پرندگان زمین گیر
آسمان صنعت هوانوردی در اصفهان خلوت است
قطعا چنین شرایطی برای صنعت هوایی استانی که قطب نخست گردشگری و قطب دوم اقتصادی بشمار می‌آید جای توجه و بررسی بسیار بیشتری را از طرف مسوولان مربوطه دارد.
نزدیک به نیمی از ناوگان هوایی کشور زمین‌گیر است
۴۰ تا ۴۵ درصد از ناوگان هوایی کشور به دلیل تحریم‌ها، کمبود قطعات و فرسودگی از چرخه عملیاتی خارج‌شده است.
هواپیماهایی که از آن‌ها به‌عنوان سرمایه ملی کشور نام‌برده می‌شود و ضروری است که هرچه سریع‌تر احیا و وارد چرخه فعالیت شوند. چراکه ادامه این روند موجب ورود ضربه سنگینی به صنعت حمل‌ونقل هوایی خواهد شد هرچند تاکنون هم زیان‌ها فراوان بوده است. صنعتی است که شرایط آن گویای سلامت اقتصاد و توسعه صنعتی یک کشور است و با تأثیری بسیار در پیشروی کشور، زیرساخت عمده‌ای برای تعاملات بین‌المللی، رشد ارتباطات تجاری و... را فراهم می‌کند، ازاین‌رو اهمیت قابل‌توجهی در کشورهای جهان دارد.
از طرفی هم همین بخش از صنعت حمل‌ونقل در ایران گرفتار مشکلاتی است که دلیل عمده آن تحریم و البته دیگر عواملی است که هرکدام سهمی را در عقب رفت این صنعت ایفا می‌کنند.
بااین‌وجود، هنوز هم ایران به‌عنوان یکی از قطب‌های اصلی حمل‌ونقل هوایی در منطقه مطرح و از نقش ترانزیتی بسیار مهمی در قاره آسیا برخوردار و ازاین‌رو ضروری است که هرچه سریع‌تر در راستای رفع ضعف‌های خود اقدام نماید.
محرومیت‌های صنعت هوایی اصفهان
اما حمل‌ونقل هوایی در استان اصفهان باوجود یک فرودگاه بین‌المللی، برخورداری از ۲ پایانه پروازهای داخلی و خارجی و ظرفیت پذیرش ۲ میلیون مسافر داخلی و یک‌میلیون و ۲۵۰ هزار مسافر خارجی در چه شرایطی قرار دارد؟
به گفته ابوذر ضیایی مدیرکل فرودگاه‌های اصفهان فرودگاه شهید بهشتی، اصفهان جزو ۹ فرودگاه بین‌المللی کشور است که به‌صورت ۲۴ ساعته آماده خدمات‌دهی به پروازهای داخلی و خارجی است.
وی اظهار می‌کند: پایانه پروازهای داخلی این فرودگاه با ظرفیت ۱۲ هزار مترمربع و بر اساس استانداردهای اتحادیه فرودگاه‌های جهانی، ظرفیت پذیرش ۲ میلیون مسافر را در سال دارد و در سال‌های اخیر پذیرش حدود یک‌میلیون و ۲۰۰ تا یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار مسافر در این فرودگاه انجام‌شده است.
بااین‌حال آنچه قابل‌تامل است محرومیت چنین استان از داشتن خط هوایی و ایرلاین اختصاصی است.
به عبارتی کمبود ایرلاین و خطوط هوایی برای اصفهان به کشورهای دیگر و حتی بین اصفهان با شهرها و استان‌های دیگر از محدودیت‌هایی است که این صنعت برای مردم اصفهان ایجاد نموده هرچند زیرساخت‌های حمل‌ونقل زمینی هم چندان، فراهم نیست.
درصورتی‌که یک استان گردشگر پذیر، صنعتی و تجاری و فرهنگی قطعاً می‌بایست از خطوط هوایی و پروازهای متعددی برخوردار باشد و تعجب‌آور، آن‌که کمترین پرواز به پایتخت کشور را داریم. به‌طوری‌که تعداد پروازهای روزانه از اصفهان به تهران ۲ پرواز و از یزد به تهران ۸ مورد است. به‌علاوه نبود خطوط هوایی مستقیم به خارج از کشور، ضعف در زیرساخت‌های فرودگاهی وبی میلی ورود ایرلاین ها به اصفهان ازجمله معضلاتی است که برای این صنعت مطرح می‌شود. ضمن آن‌که مضاف بر رفع نواقص اشاره‌شده و لزوم افزایش تعداد هواپیما شرایط مناسب هم برای مسافرانی که وارد اصفهان می‌شوند از همان محل فرودگاه باید فراهم باشد. به‌طورمعمول در پاسخ به این ایرادات از کمبود هواپیما، مشکل سوخت و فقدان دیگر زیرساخت‌هایی سخن گفته می‌شود که نشان می‌دهد تا اتمام این چالش‌ها راه بسیار طولانی باقی است. حال‌آنکه همواره مردم این استان به‌ویژه فعالان بخش خصوصی، تجار و گردشگران ایجاد ایرلاین‌های اختصاصی اصفهان، افزایش تعداد پروازها و رفع دیگر مشکلات این حوزه را درخواست کرده‌اند. در همین زمینه مدیرعامل شرکت نمایشگاه‌های اصفهان با انتقاد نسبت به کم بودن تعداد پروازهایی ورودی به اصفهان، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های همیشگی برای ورود هیات‌های خارجی را نبود پرواز کافی به استان عنوان می‌کند. طحانیان از تلاش اتاق بازرگانی و سایر مسوولان استان خبر می‌دهد که قرار است خط پرواز یا هاب هوایی در اصفهان ایجاد کنند تا نیازهای پروازی استان را پوشش داده شود و این کار در میان‌مدت نتیجه می‌دهد. وی یادآور می‌شود: فعلا رایزنی‌های مختلف در این زمینه انجام‌شده است و مسوولان قول مساعد داده‌اند که این خط هوایی هرچه سریع‌تر راه‌اندازی شود. همچنین بیگی رئیس انجمن هتلداران حرفه‌ای یکی از موانع بزرگ در عرصه گردشگری را بحث کمبود پرواز دانسته و تأکید می‌کند: باید امکان سفر بین شهرهای مختلف کشور و همچنین با خارج از کشور، تسهیل شود و پروازها نیز به‌عنوان ابزار سفر باید تقویت گردند.
