دنیای اقتصاد: ایده ساخت یک وسیله نقلیه با سوخت هیدروژن اگر چه به ظاهر به فیلمهای علمی- تخیلی شبیه است، اما در واقعیت به اوایل قرن ۱۹ میلادی بازمیگردد. همفری دیوی، شیمیدان انگلیسی نخستین کسی است که این ایده را مطرح کرد. اما تحقق این رویا تا سال ۱۹۵۹ به طول انجامید که شرکت آلیس - چالمرز در آمریکا نخستین وسیله هیدروژنسوز را تولید کرد. اهمیت سوخت هیدروژن در این است که آلایندگی آن صفر بوده و تنها خروجی اگزوز این خودروها بخار آب است. اگرچه شرکتهای بزرگی در حال حاضر روی توسعه خودروهای هیدروژنی کار میکنند و حتی مدل میرای در شرکت تویوتا به تولید انبوه هم رسیده است، اما موانع ذاتی و فنی زیادی وجود دارند که نشان میدهند خودروهای هیدروژنی در یک دهه آینده توجیه اقتصادی خوبی برای ادامه تولید ندارند.
دنیای اقتصاد: خودروسازان ژاپنی در چند حوزه تخصص دارند. شاسیبلندهای آفرود، کراساوور، سدانهای خانوادگی و کوپههای اسپرت مخصوص دریفت و رالی. تویوتا، سوزوکی، سوبارو، هوندا و میتسوبیشی، از جمله سازندگان مطرح این حوزهها هستند. محصولاتی که اغلب به دلیل کیفیت بالای قطعات و طراحی زیبا از سوی مشتریان با استقبال خوبی روبهرو میشوند، اما تجربه نشان داده که ژاپنیها توانایی چندانی در ساخت سوپراسپرتها یا همان ابرخودروها ندارند. راستش را بخواهید در بین انبوه خودروهای مشهور ژاپنی تنها دو مدل هستند که واقعا از نظر فنی به کلاس ابرخودروها میخورند؛ نیسان جیتیآر و آکورا اناسایکس.
خودروهای تراک یا پیکاپها ازجمله خودروهایی هستند که باقدرت و عملکرد بالایی که دارند نقش مهمی در اقتصاد بر عهدهدارند. این خودروها علاوه بر فضای کافی برای حمل کالا و تجهیزات شرایط مناسبی برای نشستن سرنشینان فراهم میکنند و در طول تاریخ خودروسازی تغییرات زیادی به خود دیدهاند تا بیشترین بازده در اختیارمشتریان قرار بگیرد. فورد بهعنوان یکی از قدیمیترین خودروسازان دنیا و آمریکا با ساخت مدلهای متفاوتی از این نوع خودرو شرایط را برای ترویج آن فراهم کرده است و این روزها افراد ترجیح میدهند تا خودرویی تراک باقدرت زیاد و مصرف مناسب در اختیار داشته باشند و علاوه بر مصارف شخصی و مسافرتی در حملونقل ملزومات خود نیز از این نوع خودروها استفاده کنند.
تقریبا بیش از نیم قرن است که جنگشان تمامی ندارد! نیم قرن است که اسبهای بخار و گشتاورهایشان را به رخ هم میکشند. مثل قبایل بدوی که سالها با هم سر جنگ داشتند و صلح هم میانشان معنی نداشت. یک سر جنگ فورد موستانگ است و سر دیگرش شورولت کامارو. البته جنگ در جبهه دوج به سرکردگی چلنجر نیز ادامه دارد اما، اول از همه فورد بود که در سال ۱۹۶۴ با ساخت موستانگ به طبل جنگ کوبید. حالا یکی از کهنه سربازان این جنگ ۵۰ ساله شده و همچنان قصد ندارد میدان نبرد را ترک کند. کامارو را میگوییم، کهنه سرباز شورولت.
