به همین خاطر  اصول رویکرد آینده‌نگاری در حوزه برنامه‌ریزی و کاربست آن در فرایند تدوین طرح‌های توسعه شهری به‌منظور پاسخگویی سریع به ریسک بالای برنامه‌ریزی و پیچیدگی‌های سیستمهای شهری باید موردتوجه قرار بگیرد. همچنین  ماهیت پژوهش‌ها باید پیچیدگی‌های، عدم قطعیت‌ها و تغییرات محیط را در نظر بگیرد و از قوانین ثابت از پیش تعیین‌شده تبعیت نکند. امروزه پارادایم غالب تفسیری و روش تحقیق پژوهش کیفی است و از  فنون گردآوری داده‌ها از طریق مطالعه، مشاهده و مصاحبه نیمه ساخت‌یافته و پرسشنامه باز در کنار  شیوه تحلیل داده‌ها در قالب تکنیک دلفی استفاده می‌شود، در مراحل مختلف این تکنیک و با اخذ نظر از نخبگان و خبرگان در حوزه برنامه‌ریزی و آینده‌پژوهی اصول یازده‌گانه رویکرد آینده‌نگاری در حوزه برنامه‌ریزی شهری مشخص و اولویت‌بندی شده و سپس نتایج حاصل از مرحله سوم تکنیک دلفی شامل میزان در نظر گرفتن اصول مذکور در برنامه‌های توسعه شهری ارائه می‌شود.. درنهایت فرآیند پیشنهادی تدوین برنامه‌های توسعه شهری بر مبنای رویکرد آینده‌نگاری شامل هفت مرحله اصلی درک کردن، جمع‌آوری اطلاعات، تحلیل اطلاعات، غربال‌سازی و تفسیر اطلاعات، آینده‌نگاری، خروجی‌ها (ارزیابی و تصمیم)، پیاده‌سازی و اجرا معرفی شد. این فرایند می‌تواند مکمل برنامه‌ریزی راهبردی بوده و در محیط‌هایی که برنامه‌ریزی پویایی بالایی دارد با تحولات جاری منطبق گردد.  پس باید در نظر داشت هدف آینده‌نگاری امروزه در طراحی سیاستگذاری‌های راهبردی در تمامی سطوح ازجمله سیاستگذاری شهری، نقش بسزایی ایفا می‌کند  و این موضوع یعنی آینده‌نگاری به‌عنوان پارادایمی نوین در برنامه‌ریزی شهری اهمیت بسیاری دارد. به‌منظور برجسته‌سازی این هدف، علاوه بر اشاره بر دیدگاه‌های نظری و تحولات پارادایمیک، یافته‌های پژوهشی آینده‌نگاری کلان‌شهر اصفهان را هم می‌توان به مثابه  تاییدی بر اهمیت آینده‌نگاری در نظر داشت. شما در گزارش اصفهانِ فردا که در شماره پیش رو منتشرشده، بخشی از نتایج برخی پژوهش‌های آینده نگارانه در مورد شهر اصفهان را خواهید خواند.