ابزار جدید صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی سپیدار
به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، مجموعه‌های ویتانا و شهدین گام از موسسان عمده این صندوق هستند؛ به این ترتیب که سرمایه‌گذاران هنگام پذیره‌نویسی فقط ۳۵درصد واحدهای خریداری شده را پرداخت خواهند کرد و بقیه آن در تعهد آنها باقی می‌ماند و در دوره سرمایه‌گذاری بر اساس فراخوان مدیر دریافت می‌شود. رئیس هیات‌مدیره شرکت مشاور سرمایه‌گذاری ترنج و مدیر صندوق سپیدار در نشست خبری خود با بیان اینکه عمر این صندوق ۷ سال است و در موضوع صنایع غذایی، دارویی، کشاورزی، شوینده، آرایشی و بهداشتی و سایر صنایع حوزه FMCG فعالیت می‌کند، گفت: سرمایه صندوق ۳۵۰ میلیارد تومان است که ۳۰درصد آن توسط موسسان صندوق تعهد شده و عملا ۷۰ درصد آن در انتظار پذیره‌نویسی است. مریم رمضانیان با تاکید بر اینکه در هنگام پذیره‌نویسی باید به رقم ۳۵۰ میلیارد تومان دست یابند، تصریح کرد: درغیر این صورت صندوق منابع سرمایه‌گذاران را باز خواهد گرداند. وی حداقل میزان سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی را براساس اعلام سازمان بورس، ۱۰۰ میلیون تومان بیان کرد و افزود: حداقل رقم سرمایه‌گذاری در صندوق سپیدار ۵۰۰میلیون تومان تعیین شده، زیرا به‌واسطه تعهدی بودن سرمایه‌گذاری، خرید شرکت و رساندن آن به رشد مطلوب و تغییر ارزش آن زمانبر خواهد بود و نقدشوندگی کمی دارد، بنابراین مناسب سرمایه‌گذاران خرد نیست. رمضانیان استراتژی صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی سپیدار را سرمایه‌گذاری با رویکرد تملک سهام مدیریتی، عضویت فعال در هیات‌مدیره و پیاده‌سازی برنامه‌های رشد بیان و اظهار کرد: صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی سپیدار در بازار فرابورس دارای بازار ثانویه خواهد بود و بازارگردان ندارد و به‌هیچ‌وجه ابزار مناسبی برای نوسان‌گیری و نقدشوندگی بالا نیست.
وی در عین حال تاکید کرد: صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی سپیدار ابزاری مناسب برای سرمایه‌گذاران بزرگ، با اهداف سرمایه‌گذاری بلندمدت‌تر و ریسک‌پذیری بالاتر است و انتظار می‌رود بازدهی بیشتری از شاخص‌های بازار بورس داشته باشد.
رمضانیان با بیان اینکه صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی با جذب منابع از سرمایه‌گذاران، آن را در سهام شرکت‌های خصوصی خارج از بورس سرمایه‌گذاری می‌کنند، گفت: صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی که موظف به خرید سهام شرکت‌های خصوصی هستند، عمر محدودی دارند و با تزریق منابع مالی، دانش مدیریتی و اصلاح مشکلات ساختاری شرکت‌های خصوصی موجب بهبود عملکرد در بازه زمانی چهار تا پنج ساله شده و سپس از آن شرکت خارج می‌شوند. به‌گفته رمضانیان خروج از سرمایه‌گذاری معمولا از طریق فروش سهام به سرمایه‌گذاران استراتژیک، صندوق‌های دیگر یا از راه عرضه عمومی اولیه در بورس اتفاق می‌افتد.