کلاس عجیبی هستند؛ چیزی بین کارتها (خودروهای مخصوص کارتینگ) و خودروهای اسپرت مینیسایز روباز. از یکطرف به دلیل ظاهرشان اصلا به خودروهای متعارف شبیه نیستند و از طرف دیگر به هر حال مانند یک اتومبیل استاندارد، چهار چرخ و یک فرمان دارند. آنها اسپیدستر هستند. کلاس منحصربهفرد دنیای خودروها که ذاتا ماهیتی اسپرت و جوانگرا دارند. یعنی شما خریدار یک اسپیدستر را پیدا نمیکنید که بخواهد برای مسافرت یا پیمایشهای عاشقانه از آن بهره بگیرد. برخلاف تصور عامه، محبوبیت آنها چیزی کمتر از کوپههای ایتالیایی و سوپراسپرتهای آلمانی نیست.
انتخاب یک خودرو از میان گزینههای موجود در بازار شاید یکی از دشوارترین خریدهای ممکن باشد؛ چراکه اغلب باید بانگاهی بلندمدت به ماجرا نگریست. در این میان برخی هم هستند که با سرعت بیشتری خودرو ی خود را عوض میکنند. آنها نیز همیشه دوست دارند بدانند که خودروهای جدید کدام هستند و تفاوتها و شباهتهای آنها با خودروی کنونیشان چیست. در بازار روبه رشد خودروی ایران چه از نظر تنوع مدل و چه از نظر افزایش خریدار مساله انتخاب خودرو، روز به روز اهمیت بیشتری پیدا میکند. در این صفحه سعی شده خودروهای مختلفی که از نظر قیمت یا قابلیتهای فنی در یک کلاس قرار دارند با زبانی ساده با یکدیگر مقایسه شوند.
هر سال در چنین روزهایی است که بزرگترین گردهمایی نامداران حوزه تیونینگ، آپشن، بادیکیت، تولیدکنندگان لوازم جانبی، لاستیکسازان، برندهای معروف سیستمهای صوتی و خلاصه هرچیزی به جز کارهای عادی و استاندارد برگزار میشود. نمایشگاهی به اسم SEMA (مخفف انجمن فروشندگان تجهیزات خاص خودرو) که کار خود را سال ۱۹۶۳ زیر یک سوله کوچک با تعداد انگشتشماری از تیونرهای وقت آغاز کرد. اما حالا آنطور که برگزارکنندکان ادعا میکنند، اغلب برنامهریزیها به اینصورت است که نمایشگاه سما در هفته اول ماه نوامبر در لاسوگاس برگزار شود.
قدرت بخشیدن به خودروهای قدیمی و ایجاد تغییر در این خودروها توسط برخی شرکتهای تیونینگ انجام میشود و آنها با ایجاد تغییرات در بخشهای مختلف خودرو قدرتی ماورائی به آن میبخشند. یکی از نمونههای قابل توجه که اخیرا خبر ساز شده است قدرت بخشیدن به خودرو فولکس واگن گلف MK۲ است که خودرویی کوچک بوده که در بین سالهای ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲ تولید میشده و در تعداد ۳/ ۶ میلیون دستگاه ساخته و در کشورهای زیادی فروخته شده است. این خودرو موتور جلو و در دو نوع چهار چرخ محرک و دو چرخ محرک تولید شده و شرکتی با ایجاد تغییرات و نصب تجهیزات زیاد و پیشرفته در بخش موتور قدرتی فوقالعاده به آن بخشیده است.
پرخوران کردن موتور یکی از راههای قدیمی برای تقویت آن بدون تغییر حجم موتور است. پرخوران کردن اصطلاحی فارسی برای همان کاری است که توسط توربوشارژرها و سوپرشارژرها انجام میگیرد و در برابر موتورهای تنفس طبیعی قرار میگیرد. حال که استفاده از موتورهای الکتریکی در حال زیاد شدن است، خودروسازان به فکر استفاده گستردهتر از توربوشارژرهای الکتریکی افتادهاند و آئودی اعلام کرده به زودی نسل جدید خودروهای خود را با توربوشارژر الکتریکی روانه بازار میکند.
