سموئل والیس، از کاشفان اقیانوس آرام
در این گروه فیلیپ کارترت کاپیتانی کشتی اچ سوالو را بر عهده داشت. گزارش‌های مطبوعاتی آن زمان بیانگر آن است که به والیس مسوولیت کشف قاره جنوبی نیز سپرده شد. دو کشتی یادشده اندکی پس از عبور از تنگه ماژلان (در آمریکای جنوبی) در پی وقوع یک توفان از هم جدا شدند. در ۱۷۶۷ سرنشینان کشتی دلفین به فرماندهی والیس، اولین اروپاییانی شدند که توانستند در جزیره تاهیتی پهلو بگیرند. والیس آن جزیره را به افتخار پادشاه وقت بریتانیا، شاه جورج سوم نامید. والیس که بیمار شده بود در کابین کشتی ماند؛ اما ستوان توبیاس فورنو نخستین کسی بود که بر هاییتی گام برداشت، پرچم سه گوش را برافراشت و مالکیت پادشاهی بریتانیا بر این جزیره را اعلام کرد. فورنو آب و هوای تاهیتی را عالی دانست و تاهیتی را «یکی از سالم‌ترین و لذت بخش ترین نقاط جهان» برشمرد. دلفین بیش از یک ماه در خلیج ماتاوای واقع در کرانه شمالی تاهیتی توقف کرد. والیس در ادامه این سفر اکتشافی پنج جزیره از جزایر انجمن (Society Islands) واقع در جنوب اقیانوس آرام را که هم اینک بخشی از پلی نزی فرانسه به‌شمار می‌رود، از نو نام‌گذاری کرد و همچنین نام‌های صخره‌های مرجانی مجمع الجزایر توآموتو (از سرزمین‌های فرادریایی فرانسه در پلی نزی) را تغییر داد. والیس همچنین موقعیت‌های جغرافیایی آب‌سنگ حلقوی رونگریک و جزیره مرجانی رانگلپ در جزایر مارشال را وارسی و تایید کرد. وی جزیره Uvea در پلی نِزی را به نام خودش والیس نامید و پس از آن توانست به جزیره تینیان (اکنون تحت حاکمیت آمریکا) در جزایر ماریانا برسد. کشتی دلفین به رهبری وی در نهایت به باتاویا (جاکارتای فعلی) رسید؛ اما در آن ناحیه بود که بسیاری از سرنشینان به‌دلیل ابتلا به اسهال خونی جان دادند. والیس سپس از طریق دماغه امیدنیک راهی انگلستان شد و در مه ۱۷۶۸ در سواحل آنجا پهلو گرفت. وی در انگلستان اطلاعات ارزشمندی در اختیار جیمز کوک معروف نهاد که قرار بود به زودی راهی اقیانوس آرام شود. والیس در ۲۱ ژانویه۱۷۹۵ در لندن درگذشت.
