نگاهی به کتاب «سیری در ترانه‌سرایی فارسی»
علی‌اصغر باباصفری، یکی از نویسندگان این کتاب گفت: با پیشنهادی که به آقای محمدامین محمدپور دادم، این پژوهش مشترک شروع شد و حدود ۴ تا ۵ سال به طول انجامید تا اینکه با نظر بنده، توسط نشر مروارید به مرحله انتشار رسید. ضمن اینکه در تدوین و تألیف این کتاب، منابع مختلف شامل کتاب و مقاله و منابع صوتی از چشم ما دور نماند و مورد استفاده قرار گرفته است؛ بنابراین می‌توان ادعا کرد که کتاب «سیری در ترانه‌سرایی فارسی» دارای جامعیت در زمینه ترانه و ترانه‌سرایی است.
او با بیان اینکه ترانه و ترانه‌سرایی، یکی از بحث‌های جداناپذیر از فرهنگ و سنت ایرانی است و پیشینه آن به قبل از اسلام برمی‌گردد، اظهار کرد: در کتاب «سیری در ترانه‌سرایی فارسی از آغاز تا امروز» معرفی و تقسیم‌بندی ترانه‌ها از آغاز تا زمان حاضر، انجام شده و سیر تاریخی، ویژگی‌ها، تحلیل ساختاری و محتوایی ترانه‌ها در این کتاب مورد توجه بوده است.
باباصفری با اشاره به اینکه ترانه، در دایره ادبیات غنایی قرار می‌گیرد و با احساسات و عواطف انسان سروکار دارد، گفت: ترانه نیز حاصل احساسات گوناگون انسان در طول تاریخ بوده است. ترانه‌ها در زمینه‌هایی مانند عشق، شادی، سوگ، کار و عرفان، ابزاری برای ابراز احساسات درونی فرد نسبت به آن موضوع بوده‌اند؛ ضمن اینکه ترانه پیوند ناگسستنی با مردم دارد و در حوزه ادبیات غنایی قرار می‌گیرد.
او که در کتاب خود، انواع ترانه‌ها را بر اساس محتوا و درون‌مایه در ۱۲ دسته تقسیم‌بندی کرده است، ادامه داد: در انواع ترانه‌ها دسته اول، عاشقانه‌ها با بیشترین میزان بسامد قرار دارند، بعد از آن ترانه‌های شادی، گروه سوم ترانه‌های کودکانه، گروه‌های بعدی به ترتیب ترانه‌های سوگواری، کار، عرفانی، دینی، آداب و رسوم، دینی، سیاسی، سرگرمی، تبلیغاتی و ورزشی را شامل می‌شوند.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: ترانه‌های سه گروه آخر یعنی ترانه‌های سرگرمی، تبلیغاتی و ورزشی در دوران معاصر شکل گرفتند و به لحاظ بسامدی، حجم کمتری نسبت به انواع دیگر ترانه‌ها دارند. ترانه‌های سیاسی نیز از دوران مشروطه به‌صورت جدی به ادبیات ما وارد شده‌اند؛ البته پیش از آن نیز ترانه‌های سیاسی وجود داشتند، اما اوج ترانه‌سرایی سیاسی مربوط به دوران مشروطیت است.
باباصفری در مورد آغاز ترانه‌سرایی در ایران کهن تصریح کرد: شعرهای پیش از اسلام اشعار هجایی بوده و به موسیقی نیز بسیار توجه داشتند، ترانه‌هایی نیز وجود داشته که در اسناد مکتوبِ برجای مانده از پیش از اسلام، به‌ویژه در دوره حکومت‌هایی مانند اشکانیان و ساسانیان رواج داشته است که در این کتاب به آنها نیز پرداخته‌ایم؛ برای مثال اشعاری که به اشعار «درخت آسوریک» معروف است و نیز سایر شعرهای هجاییِ پیش از اسلام، نمونه‌های آثار مکتوبی هستند که به دست ما رسیده‌اند.
او با بیان اینکه کتاب «سیری در ترانه‌سرایی فارسی» از آغاز تا امروز در حدود ۳۷۰ صفحه و در دو بخش کلی تدوین شده است، اضافه کرد: بخش اول کتاب مربوط است به تاریخ ترانه‌سرایی در ایران، شعر هجایی پیش از اسلام، شعرهای هجایی پس از حمله اعراب، فهلویات یا ترانه‌های ملی، تأثیر حمله اعراب بر شعر و موسیقی ایرانی، دوره‌های پس از اسلام و دوره مشروطه تاکنون که در این بخش مورد بررسی قرار گرفته است.
این پژوهشگر و نویسنده حوزه ادبیات غنایی، با تأکید بر اینکه دوران مشروطه دورانی است که شعر و ادبیات در آن جان تازه‌ای گرفته و قالب‌های شعری در این دوران دچار دگرگونی‌هایی شده‌اند و پس‌ازآن شعر نو در برابر شعر کلاسیک قرار می‌گیرد، یادآوری کرد: ساختار و محتوای شعری نیز در این دوران دچار تغییراتی شد و این تحولات بر ترانه‌های این دوره نیز تأثیر گذاشت. ترانه پاسخی به نیاز اجتماعی انسان‌ها است و در ادوار مختلفی هم بوده و این نیاز در برخی ادوار کمتر و در برخی دیگر بیشتر به چشم می‌آید. در دوره مشروطه این نیاز در زمینه مسائل سیاسی پررنگ بوده است و ترانه‌ها به سمت سیاسی شدن رفتند.
او توسعه فناوری‌ها را بر پیشرفت ترانه‌ها مؤثر دانست و افزود: با پیشرفت فناوری، ترانه‌ها اشکال مختلفی پیدا کردند، برای مثال نقش رادیو و تلویزیون، سینما، فیلم‌ها و غیره در گسترش ترانه و ترانه‌سرایی غیرقابل‌انکار است.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: به‌واسطه پیوند ناگسستنی بین ترانه و موسیقی، تأثیر موسیقایی در نوع ترانه‌ها نیز نقش‌آفرینی کرده و در این کتاب علاوه بر رابطه موسیقی و ترانه، جنس صدای خواننده، زمان انتشار و شخصیت خواننده، وزن شعری ترانه، قالب‌های ترانه که در ترویج ترانه تأثیرگذار است نیز بررسی شده است.