اساس کار توربوشارژر به زبان ساده این است که گازهای خروجی از موتور یک پروانه را با سرعت بسیار بالا به گردش در آورده و این پروانه هم هوای گرم را با فشار به درون موتور میدمد.
فناوری در خودروهای امروزی تنها مربوط به سامانههای هدایت و ایمنی نمیشود و موضوع افزایش رفاه بیشتر در خودرو چیزی است که همواره مورد توجه خودروسازان قرار میگیرد. شرکت هوندا با طراحی شیشههای جدید خودرو نگاهها را به خود جلب کرده است.
این شرکت در زمینه تولید فناوریهای عجیب برای خودروها سابقه طولانی دارد و طرحها و برنامههای مختلفی از طرف این شرکت ارائه شده است که در نوع خود جالب و مبتکرانه هستند. در این طرح جدید تنها با کشیدن انگشت روی شیشهها میتوانید میزان شفافیت آن را تعیین کنید.
رقابت بین هواپیما و خودرو یک رقابت غیرمنصفانه به نظر میرسد. نه کاربری یکسانی دارند و نه حجم دانش و فناوری انباشته در آنها با هم قابل مقایسه است. اما انگار به دنبال غیر ممکنها رفتن در نهاد آدمی نهفته است. به همین دلیل هر زمان که فرصتش پیش بیاید، خودروسازان یا تیمهای اتومبیلرانی، از دست و پنجه نرم کردن با هواپیماها شانه خالی نمیکنند. البته این اتفاقی نیست که به راحتی هم دست بدهد. چرا که برای آن باید با نیروی هوایی یک کشور هماهنگی لازم صورت بگیرد که آن هم خودش پروسه طولانی و پیچیدهای دارد.
دوستداران خودروهای سبز دو گزینه را در برابر خود میبینند که نسبت به روشهای دیگر رواج بیشتری پیدا کردهاند. پیلهای سوختی و باتریهای برقی در تقابل با هم قرار گرفتهاند و برخی خودروسازان بین این دو گزینه مردد هستند. این تقابل را میتوان در دو طرف دنیا نیز تصور کرد؛ یکی در ژاپن و شرکت تویوتا و دیگری در آمریکا و شرکت تسلا موتورز که تمرکز بر روی سوخت و خودروهای هیدروژنی و خودروهای تمامبرقی دارند. تا پیش از این تصور میشد که خودروهای هیدروژنی زمین رقابت را به خودروهای برقی واگذار کردهاند اما تحرکات برخی خودروسازان نشان میدهد که این نوع خودروها در حال بازگشت به بازار هستند اما از نظر هزینه کلی این نوع سوخت انرژی بیشتری نسبت به خودروهای برقی مصرف میکند و این مقدار را تا ۶ برابر بیشتر از نیروی برق تصور میکنند.
موضوع ساخت خودروهایی با سوخت هیدروژن چند دهه است که در صنعت خودرو مطرح بوده و از قضا شرکتهای مختلفی درگیر این طرح شدهاند. از نامهای بزرگ این صنعت تا شرکتهای کوچک با تولید محدود چند صددستگاه در سال، بخت خود را با سوخت هیدروژن آزمودهاند، اما هیچ وقت موضوع هیدروژن سوزها بهصورت یک مساله جدی در صنعت خودرو مطرح نشده است. به اعتقاد بسیاری ساخت موتورهای هیدروژنی بیشتر از آنکه یک نیاز در شرایط فعلی باشد، یک رویکرد فناورانه و نمایش قدرت برای خودروسازانی است که به دنبال آن رفتهاند.
البته که چندان بیراه هم نمیگویند.
