آی آدما گوش کنین.....
ای دل اگر عاشقی منتظر یار باش، اما نگاهش که به من افتاد گفت: بهبه سلامعلیکم، عجب استقبال گرمی شرمندم نکنید آبجی خانم!!
من که از کارای مهدی خندم میگیره گفتم: بیا دیگه اینقدر مزه نریز
گفت: یه بار نشد بهم بگی خوش اومدی بفرمایید اینقدر یخ نباش ، چرا بهتو میگن هستی؟ تو که هیچوقت نیستی!!
از زبون کم نداشت ، جملات و کلمات را بهدرستی استفاده میکرد، اکثر وقتا تعجب میکردم از اصطلاحاتش اما همیشه برام جذاب و جالب بود
برای اینکه فضا عوض بشه گفتم: شام آمادس اگه میل داری واست بیارم
گفت: بله نیکی و پرسش
مهدی پرانرژی و مهربونه حرفاش خنده به لبم میاره اما من همیشه توی لاک خودمم ، گرفته و خسته بااینکه مشکل خاصی ندارم اما گذشته رهام نمیکنه اگه اون اتفاق نمیافتاد منم اینقدر منجمد نبودم
سال دوم دانشگاه با همکلاسیم هادی تحقیق مشترکی را انجام دادیم و عشق و علاقه بینمون پیش اومد، من با تمام وجود دوستش داشتم روزبهروز عاشقتر از روز گذشته بودم ، انگار روی زمین نبودم سرگشته و شیدا حال و هوای خاص و بینظیر که زندگی برات رنگ دیگهای داره قرار بود با خانوادش برای آشنایی بیشتر مجدد بیان خونه ما
جلوی آینه خودمو برانداز میکردم ، صدای گوشیم رو شنیدم آهنگ پیامک ، هادی بود: هستی شرمندتم !
متعجب نمیشدم این پیام چه معنایی داره ؟ گیج و منگ ، دستانم یخزده بود و میلرزید با هادی تماس گرفتم اما خاموش بود ، یعنی اون همه کلمات عاشقانه و آرزوهای قشنگ دروغ بود ، فریبم داد!!!
از این اتفاق تلخ پنج سال میگذره اما من هنوز دلشکستهام، بهتر بود هادی بهم میگفت که قرار نیست ایران بمونه و میخواد بره خارج از کشور نه اینکه یه دفعه بزاره بره و این رفتارش باعث شد نتونم به کسی اعتماد کنم و دل ببندم درسته آدما باهم فرق دارن اما اتفاقات هم اثرگذارن کاش آدما درک میکردن و سریع درباره حس و حال دیگران نظر نمیدادن ، شاید اظهارنظر دل کسی را بشکنه و از حقیقت خبر ندارن فقط با ذهنیت خودشون جمعبندی میکنن، حرفای خانم دکتر روانشناس مهربونم همیشه یادمه ، صداش توی گوشیم می پیچه:
اگر کسی ظاهرا سرد و بی احساسه ، ممکنه وجودش سراسر احساس باشه ولی میترسه احساساتش دوباره بهش ضربه بزنه.
اگر کسی احساساتش رو زیاد بروز نمیده، بیاحساس یا مرموز نیست، شاید فقط روزی زیاد اعتماد کرده و ازش ضربه خورده.
اگر کسی مدتها بهت پیام نمیده لزوما به این معنی نیست که فراموشت کرده. شاید روزهای سختی رو تنهایی برای مبارزه باحال بدش میگذرونه و نمیخواد حال بقیه رو هم بد کنه.
اگر کسی همیشه کارهاش رو به تعویق میندازه لزوما به معنای تنبلی نیست، شاید داره روزهای زیادی از افسردگی رنج می بره و تو ازش بیخبری.
اگه کسی زودرنج و حساسه شاید به محبت و حمایت بیشتری در زندگی نیاز داره.
اگه کسی همیشه به نظر میاد حالش خوبه و درحال خندیدن و شوخیه شاید از درون حالش خیلی بد باشه و درداشو پشت لبخندش مخفی کرده باشه.
چون آدمِ بدونِ مشکل و درد تقریبا وجود نداره!