنو، فیات و سایر خودروهای معتبر دنیا توانسته است قدم در مسیر خودروساز شدن نیز بگذارد. علیزاده در ادامه به مقایسه صنعت قطعه ایران و ترکیه پرداخت و اظهار کرد که هم‌اکنون پتانسیل بالای قطعه‌سازان داخلی قربانی تولید انحصاری خودروها شده این در شرایطی است که قیمت‌گذاری دستوری نیز بر مشکلات قطعه‌سازی افزوده است. وی ادامه داد که قطعه‌سازان کشور با رنو، پژو و هیوندایی به‌خصوص در فضای پس از برجام‌،‌ توانسته بودند رضایت مدیران و مهندسان این کمپانی‌های بین‌المللی را به دست بیاورند‌ و این همان ظرفیت مغفول قطعه‌سازان وطنی است که حتی توانستند وارد شبکه جهانی تامین قطعات آنها شوند.علیزاده ادامه داد: در ترکیه رشد خودروسازی مدیون صنعت قطعه است به طوری که بالغ بر ۴ میلیارد دلار از محل صادرات قطعات خودرو درآمد کسب کرده است. وی با اشاره به اینکه در چشم‌انداز ۱۴۰۴ صنعت خودروی ایران، ضمن تاکید بر همکاری با برندهای جهانی و منطقه‌ای دعوت به سرمایه‌گذاری صادرات محور در ایران نیز مورد تاکید واقع شده، افزود: دستیابی به تولید سه میلیون دستگاه خودرو در بخش سواری با سهم ۵۰درصدی برند داخلی، صادرات یک‌میلیون خودرو، تامین ۲۵ میلیارد دلار انواع قطعات و مجموعه‌های خودرو توسط قطعه‌سازان داخلی و صادرات شش میلیارد دلاری قطعات و مجموعه‌های خودرو ازجمله اهداف مندرج در سند چشم‌انداز است.علیزاده در ادامه استفاده از ظرفیت قطعه‌سازی در کشور همسایه ترکیه را یکی از راه‌های مهم در راستای تحقق اهداف چشم‌انداز صنعت خودرو خواند.