مزیت مهم دنیای‌اقتصاد

دکتر علی سرزعیم : روزنامه دنیای‌اقتصاد دقیقا زمانی شروع به‌کار کرد که بستن مطبوعات امر رایجی بود و به‌طور طبیعی انتظار نمی‌رفت یک رسانه عمری بیشتر از یک یا دو سال پیدا کند. از یکسو حیرت‌آور و از سوی دیگر مسرت‌بخش است که یک روزنامه خصوصی بتواند بیش از دو دهه تداوم یابد و به دلایل مالی یا محدودیت‌های سیاسی کارش متوقف نشود.به نظرم شرط لازم برای موفقیت یک روزنامه به‌طور عام و یک روزنامه اقتصادی به‌طور خاص آن است که جهت‌گیری درستی داشته باشد و این جهت‌گیری به یک مکتب اقتصادی مقبول متکی باشد. اتکا به یک مکتب اقتصادی معقول و مقبول موجب می‌شود تا در تحلیل پدیده‌های مختلف دچار سردرگمی و مواضع متناقض نشویم.

در دو دهه اخیر مشاهده کردیم که بسیاری از رسانه‌های معروف و شناخته‌شده در عرصه اقتصاد مواضعی گرفتند که با هم همخوان نبودند و به جای اینکه چارچوب فکری منسجمی داشته باشند، یا دنباله‌رو جو جامعه شدند یا دنباله‌رو برخی افراد.مزیت مهم دنیای‌اقتصاد آن بود که از همان ابتدا مشی اقتصاد بازار و جریان متعارف اقتصاد را مبنای تحلیل خود قرار داد. وجود افرادی چون آقای میرزاخانی، صدری و جنان‌صفت در کنار دکتر غنی‌نژاد این تضمین را ایجاد کرد که رویکرد اصلی دنیای‌اقتصاد، جریان اصلی اقتصاد است. به تدریج سرمقاله‌نویسان دیگری که در این چارچوب فکری اندیشه می‌کردند به روزنامه پیوستند. علی فرحبخش، پویا جبل‌عاملی، حسین عباسی، علی دادپی و اینجانب کسان دیگری بودیم که تلاش کردیم همین رویکرد در روزنامه را تقویت کنیم. از سال1385 تاکنون حدود 250سرمقاله در تحلیل موضوعات مختلف اقتصاد ایران از اینجانب منتشر شد. دیگران هم کم‌وبیش همین حدود مطلب منتشر کردند. اینها نشان‌دهنده وحدت و انسجام نظری در یک روزنامه تحلیلی است. دنیای‌اقتصاد از همان ابتدا تنها مزیت خود را جمع‌آوری، سازماندهی و پردازش اخبار اقتصادی قرار نداد، بلکه تحلیل وقایع اقتصادی با تمرکز بر موضوعات سیاستگذاری را در دستور کار قرار داد.روزنامه دنیای‌اقتصاد کانون توجه خود را تصمیمات و سیاست‌های اقتصادی در بخش دولتی قرار داد و تلاش کرد تحلیل‌های اقتصادی جریان اصلی در مورد ابعاد مختلف سیاست‌های اقتصادی را به زبان همه‌فهم عرضه کند. سرمقاله‌ها و مطالب تحلیلی دنیای‌اقتصاد تلاش می‌کرد نشان دهد چرا برخی سیاست‌ها نادرست هستند و چه پیامدهایی به دنبال دارند. همچنین تلاش می‌کرد نشان دهد ریشه برخی پدیده‌های نامطلوب اقتصادی در چه تصمیمات و سیاست‌های اقتصادی است. ازاین‌رو باید اذعان کرد کارکرد اصلی روزنامه دنیای‌اقتصاد آموزش مسوولان، سیاستگذاران اقتصادی و حتی نظام کارشناسی در وهله اول و جامعه تحصیلکرده و طبقه متوسط و مدیران شرکت‌های اقتصادی در وهله دوم بوده است.به باور اینجانب به‌رغم اینکه سیاست‌های اقتصادی در ایران بهبود چندانی نیافت و خطاها کماکان تکرار می‌شود و در سیاستگذاری کماکان بر همان پاشنه می‌چرخد؛ اما تاثیر دنیای‌اقتصاد بر بخشی از جامعه مهم ایران غیرقابل انکار است. چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید چاره از طی کردن این مسیر نبوده و نیست و باید آن‌قدر در این مسیر استمرار داشت تا نهایتا سیاست‌های اقتصادی در ایران اصلاح شود. برای فهم اینکه در آینده چه مسیری را در پیش گیریم، باید توجه داشت در زمانه‌ای قرار داریم که تلفن‌های هوشمند و پیام‌رسان‌های مختلف تحولی در عرصه رسانه‌های رسمی و سنتی ایجاد کرده‌اند و به چالشی در برابر آنها تبدیل شده‌اند. از سوی دیگر دولت تا اطلاع ثانوی چنان با تنگنای بودجه درگیر است که دیگر چنان نقش ویژه‌ای در اقتصاد بازی نخواهد کرد که در گذشته داشته است. به‌رغم این وضعیت نامناسب در سطح دولت، شاهد رشد و شکوفایی تدریجی شرکت‌های بخش خصوصی هستیم. به باور من، روزنامه دنیای‌اقتصاد اگر بخواهد مثل گذشته روی سیاست‌های اقتصادی حکومت تمرکز کند، به تکرار مکررات می‌افتد؛ چراکه مسائل امروز اقتصاد ما در سطح سیاستگذاری با 30سال قبل تفاوت چندانی نکرده است. به نظر اینجانب در این زمان نیاز است تا دنیای‌اقتصاد با یک تغییر راهبرد مواجه شود و تمرکز خود را از مسائل سیاستگذاری کلان به بررسی عملکرد شرکت‌های موفق و ناموفق بخش خصوصی تغییر دهد. این‌گونه است که می‌تواند نیاز جدیدی را برآورده سازد و مخاطبان خود را حفظ کند و حتی افزایش دهد. امیدوارم بتوانم جشن 30سالگی و حتی 50سالگی دنیای‌اقتصاد را ببینم. برای همه دست‌اندرکاران این رسانه آرزوی موفقیت دارم.

اقتصاددان