بچه‌های کانال
علل اصلی غرق شدن در کانال‌های اطراف اصفهان را در چه مواردی ارزیابی می‌کنید؟
دلیل اصلی که این اتفاق برای کودکان و بعضا خودروها که در کانال‌ها می‌افتند این است که کانال‌ها حفاظ مستحکم و بلند ندارند؛ مرگبارترین کانال اطراف اصفهان تا الآن کانال جی شیر بوده است که کانال تقریبا عمیقی است اما برخی از قسمت‌های جی شیر حفاظ و نرده دارد و حادثه‌هایش مدتی است که کمتر شده است. الآن کانال‌های اطراف مانند گورت و اصفهانک و اشکاوند و مهدی‌آباد به دلیل اینکه حفاظ ندارند هم سقوط فرد در کانال را خیلی داریم هم سقوط ماشین! سقوط فرد هم فقط اسم آن سقوط است درحالی‌که عمدتا افراد برای تفریح و شنا کردن به داخل کانال‌ها می‌روند و به‌جای استخر از کانال استفاده می‌کنند. به خاطر اینکه ۹۰ درصد آن افراد اطلاعی از رفتار آب در کانال ندارند متاسفانه سریعا غرق می‌شوند و فریب عمق آب را می‌خورند. جریان آب در آنجا زیاد است و همه روی آب را می‌بینند و فکر می‌کنند جریان آب فقط روی آب است. در ناژوان هم همه فریب جریان روی آب را می‌خورند و زمانی که داخل آب بروند متوجه جریان و عمق می‌شوند.
جریان اصلی زیرآب است. ما کسی را داشتیم که در نیم متر عمق کانال غرق‌شده و یک آدم بزرگ‌سال هم بود. به‌این‌ترتیب خیلی از کشته‌های ما از آب در کانال‌هاست. دلیل سقوط ماشین هم ۹۰ درصد به دلیل فقدان گاردریل و حال نامساعد افراد در شب است. فقدان نور هم در این زمینه موثر است که افراد متوجه کانال نمی‌شوند. مثلا من و دوستان یک پراید را از کانال مهدی‌آباد بیرون آوردیم که هیچ نور و حفاظی آن اطراف نبود راننده هم حال مساعدی نداشته و به داخل کانال پرت شده بود. سقوط افراد در کانال به خاطر بی‌توجهی خودشان است و در فصل‌های گرم برای شنا به کانال رفته و غرق می‌شوند.
نخستین جنازه‌ای که شخصا در دوران کاری‌تان از کانال‌ها بیرون کشیدید مربوط به کدام مورد بود؟
اولین جنازه‌ای که من بیرون آوردم یک نوجوان ۱۶ساله بود که در کانال جی شیر برای شنا رفته بود. تابستان پارسال ۱۰ روز آب‌باز شد و ۱۱ کشته در کانال‌ها داشتیم. این فرد اولین شخصی بود در سال گذشته که در اثر شنا در کانال از بین رفت. به‌غیراز این فرد ، مردم هم آگاهی ندارند که چگونه اگر سقوط کردند در آب رفتار کنند. این عامل نیز در غرق شدن‌ها موثر است و باید فرهنگ‌سازی مناسبی برای مقابله با این موضوع انجام شود.
فارغ از اقدامات فنی، چالش‌های فرهنگی و آموزشی تا چه حد در افزایش این نوع رفتارها موثر است؟
روز بعدی که جنازه نوجوان ۱۶ ساله را بیرون کشیدیم یکی از همکاران ما به‌اتفاق خانواده در حال تردد کنار کانال بودند که می‌بینند چند بچه ۸ تا ۱۰ سال کنار کانال بوده‌اند و یکی‌یکی در حال پریدن در آب‌اند. این همکار ما چون دیروز آن حادثه را دیده بود می‌گوید این کار را نکنید همین دیروز دوست شما کشته شد اما آن بچه‌ها می‌گویند به تو ربطی ندارد و می‌خواهیم در آب بپریم.
به نظر من فعلا بهترین راه برای حل این مشکل حفاظ گذاشتن کنار کانال است که بچه‌ها به‌آسانی نتوانند به داخل کانال بروند. الآن کنار کانال جی شیر مقداری حفاظ هست که باوجود عمیق‌ترین نقاط کانال، حادثه‌ها اندک‌اند و علت دسترسی سخت به این نقاط است. باید در مدارس آن نقاط نیز آموزش و فرهنگ‌سازی برخورد با آب صورت بگیرد و آتش‌نشان‌هایی که این صحنه‌ها را زیاد می‌بینند دعوت شوند و با بچه‌ها صحبت کنند که چه خطراتی آن‌ها را تهدید می‌کند. حتی ما این صحنه را خیلی زیاد در ناژوان دیده‌ایم و مردم به مسخره‌بازی به ما می‌گویند مگر اینجا آب عمیق هم دارد که شما اینجا ایستاده‌اید، درحالی‌که اگر در نیم متر از آب ناژوان یک بچه کنترل اش را از دست بدهد چندین متر جلوتر باید جنازه‌اش را جمع کنند.
نکته آخر
خواهش می کنم در آب رودخانه و کانال‌ها برای شنا نروید و فریب عمق آب را نخورید.
