بحران آب‌‌‌های زیرزمینی بر کشاورزی آمریکا
به‌‌‌رغم اینکه این منابع برای زندگی آمریکایی‌‌‌ها بسیار ضروری هستند، ارزیابی سلامت سفره‌‌‌های آب این کشور بسیار دشوار است. تایمز ماه‌‌‌ها وقت صرف جمع‌‌‌آوری داده‌‌‌ها در مورد ده‌‌‌ها هزار چاه حفر‌شده در ایالات متحده کرد تا یکی از جامع‌‌‌ترین بررسی‌‌‌ها در خصوص کاهش آب‌‌‌های زیرزمینی این کشور را انجام دهد. در اینجا چند نکته کلیدی وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد. سطح آب سفره‌‌‌های زیرزمینی در سراسر ایالات متحده در حال کاهش است و این خطر بحرانی‌‌‌تر و گسترده‌‌‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند. حدود ۴۵درصد از چاه‌‌‌هایی که تایمز مورد بررسی قرار داد، از سال ۱۹۸۰ کاهش آماری معنی‌‌‌داری در سطح آب خود نشان دادند. از هر ۱۰ مکان، چهار مورد به سطح کم آب در یک دهه گذشته رسیدند و سال گذشته بدترین سال بود.
واریجیا بومن، استاد حقوق و کارشناس آب در دانشگاه تولسا می‌‌‌گوید: از دیدگاه عینی، این یک بحران است. بخش‌‌‌هایی از ایالات متحده با کمبود آب آشامیدنی مواجه شده‌‌‌اند. این کاهش، بقای درازمدت جوامعی را تهدید می‌کند که به آب‌‌‌های زیرزمینی وابسته هستند و جایگزینی برای آن ندارند. او در ادامه افزود: ما این را می‌‌‌دانیم زیرا یک پایگاه اطلاعاتی از بیش از ۸۰هزار چاه در سراسر کشور ایجاد کرده‌‌‌ایم. داده‌‌‌های موجود در مورد سفره‌‌‌های آب آمریکا متغیر است که در میان بسیاری از سازمان‌های مختلف فدرال، ایالتی و محلی پراکنده است. نیویورک‌تایمز با ده‌‌‌ها مورد از آن سازمان‌ها تماس گرفته تا میلیون‌‌‌ها مورد اندازه‌‌‌گیری سطح آب زیرزمینی را برای ده‌‌‌ها هزار سایت جمع‌‌‌آوری کند، که برخی از آنها برای یک قرن است که تحت رصد هستند. تجزیه و تحلیل این داده‌‌‌ها، پایه و اساس یکی از دقیق‌‌‌ترین بررسی‌‌‌ها تا به امروز در مورد بحران آب‌‌‌های زیرزمینی در ایالات متحده را فراهم کرد.
به گفته کارشناسان پمپاژ بیش از حد از این سفره‌‌‌های زیرزمینی تهدیدی برای وضعیت آمریکا به عنوان یک ابرقدرت کشاورزی و مواد غذایی است. استخراج آب از زمین این امکان را برای آمریکا فراهم کرد تا به یک ابرقدرت کشاورزی و یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان ذرت، سویا، سورگوم و پنبه در جهان تبدیل شود و کاهش آب‌‌‌های زیرزمینی این وضعیت را به شدت تهدید می‌کند. این تغییر در حال حاضر در بخش‌‌‌هایی از کانزاس رخ می‌دهد، جایی که ۶/ ۲ میلیون هکتار زمین، دیگر آب زیرزمینی کافی برای حمایت از کشاورزی در مقیاس بزرگ را ندارد. بخش غربی این ایالت شاهد برخی از بدترین کاهش‌‌‌ها در سطح آب‌‌‌های زیرزمینی بوده است. تولید ذرت به سطوحی که آخرین بار در دهه ۱۹۶۰ مشاهده شده بود، کاهش یافته و چند دهه سودآوری را متوقف کرد.
سایر ایالت‌‌‌ها نیز در خطر پیروی از مسیر مشابه هستند. این فقط یک مشکل در غرب آمریکا یا صرفا بحرانی برای کشاورزان نیست. این یک بحران برای سیستم آب لوله‌‌‌کشی این کشور نیز هست. سفره‌‌‌های زیرزمینی حتی دور از غرب خشک و بی‌آب و علف، در حال کاهش هستند. آرکانزاس که نیمی از برنج ایالات متحده را تولید می‌کند، بیش از دو برابر سریع‌‌‌تر از آنچه طبیعت می‌تواند جایگزین آن کند، آب زیرزمینی را از سفره اصلی کشاورزی خود تخلیه می‌کند. در برخی نقاط، آبخوان‌‌‌ها به کمتر از ۱۰درصد ظرفیت خود کاهش یافته‌‌‌اند.
در مریلند، تقریبا سه‌‌چهارم چاه‌‌‌های تحت نظارت از سال ۱۹۸۰ شاهد کاهش سطح آب خود بوده‌‌‌اند که ذخیره برخی از آنها بیش از ۱۰۰ فوت کاهش یافته است. شهرستان چارلز که در حومه واشنگتن واقع شده است و به سرعت در حال رشد است، به آب‌‌‌های زیرزمینی متکی است، اما ظرف یک دهه گذشته، این آب‌‌‌های زیرزمینی دیگر پاسخگوی نیازهای آن نخواهد بود. همان‌طور که آب زیرزمینی در ایالت‌‌‌های مختلف تخلیه می‌‌‌شوند، فضای خالی‌شده می‌تواند با توجه به وزن سنگ و خاک بالای آن فروبریزد. هنگامی‌‌‌که این اتفاق می‌‌‌افتد، آبخوان‌‌‌ها توانایی نگهداری آب را از دست می‌دهند و به طور دائم ذخیره آب را کاهش می‌دهد.
خبرنگار تایمز از یک محله در یوتا بازدید کرد که پس از شکافی که به دلیل پمپاژ بیش از حد آب در زمین ایجاد شده بود، این منطقه به طور موقت تخلیه شده بود. متاسفانه مقررات ضعیف، اجازه استفاده بیش از حد از این سفره‌‌‌ها را می‌‌‌داد. در حال حاضر، تغییرات آب و هوایی منجر به تخلیه بیشتر شده است. به گزارش تایمز، مقررات ضعیف ایالتی، همراه با فقدان نظارت فدرال و نداشتن داده‌‌‌های ملی جامع، این امکان را برای مزارع، شهرها و شرکت‌ها فراهم کرده است تا بیشتر ذخیره سفره‌‌‌های زیرزمینی را کاهش دهند.
اما تغییرات آب و هوایی نیز بر این فشار افزوده است. افزایش دما اغلب به معنای کاهش بارش برف است، که به نوبه خود به معنای جریان کمتر آب در رودخانه‌‌‌هاست و این اتفاق کشاورزان و شهرها را وادار می‌کند تا بیشتر به آب‌‌‌های زیرزمینی تکیه کنند، اما همین افزایش دما به این معنی است که گیاهان و چمن‌‌‌ها به آب بیشتری نیاز دارند. نتیجه را می‌توان یک تله آب و هوایی نامید که مناطق عظیمی از ایالات متحده را از منابع آب زیرزمینی محروم می‌کند. به طور کلی، زمانی که دسترسی به آب‌‌‌های سطحی سخت‌تر می‌شود، سفره‌‌‌های زیرزمینی اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند.