موضوع ایمنی و امنیت در خودروها در دو دهه اخیر اهمیت زیادی پیدا کرده است و خودروهای جدید ملزم به دریافت گواهیهای ایمنی از موسسات معتبر آمریکایی و اروپایی هستند تا اجازه فروش و تردد در این مناطق و کشورها را داشته باشند. آنچه استانداردهای این دو منطقه را برای خودروسازان مهم کرده است، اندازه بازار آنها است که نمیتوانند به راحتی از آن چشم بپوشند.
این موسسات با انجام آزمایشهای متعددی روی خودروها مقاومت آنها را در برابر انواع تصادف بررسی میکنند و با دادن ستاره نشان میدهند خودروهای تولیدی تا چه حد در برابر تصادفات مقاوم هستند.
شرکت تسلا موتورز از جمله خودروسازهایی است که همواره در تیتر یک خبرگزاریهای خودرویی قرار دارد و این حضور رسانهای خود را مدیون فناوری بالایی میداند که توانسته است در محصولاتش وارد کند و سرعت تغییر و تحول در این خودروساز تازهکار بیشتر از حد انتظار است. طرحها و نوآوریهایی که تسلا موتورز در دستور کار خود قرار داده است در کنار سامانههای هوشمندی که در دل خودروها قرار گرفتهاند مزیت رقابتی بالایی را برایش فراهم کرده است. تسلا از جمله خودروسازانی است که توانسته خودروهای تمام برقی را وارد خط تولید و در تیراژ بالا و مدلهای متنوع تولید کند.
شرکت بامو این روزها درگیر جشن سهسالگی فروش خودروهای سری i است و بدون توجه به رقبا در حال شادی و پایکوبی است. البته این بی توجهی بیراه هم نیست چراکه در این کلاس از خودروهای هیبریدی رقیبی هم ندارد. بامو در سال ۲۰۱۴ خودروی خاص و هیبریدیاش را با نام i۸ به مرحله تولید رساند و در کنار مدل i۳ گامی موثر در جهت برقیسازی برداشت. این شرکت تولد این برند را با تکامل انسان مقایسه کرده و گفته است در سه سالگی انسانها مهارتهای تعامل اجتماعی را فرا میگیرند و آنها معتقدند این فرآیند هماکنون در خودروهای سری i در حال تکوین است.
خودروهایی که در اولین تلاشهای انسان برای رسیدن به سرعتهای بالا ساخته شدند ویژگیهای خاصی داشتند که در مقایسه با خودروهای امروزی بسیار متفاوت به نظر میآیند. از جمله این خودروها که جزو اولین خودروهای مسابقهای تکسرنشین بوده است، مارمون وسپ نام دارد که متعلق به خودروسازی قدیمی با نام مارمون موتور کار Marmon Motor Car است.
خودروی مارمون وسپ با ظاهر لولهای شکل خود برای شرکت در رقابتهای ایندیاناپلیس ۵۰۰ ساخته شده است و با داشتن موتوری با حجم ۸/ ۹ لیتر و با گنجایش فقط یک نفر آن هم در نقش راننده در مسابقات اتومبیلرانی شرکت میکرده است.
خودروهای فرمول یک در طول تاریخچه این رقابتها تغییرات زیادی به خود دیده و همواره تحتتاثیر قوانین و مقررات این رشته خود را تطبیق داده است و به شکل امروزی درآمدهاند. در قوانین جدیدی که برای مسابقات ۲۰۱۷ تدوین شده است خودروها امکان رسیدن به سرعتهای بالا را بهدست آوردهاند و با اعمال تغییرات جدید شاهد حضور خودروهای سریعتر در پیست مسابقات در سال ۲۰۱۷ خواهیم بود. وضع برخی قوانین در مسابقات گاهی باعث شده است تا خودروها در رسیدن به سرعتهای بالا با مشکل مواجه شوند و بر عکس چیزی که ممکن است تصور شود، این قوانین محدودیت سرعت برای خودروها ایجاد میکنند هرچند دلیل اینکار حفظ ایمنی است.