سازمان جهانی گردشگری منتشر کرد
توسعه گردشگری سانتو دومینگو با بهره‌گیری از میراث نیاکان
نام من مداردو لوپز است. من اصالتا اهل سنسناته در السالوادور و یک سانتو دومینگویی هستم و به همراه خانواده‌ام در اینجا زندگی می‌کنم. من مدیر تعاونی گردشگری کشاورزی سنتی و صنایع دستی «هویت‌زاپان» هستم. این نام به زبان محلی سانتو دومینگویی به معنای «رودخانه خار» است. این تعاونی گشت‌های بازدید از مناظر و مراکز تولید صنایع دستی چوبی و ظروف را برگزار و امکان حضور در رویدادهای فرهنگی ناهواتل را نیز فراهم می‌کند. این شرکت همچنین غذاهای محلی و خوراک مرغ معروف ما را نیز به گردشگران معرفی می‌کند. گردشگری چهره سانتو دومینگو را تغییر داده است. ما در آغاز راه گسترش فعالیت‌هایمان با دشواری‌های بسیاری روبه‌رو بودیم؛ چرا که تمام مردم این ناحیه تا آن زمان تنها به کشت سنتی، دامداری و سفالگری می‌پرداختند. هیچ اطلاعی از الزامات گردشگری نداشتیم.
اما امروز به جامعه‌ای بدل شده‌ایم که جاذبه‌های گردشگری بسیار دارد. از زمانی که سانتو دومینگو در سال ۲۰۱۱ به سازمان گردشگری پیوست، زندگی خانواده‌های ساکن در این منطقه دگرگون شد. سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) آغازگر این جریان بود و مسیر ناهواتل-پی‌پیل را با همکاری پنج شهرداری در منطقه سنسناته ایجاد کرد. این اقدام در راستای پیشبرد پروژه «تقویت کارآفرینی در جوامع متکثر سنسناته از طریق بوم‌گردی» صورت گرفت. امروزه فعالیت‌های مربوط به گردشگری در این منطقه بسیار رواج یافته است و همه‌جا در اختیار گردشگران قرار دارد. ما با برقراری ارتباط میان بیش از ۱۷۰ کارگاه تولید صنایع دستی چوبی و سفالی، مسیر گردشگری «راه سفال قرمز» را ایجاد کرده‌ایم. در این کارگاه‌ها مجموعه بی‌نظیری از ظروف و ابزار دست‌ساز تولید می‌شوند و گردشگران می‌توانند شیوه سنتی ساخت ظروف سفالی را هم یاد بگیرند و خود سفالگری کنند.
نوع دیگری از فعالیت‌های گردشگری هم در این ناحیه انجام می‌شود که مستلزم تحرک بیشتری است و شامل آبشار ال‌اسکوکو، منطقه تپه‌چاپا و پوزا انکانتادا است. سهل‌الوصول‌ترین جاذبه گردشگری از این نوع، ال السکودو است که تنها به اندازه چند دقیقه پیاده‌روی از روستا فاصله دارد و در آنجا می‌توانید جریان انرژی‌های کیهانی باستانی را احساس کنید. ارتفاع این آبشار ۸۳ متر است و آب آن بسیار شفاف، زیبا و خنک است. گزینه دیگری که چالش‌برانگیزتر است، پیاده‌روی طولانی به سوی تپه‌چاپا است. یک مسیر سلامتی طبیعی که مقاومت بدنی شما را محک می‌زند و در کنار یک آبشار زیبای ۹۰ متری پایان می‌یابد. گردشگران می‌توانند پیش از رسیدن به آبشار در «انچانتد پوزا» توقف کنند که تقریبا در میانه راه قرار دارد و گفته می‌شود یک ماهی طلایی در آن دریاچه زندگی می‌کند و گاهی به سطح آب می‌آید. مردم محلی اعتقاد دارند که ماهی طلایی از ترس صیادان در غاری در اعماق دریاچه مخفی می‌شود و تنها نیمه‌شب‌ها به سطح آب می‌آید.
افسانه‌هایی وجود دارد که طبق آن، دو مردی که برای صید ماهی طلایی به آب زدند، در آن غار اسیر شدند و هرگز باز نگشتند. آنچه این شغل را برای من جذاب می‌کند آن است که گردشگری را با بخش‌های دیگر نظیر صنایع دستی و زبان و فرهنگ ناهواتل پیوند می‌دهد. اغلب مردم این ناحیه به زبان ناهواتل سخن می‌گویند. به لطف گردشگری، توانسته‌ایم اقتصاد این منطقه را تنوع ببخشیم و میراث زبانی و فرهنگی خود را حفظ کنیم. گردشگری برای ما به عاملی برای زنده نگه‌داشتن رسوم، تامین امنیت مردم و و تقویت غرور ملی تبدیل شده است.
السالوادور
مردمان سانتو دومینگو نسل اندر نسل با زمین در ارتباط بوده‌اند. قرن‌ها است که ساکنان این منطقه برای تامین معاش خود و خانواده‌هایشان کشاورزی می‌کنند اما این مردم با درک خطر وابستگی اقتصادی به کشاورزی کوشیده‌اند کسب‌و‌کارهای جایگزین برای تامین معاش خود و گسترش مشارکت اجتماعی بیابند. گردشگری در این مناطق به عنوان بخش پیشرو مطرح شده و فواید آن فراتر از منافع اقتصادی در تقویت مناسبات اجتماعی و ایجاد ثبات فرهنگی بازتاب یافته است. بخش گردشگری افزون بر ایجاد فرصت‌های تازه اشتغال، امکان فعالیت نسل‌های مختلف را در کنار هم فراهم آورده و مفاهیم جدیدی در زندگی جوانان و سالخوردگان این جامعه متکثر مطرح کرده است. به این ترتیب علاوه بر تامین نیازهای امروز، فردای مطمئنی هم برای آنها رقم می‌زند.
ارسال نظر