تغییر شکل مبلمان خطوط هوایی غرب؛ چرا صندلیها اضافه شد؟
هواپیماها مسافرگریز میشوند
باتوجه به اینکه تنها چند ماه تا شروع فصل سفرهای تابستانی باقی مانده است، بحرانی جدی برای مسافران در پیش خواهد بود. افراد آگاه از قبل مهمترین مشکل یعنی صندلیهای هواپیمای تنگ و خطرناک را شناسایی کردهاند. دنیل بلیو، مشاور سفر، پیشنمایشی از هرج و مرج در پروازهای پاریس به آتلانتا در آینده ارائه کرده است. که بهدلیل فشرده بودن صندلیها و کمبود جا، مسافر روبهرویی با یک تغییر جزئی در صندلی خود گویی در بغل مسافر کناری است. و تنها انتخاب مسافر خواباندن صندلی برای ایجاد فضای بیشتر برای خود است. به عقیده بلیو این موضوع منجر به ایجاد یک اثر دومینویی در کلاس اقتصادی پروازها شده است. این مشاور سفر یک چیز را درباره فضای شخصی پروازها میداند که صندلیهای کلاس اقتصادی از راحتی نسبتا خوب به جایی میرسند که مسافران به سختی میتوانند در آن فضا بمانند. از نظر او بدترین اتفاق هنوز در راه است و مسافران شرایط بسیار دشوارتری را در سفرهای هوایی تجربه خواهند کرد.
کابینهای تنگ محلی برای درگیری مسافران هواپیماها شدهاست. در هفتههای گذشته یکی از مسافران هواپیمای خطوط هوایی یونایتد به مهماندار حمله کرد و سعی کرد در را باز کند. همچنین دو مسافر در هواپیمای خطوط ساوت وست ایرلاینز نیز با یکدیگر درگیر شدند که در همه جهان ویدئوی درگیری آنها منتشر شد. سوالی که در اینجا مطرح میشود اینکه چه سرنوشتی در انتظار سفرهای تابستانی در پیش خواهد بود؟
رزروهای تابستانی حاکی از یک تابستان پرفشار برای صنعت هواپیمایی است که وضعیت صندلیها بسیار بدتر از شرایط کنونی خواهد شد. زیرا برخی از خطوط هوایی، صندلیهای هواپیماها را برای جذب مسافران بیشتر افزایش دادند.
ماریو ماتولیچ، رئیس بخش مدیریت مشتری معتقد است افزایش قیمتها با کاهش تجربه مثبت مشتری همراه است. مسافران در طول همهگیری مهلت کمی برای سفر داشتند. خطوط هوایی که چند سالیاست فضای پا و فضای شخصی را در کلاس اکونومی حذف کرده بودند، به دلیل همهگیری و نگرانیهای مربوط به فاصلهگذاری اجتماعی، از نزدیکتر شدن صندلیهای خود به یکدیگر دست کشیدند. اما اکنون، با تهدید جدی مقررات دولتی، خطوط هوایی داخلی تحت فشار هستند تا صندلیهای خود را تا حد امکان کاهش دهند. اواخر سال گذشته، شش سناتور آمریکایی از اداره هوانوردی فدرال (FAA) خواستند تا از کاهش صندلی خطوط هوایی جلوگیری کنند. به گفته کارشناسانی مانند ماتولیچ، شانس نسبتا خوبی وجود دارد که FAA علیه هواپیماییها اقدام کند، اگرچه مشخص نیست چه زمانی یا حتی چه کاری انجام خواهد داد. اما خطوط هوایی هیچ شرایط جدیدی را نمیپذیرند. آنها قبل از اعمال قوانین جدید، مسافران بیشتری را در هواپیماهای خود می گنجانند.
فشردهسازی مسافران در سفرهای تابستانی
با توجه به این شرایط، فشار صندلی تابستانی چه حسی خواهد داشت؟ این را باید از ماریان استایلز پرسید که ماه گذشته از سانفرانسیسکو به سیدنی پرواز کرد. در هواپیمای او، یک بوئینگ ۷۷۷-۳۰۰ER، صندلیهای کلاس اقتصادی از طرح اولیه ۹ صندلی به ۱۰ صندلی تغییر داده شده بود. استایلز، یک ویرایشگر فنی بازنشسته از شارلوتزویل، ویرجینیا میگوید صندلی ۱۷ اینچی پهن او باعث میشود که احساس کند کتی راست به تن دارد که باید بدون حرکت برجای خود بنشیند. از نظر او کل پرواز آنچنان سخت بود که تمام ۱۵ ساعت آن را بیدار بود.
مایک هک، معاون شرکت بینالمللی سفر فاکس، پیشبینی میکند مسافرانی که مدتی است پرواز نکردهاند از دیدن کاهش فاصله و عرض صندلیها شوکه خواهند شد. با پرتر شدن پروازها، احتمال بسیار زیادی وجود دارد که شاهد افزایش تنش بر سر کاهش فضای صندلی شخصی باشیم. از دیدگاه هک، در آینده بین مسافران جنگهای صندلی در هواپیماها رخ خواهد داد. در ابتدا زد و خورد مسافران برای صندلیهای درازکش شده. با توجه به فضای تنگ ۲۸ تا ۳۱ اینچی بین صندلیها در کلاس اقتصادی، مسافران هرکاری برای ایجاد فضای بیشتر از جمله هل دادن، تکان دادن، خم شدن و قلدری انجام خواهند داد.