وی بیان می‌کند: درخور استانی مانند اصفهان نیست که از خطوط هوایی مستقیم برای کشورهای دیگر محروم باشد و مسافرانش برای هر سفری مجبوری به توقف در استان‌های دیگر باشند. گفتنی است که در راستای همین انتقادات و مطالبات، اواخر سال گذشته ابوذر ضیایی، مدیرکل فرودگاه‌های استان اصفهان خبری را اعلام کرد که نشان از به نتیجه نشستن پیگیری‌های بخش خصوصی داشته است.بر این اساس مجوز دو پرواز به‌صورت هفتگی از اصفهان به عمان اخذشده که گفته شد بر اساس شرایط فعلی، در حال حاضر تنها یک پرواز به‌صورت هفتگی انجام می‌شود.
بنا به اذعان این مسوول استقبال بسیار خوبی از این پرواز شکل‌گرفته و همچنین ایجاد پروازهای جدید در دستور کار قرار دارد و مذاکراتی با شرکت‌های مختلف و مسوولان انجام‌شده که امیدواریم نتایج مثبت آن به‌زودی اعلام شود.
بدون شک راه‌اندازی همین یک پرواز خارجی هم باعث ایجاد تعاملات و رشد همکاری‌ها میان دو کشور را فراهم کرده و تأثیرات مثبتی را بر گردشگری، تجارت و افزایش صادرات خواهد داشت.
درواقع موقعیت جغرافیایی اصفهان و قرارگیری آن در مرکز از سویی برای مسافران عمانی جذاب‌تر است همچنین با راه‌اندازی این خط پروازی بین اصفهان و مسقط، فعالان و تجار اصفهان آسان‌تر و سریع‌تر می‌توانند برای عرضه محصولات خود به بازار پرجمعیت این کشور دسترسی داشته باشند.
فاصله تا افق، بسیار است
عدم مدیریت صحیح، ناکارآمدی، نبود سیستم بروز و باکیفیت، فقدان ارتباط مؤثر با شرکت‌های معتبر هوایی دنیا، فرسودگی ناوگان، افزایش میزان تأخیر پروازها و یا کنسل شدن آن‌ها، نداشتن برنامه پروازی ثابت برای تمامی شهرهای کشور، مشکل تأمین قطعات و لوازم‌یدکی، کاهش پروازهای ترانزیت از آسمان کشور و درنهایت کاهش ورود مسافر به کشور به علت ناامنی خطوط پروازی، از چالش‌هایی است که ستون‌های صنعت هواپیمایی را در استان و کشور، لرزان کرده است. صنعتی که معمولا عمر متوسط پرنده هایش نباید ۲۵ سال بیشتر باشد منتها گزارش‌های موجود نشان می دهد به دلیل تحریم‌های بلندمدت، افزون بر ۳۰۰ هواپیمای ناوگان آن بین ۲ تا ۱۵ سال است که زمین‌گیر شده هستند، درصورتی‌که در افق ۱۴۰۴ قرار بر رسیدن عمر ناوگان به زیر ۱۵ سال بوده که گویا فاصله با این افق بسیار است. قابل تامل آن‌که کشورهایی در همین همسایگی ما قرارگرفته‌اند که از بروزترین و مدرن‌ترین خطوط هوایی جهان با عمری کمتر از ۳۰ سال بهره‌مند و فضای مناسبی را در جهت تحولات نوین صنعت هوایی شکل داده‌اند. به دلیل فقدان زیرساخت‌های مناسب، به‌رغم تلاش‌هایی که تاکنون به انجام رسیده این صنعت در ایران و به تبع آن اصفهان حال مساعدی ندارد.اگرچه قرارگیری کشورمان در شـاهراه ترانزیتـی منطقه فرصت‌های بالقوه‌ای را برای تمرکـز بر بخـش حمل‌ونقل، درآمدزایی و اشـتغال از این مسیر را ایجاد می‌کند.
