امین‌الله فرهادی در یک برنامه تلویزیونی به مضرات عدم رتبه‌بندی اشاره کرد و گفت: وقتی رتبه‌بندی بین بنگاه‌های اقتصادی وجود ندارد به‌دلیل اینکه فعالان اقتصادی واقعی و شناسنامه‌دار هیچ‌گاه حاضر به دادن زیرمیزی نیستند، امکاناتی به آنها تعلق نمی‌گیرد. اما در مقابل شرکت‌های صوری و سفارشی که فعالیت شفافی ندارند، با دادن همین زیرمیزی‌ها کارشان را انجام می‌دهند و از امکانات بهره‌مند می‌شوند.

او با استفاده از ابزار رتبه‌بندی، بین فعالان اقتصادی تمایز ایجاد می‌شود. چراکه یک بنگاه براساس مولفه‌های بزرگی مانند استانداردهای مالی، وضعیت کسب و کار و رقابت‌پذیری، میزان اهلیت و صلاحیت و مسوولیت‌پذیری آن بنگاه در اجتماع رتبه‌بندی می‌شود. پس از آن بنگاه مورد بررسی باید از فیلتر دیگری عبور کند. فیلتری که نشان می‌دهد بنگاه مورد ارزیابی، دولتی است یا خصوصی. چنانچه آن بنگاه دولتی باشد، به‌دلیل ریسک‌های پایین‌تر بنگاه‌های دولتی، رتبه بنگاه یک سطح پایین‌تر می‌آید.  رئیس مرکز رتبه‌بندی اتاق ایران افزود: درحال‌حاضر اتاق ایران استراتژی رتبه‌بندی را تدوین کرده است. اما بنگاه‌های اقتصادی می‌خواهند بدانند که رتبه‌بندی چه دستاوردی برای آنها به همراه دارد. هر چند دستاوردهای این رتبه‌بندی باید توسط حاکمیت تعیین شود، اما اتاق ایران یکسری مشوق‌هایی را تهیه و به بنگاه‌ها ابلاغ کرده است. اما مشوق‌هایی مانند ثبت سفارش، تخصیص ارز و گشایش ارزی در حوزه اختیارات اتاق بازرگانی نیست.  فرهادی از عدم تمایل برخی بنگاه‌ها به رتبه‌بندی سخن گفت. به گفته او، معمولا بنگاه‌ها چندان علاقه‌ای به رتبه‌بندی ندارند؛ چون عیار افراد و بنگاه‌ها را مشخص می‌کند و افراد از عیارسنجی فاصله می‌گیرند. او در عین حال به این موضوع نیز اشاره کرد که اتاق ظرفیت رتبه‌بندی را آماده کرده است و می‌خواهیم به سرعت به سمت ایجاد شفافیت برویم تا بنگاه‌های واقعی ما بتوانند از امکانات کشور استفاده کنند.

اخبار مرتبط