تهدیدهای سه گانه امنیت غذایی
از سوی دیگر صادر کنندگان عمده غذا در میان کشورهای اروپایی و آمریکایی هستند و آسیا وارد کننده غذا محسوب می‌شود. جالب است سهم میوه و سبزیجات افزایش یافته و جانشین غلات شده است. این مهم از یکسو فشار روی منابع پایه را کم می‌کند و از سوی دیگر در محیط کنترل شده می‌توان میوه و سبزیجات را پرورش داد و بدین ترتیب بهره وری را افزایش داد.
بررسی وضعیت کشورها در حوزه تولید، صادرات و واردات غذا نشان می دهد با وجود برنامه‌های متنوع بین المللی اکنون با ۸۲۷ میلیون نفر گرسنه در جهان مواجه هستیم در این بین آفریقا پیشتاز نا امنی غذایی در جهان است و بعد از آن آسیا قرار دارد. مؤلفه‌های اصلی این ناامنی ریشه در سه عامل اصلی نا امنی سیاسی، خشکسالی و تورم فزاینده دارد.
همچنین بررسی میانگین هزینه غذای سالم در جهان برای هر فرد نشان می‌دخد که به طور متوسط هر فرد در جهان باید در روز ۳.۵ دلار بپردازد تا بتواند به غذای سالم دست پیدا کند و در آسیا این عدد ۳.۷ دلار است. در مجموع هزینه‌ی دسترسی به غذای سالم در آسیا از متوسط جهانی بیشتر است در واقع غذا در آسیا گران‌تر از متوسط جهانی تولید می‌شود. چرا که کشورهای آسیایی عموماً وارد کننده غذا هستند. حالا این پرسش وجود دارد که با وجود شرایط گفته شده در عرصه جهانی و داخلی برای تحقق امنیت غذایی باید چه کنیم؟ پاسخ این است: سرکوب قیمت‌ها موجب کاهش تولید می‌شود و بر اساس مطالعات انجام شده در این مدل حمایت ما از بخش کشاورزی منفی است. ما می‌بایست بخش اعظمی از منابع حاصل از حذف ارز ترجیحی را به ۳.۸ میلیون نفر تولید کننده بخش غذایی اختصاص می‌دادیم که بر عکس عمل کردیم و به سمت مصرف کننده حرکت کردیم.
