بر همین اساس در شهریور سال‌۱۳۲۸ به منوچهر سالور ماموریت داده شد که به‌عنوان ارزیاب برای تعیین محل کارخانه به شیراز و دورود برود.

 زمان انتخابات دوره شانزدهم مجلس بود و احزاب و برخی از عوامل هوادار آنها در کارخانه سیمان ری می‌خواستند از اتوبوس کارخانه استفاده کنند که سالور مخالف این اقدام بود. به منظور عدم‌اختلال در کارخانه، دکتر حسن نفیسی، رئیس سازمان برنامه او را به ماموریت فارس فرستاد تا مشکلی رخ ندهد. او پس از ارزیابی، «جبل زائیجان»، در ۱۷‌کیلومتری شیراز را محلی مناسب برای کارخانه سیمان دانست. سالور در ۶مرداد ۱۳۲۹ به‌عنوان مدیرعامل سیمان فارس مسوولیت این کار را به عهده گرفت.

 ماشین‌آلات اصلی تولید سیمان از کارخانه‌های اروپایی خریداری شد. با مدیریت سالور بخشی از وسایل جنبی مربوط به تولید در کارگاه کارخانه تولید شد. اتصالات تکمیلی کارخانه را با گرفتن ۲۰‌هزار لیره اعتبار از سازمان برنامه و درست‌کردن کارگاه و خرید انواع چرخ تراش، دستگاه‌های فرز، نورد، اکسیژن پرکن، خم کن و... به ساخت ماشین فرعی کارخانه اقدام‌کردند.

سالور در نصب و بهره‌برداری از کارخانه سیمان سعی داشت از متخصصان و کارگران ایرانی استفاده شود اما به دلیل تنش سیاسی موجود در ایران این پروژه با تاخیر در سال‌۱۳۳۴ به بهره‌برداری رسید. مدیریت در ۱۲ سال‌میزان تولید را از ۲۰۰‌تن در روز به ‌هزار‌تن در روز در سال‌۱۳۴۶ و به ۳۵۰۰‌تن در روز در سال‌۱۳۵۷ افزایش داد.

 با فشار مدیران کارخانه و مسوولان منطقه راه دو گنبدان به اهواز آسفالت و امکان ارسال سیمان به خوزستان و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس فراهم شد. با توسعه و گسترش فعالیت شرکت دو واحد تولید گچ و یک واحد شن و ماسه در کنار کارخانه سیمان فارس ایجاد شد.

 ساخت خانه برای تعدادی از کارکنان و ساخت مسجد و حسینیه در کنار کارخانه و حضور یک روحانی برای نماز جماعت و تبلیغات دینی بخشی از شیوه مدیریت او در اداره واحدهای صنعتی بود. سومین مدیریت صنعتی سالور بر کارخانه سیمان دورود بود. این کارخانه در زمینی به وسعت یک‌میلیون و ۳۰۰‌هزار متر‌مربع تاسیس شد. معدن سنگ آهک در فاصله ۸۰۰متری کارخانه قرار داشت.

سازمان برنامه به‌منظور ساخت سد دز نیازمند سیمان مخصوص بود، به همین منظور در سال‌۱۳۳۴ سالور، برای این منظور، اقدام به خرید ماشین‌آلات و دو کوره ۳۰۰تنی از شرکت انگلیسی کرد. کادر فنی کارخانه سیمان فارس به کمک مهندس سالور و سایر کارشناسان همکاری لازم  راجهت نصب ماشین‌آلات و بهره‌برداری در ۳۱شهریور سال‌۱۳۳۸ انجام دادند، اما در تولید سیمان مورد‌نیاز ساخت سد، دچار مشکل شدند، به‌همین‌دلیل سازمان برنامه تصمیم گرفت کارخانه سیمان دورود را از سازمان برنامه منفک و زیرنظر کارخانه سیمان فارس قرار دهد. کارخانه در سال‌۱۳۴۰ موفق شد سیمان نوع۲ مطابق نیاز ساخت سد را برای اولین‌بار در کشور تولید کند.به همین منظور آزمایشگاه فیزیک و شیمی در کارخانه راه‌اندازی شد تا امکان آزمایش به‌منظور ارزیابی کیفیت تولید در کارخانه فراهم شود. همچنین دفتر فنی برای تهیه پروژه‌ها، لوازم یدکی، گزارش‌ها، آمار و ارقام فنی در شرکت تاسیس شد. ظرفیت کارخانه در آغاز ۶۰۰‌تن در روز بود. تولید کارخانه سال‌۱۳۴۸ به ۲‌هزار ‌تن در روز افزایش یافت و نهایتا این کارخانه ۲۳۰‌هزار ‌تن سیمان نوع ۲ برای ساخت سد تولید کرد.

 

اخبار مرتبط