شگفتی ۱۵میلیاردی!
خب حالا حق پخش مورد نظر چقدر بوده؟ فقط ۱۵ میلیارد تومان! چطوری حساب کرده‌اند؟ ارزش کل آگهی‌های یک سال تلویزیون در حاشیه مسابقات ورزشی را ۵۰ میلیارد تومان در نظر گرفته‌اند که این رقم با نسبت ۷۰ به ۳۰ به سود تلویزیون تقسیم شده است. یعنی ۷۰ درصدش را صداوسیما برداشته و ۳۰ درصدی که می‌شده ۱۵ میلیارد تومان و قرار بوده به وزارت ورزش برای تقسیم بین همه فدراسیون‌ها برسد را هم پرداخت نکرده است! حالا اینکه چطور یک سال آگهی را ۵۰ میلیارد در نظر گرفته‌اند، خودش یک شگفتی بزرگ است. همین امروز اگر شما یک سال آگهی تلویزیونی کنار مسابقات ورزشی را به مزایده بگذارید، مسلما مشتریانی با چندین برابر این رقم پیدا خواهند شد. بعد هم فلسفه نسبت ۷۰ به ۳۰ به سود تلویزیون روشن نیست. تازه بعد از همه این تردیدها نهایتا باید از صداوسیما به خاطر خوش‌حسابی و عدم پرداخت همین وجه ناچیز، تقدیر و تشکر کرد!
اگر هم این ۱۵ میلیارد تومان به وزارت ورزش برسد و قرار باشد بین این همه فدراسیون ریز و درشت تقسیم شود (حالا فرمول همین تقسیم هم کلی جای بحث دارد!) احتمالا هزینه آب‌معدنی ورزشکاران هم جور نخواهد شد. در شرایطی که گاهی رفت و برگشت فقط یک تیم به یک شهر داخلی برای برگزاری یک بازی ساده بیش از ۱۰۰میلیون تومان هزینه دارد، چه بهتر که این ۱۵ میلیارد هم دست صداوسیما بماند و خرج تولید یک سریال کم‌بیننده دیگر شود. با این حال از باب شوخی و سرگرمی، بد نیست مرور کنیم ببینیم با ۱۵ میلیارد تومان حق پخش تلویزیونی کل ورزش ایران، از فوتبال تا کشتی وزنه‌برداری و والیبال و... چه کارهایی نمی‌شود کرد. با این ۱۵ میلیارد تومان ممکن است شما بتوانید یک آپارتمان معمولی در مناطق مرفه‌نشین تهران یا مراکز استان‌ها بخرید. اما با آن نمی‌توانید احمد نوراللهی یا مهدی قائدی را در تیم‌تان نگه دارید. با این ۱۵ میلیارد تومان شما حتی نمی‌توانید یک مینی کمپ برای تیم‌های پایه بسازید. با توجه به نرخ تورم خیلی کارهای دیگر هم هست که با ۱۵ میلیارد تومان نمی‌شود انجام‌شان داد، اما جالب است که مسوولان کشور تصور می‌کنند با پرداخت چنین پولی به کل ورزش ایران، باعث حل مشکلات این حوزه می‌شوند. دست شما درد نکند!