دومین دلیل درگیریها بر سر بازوها خواهد بود. برخی از خطوط هوایی صندلیهای خود را برای جا دادن مسافران بیشتر تنگ کردهاند. این بدان معناست که بسیاری از مسافران نمیتوانند در صندلیهای خود جابهجا شوند و باید دستهای خود را روی دستههای صندلی بگذارند که باتوجه به کمبود جا، اجتناب از تعارض غیر ممکن است. و در نهایت درگیری بزرگ بعدی بر سر باکسهای بالای سر مسافران خواهد بود که به مرحله انفجار خواهد رسید. زیرا باتوجه به فضای تنگ، فضای کافی حتی برای یک کیف دستی هم وجود ندارد. بنابراین مسافران بر سر حق خود در فضای باکس بالای سر خود به جنگ با یکدیگر خواهند رفت.
دلیل عمده این بحران را باید در ترکیبی نادر از تقاضای بیسابقه، پروازهای کامل، صندلیهای کوچکتر و اولین تابستان بدون تهدید همیشگی تعطیلی ناشی از همهگیری دانست که به این درگیریها دامن می زند.
راهحل فشردهسازی پروازها
با این اوصاف، در مورد فشردهشدن صندلیهای هواپیما در تابستان چه باید کرد؟ در واقع با این بحران پیش رو چه باید کرد؟
کارشناسان میگویند برای زنده ماندن از فشار تابستانی، باید نگرش غیرمعمولی اتخاذ کنید. از آنجا که شرایط کنونی میتواند سختترین و تنگترین شرایط پرواز در تاریخ مدرن باشد - و این هذلگویی نیست - باید تصور کنید که بدترین اتفاق خواهد افتاد. آدئوداتا سینک، کارشناس آداب معاشرت سفرکه به بحث انصاف و احترام گردشگری میپردازد معتقد است که مسافران حتی نباید بازوهای خود را روی تکیهگاهها بگذارند. از دیدگاه او، مسافران باید رواداری کنند و اگرچه شرایط سختی خواهد بود، اما شما نمیخواهید یک همسایه واقعا بد برای ۸ساعت داشته باشید.
این بحران حتی برای چمدانها هم تسری پیدا کرده است. به عقیده نیک لیتون، یک فعال آداب معاشرت گردشگری، در هواپیما، همه چیز فضای مشترک محسوب میشود و هیچ کس مالک چیزی نیست، از جمله باکس بالای سر صندلی مسافر. این توصیههای کارشناسان آداب معاشرت سفرها برخلاف آن چیز است که تا قبل از همهگیری به مسافران موعظه می کردند. در آن زمان، آنها از ادب و انصاف مشترک حمایت میکردند. اکنون، برای اینکه کابین درگیری ایجاد نکند، آنها به مشتریان خود توصیه میکنند که عقبنشینی کنند و ادعایی در مورد چیزی نداشته باشند. نه تکیهگاه برای بازو و نه حتی فضای شخصی، باکس چمدان بالای سر.
اما، آیا این راهحلی برای فشردگی سفرهای هوایی در تابستان است؟ باید گفت، این یک راهحل کوتاه مدت برای فشردگی در تابستان است. مطمئنا، عقبنشینی و اجازه دادن به شخص دیگری برای ادعای تکیهگاه دست، خم شدن به فضای شما و استفاده از فضای باکس بالای سر، یکی از راههای رفع تمام درگیریها است. اما در درازمدت چیزی را حل نمیکند.
مسافران هنوز در یک فضای آلومینیومی تحت فشار گیر کردهاند و با سرعت ۵۰۰ مایل در ساعت در هوا حرکت میکنند و صنعت هواپیمایی این جسارت را دارد که بگوید مسافران خود این صندلیهای محرک کلاستروفوبیا (تنگناهراسی) را درخواست کردهاند؛ زیرا خواهان صندلیهایی با کرایههای پایین هستند. در حالیکه هیچ مسافری چنین چیزی را برای سفرهای خود نمیخواهد و بهدنبال آرامش و راحتی در سفرهای خود هستند، بهویژه پروازهای خود که عمدتا طولانی است.
جف کلی، یکی از مدیران شرکت هوایی درباره کرایههای ارزان که تا چه اندازه میتواند فشار سفرهای تابستانی را کاهش دهد، معتقد است امید چندانی برای مسافران کلاس اکونومی بدون مقررات دولتی بیشتر نیست.
شاید به همین سادگی باشد. قرار بود بازار آزاد کرایهها را پایین بیاورد و انتخابهای بیشتری به ما بدهد. اما بازار آزاد جواب نداد؛ زیرا ما کرایههای بالاتر و انتخابهای کمتر و شرایط خطرناک پرواز داریم. شاید تنها راهحل بلندمدت فشار تابستان، مقررات دقیق دولتی باشد تا اطمینان حاصل شود که هیچکس دیگری آسیب نمیبیند.