میراث شافعی صداقت است

تحلیل شما از کنار رفتن آقای شافعی چیست؟

بزرگان تا قهرمان هستند از روی تشک کنار می روند. آقای شافعی با اینکه یک فرد بودند و همگنی لازم را [در ترکیب هیات رئیسه اتاق ایران] نداشتند، تلاش خودشان را کردند. تصمیم به جا و درستی بود که ایشان در این دوره از انتخابات ثبت نام نکردند. البته آقای شافعی کنار نمی روند و یکی از وظایف ماست که بزرگان همواره حفظ شوند و این وظیفه جامعه است و ما نسبت به اینها دین و وظیفه داریم. شافعی به عنوان مشاوره دلسوز برای اقتصاد کشور که بیش از ۱۶ سال ریاست اتاق خراسان رضوی و بیش از دو دوره و ۱۶ ماه ریاست اتاق ایران را به عهده داشت که کم تجربه و علمی نیست.

به نظر شما میراث دو دوره ریاست شافعی چیست؟

میراث شافعی صداقت است. البته نقاط ضعفی داشتند و یکی از اشکالات بزرگشان ریاست همزمان اتاق خراسان رضوی و ایران بود و چون نمی‌توانستند بین استان ها تبعیض قائل شوند، باید از سمت ریاست اتاق خراسان کنار می رفتند فرد تا دیگری جای ایشان بنشیند و بتواند برای خراسان مطالبه گری بیشتری کند.

اما منتقدان می گویند فرآیند جایگزین پروری در اتاق انجام نشده است.

غیر از وزارت نیرو ما در چه وزارتی جایگزین پروری کرده ایم؟ اگر رییس جمهور بخواهیم چند نفر در شان ریاست جمهوری ایران وجود دارند؟  شاید یکی از دلایلش سرعت شیب اقتصاد و درگیر شدن سیاست زدگی با اقتصاد بوده است، در صورتی که اقتصاد و سیاست دو بال توسعه هستند. وقتی تا وقتی چنبره سیاست بر اقتصاد قرار گیرد، این اتفاق می افتد.

چند درصد مملکت بخش خصوصی است و در مجلس چند نفر از بخش خصوصی واقعی حضور دارد؟ ما به بخش خصوصی بها ندادیم و به همین دلیل آنقدر درگیر مسائل حاشیه ای شده است که به معنای واقعی نتوانسته به توسعه و پیشرفت و بپردازد و کوچک و کوچک و کوچکتر نگه داشته شده است. در صورتی که اصل اول خصوصی تقویت بخش خصوصی است نه ذلت بخش خصوصی. یکی از اشتباهات بزرگ نسل من این بوده است. اگر امروز وزیر برای بخش صنعت بخواهیم چند نفر داریم که دانش و علم و تجربه و وطن پرستی داشته باشند؟ در حوزه‌های مختلف همین است و ما نگذاشتیم رشد کند. مملکت بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر می چرخد.

انتقاد دیگری که به دوره نهم اتاق می‌شود، تغییر آئین نامه در هفته‌های پایانی است.

هر آئین نامه ای که بخواهد مانع رشد و شکوفایی بخش خصوصی باشد، ظلم به کشور است. من راجع به آئین نامه خاصی بحث نمی‌کنم. ما به یک دولت کوچک و چابک و آینده پژوه نیاز داریم و به یک بخش خصوصی متعهد، متخصص، فعال و قوی . مملکت با بخش خصوصی ضعیف رشد نمی کند. تا زمانی که دولت بنگاه داری کند سرعت شیب از این بیشتر خواهد شد.

پس شما از تغییر آئین نامه دفاع می‌کنید؟

من در کلان قضیه صحبت می کنم. هر چیزی که دست بخش خصوصی را برای فعالیت های مشروع و متعهدانه ببندد ظلم به کشور است. بخش خصوصی باید تحت نظارت قانون هوشمندانه برای خدمت به کشور باشد. امروز کسی که خدمت سربازی نرفته با تغییراتی در اساس نامه شرکتش و معرفی مادرش به عنوان مدیرعامل، به اتاق وارد می شود و همین فرد نامزد هیات نمایندگان اتاق می شود. چه بسا که رای بیاورد. آیا اینها نواقص قانون نیستند؟ نکات ریز و حساسی وجود دارد.

به نظر شما نمایندگان دوره دهم باید چه کنند که قبلی ها نکردند؟

پیشنهاد من این است که در تمام جلسات با همکاری دانشگاه و دانشجویان علاقه مند ردیف های دوم و سوم از دو نسل دانشجو بنشیند تا اینها تجربه کسب کنند . اینها قرار است آینده کشور را اداره کنند. باید مملک به سمت جوان محوری برود، اما این جوان باید تجربه و علم کسب کرده باشد یا نه؟ راه و روش این است که این جوانان در کنار خودمان باشند و در مذاکرات حاضر باشند.

به نظر من هیات نمایندگان آتی کشور باید از سه نسل شکل بگیرد. یکی نسل من که دارای تجربه و دنیا دیدگی هستند. یکی نسل بعد از خودشان یعنی نسل میانه و یکی هم نسل جوان و ترکیب این سه نسل است که می تواند سازنده و توسعه گر باشد. در غیر این صورت، کار بسیار بسیار سخت خواهد شد.

بخش زیادی از جامعه اقتصاد نا امید است و علت این که آن استقبال مورد انتظار از سوی بزرگان دلسوز و وطن پرست برای ثبت نام انجام نشده و شاید تعدادشان در این دوره کم باشد، نا امیدی و دلسردی آنها است. البته من اعتقاد دارم تا زمانی که زنده هستیم، نباید دست از تلاش برداریم و دارکوب وار در چارچوب قانون مطالبه گری کنیم.

باتوجه به آرایش نامزدان این دوره از انتخابات، امکان شکل گیری چنین ترکیبی وجود دارد؟

در خراسان امکانش هست . ما نخبگان و پختگان جوانی داریم که اینها صاحب علم و اندیشه و نوآوری و خلاقیت روز هستند. ولی در کنارشان حتما باید افراد با تجربه باشند تا دست به دست هم بدهند. شهامت و جسارت و به‌روز بودن جوانان با ترکیب تجربه می تواند بسیار بسیار سازنده باشد و پیشرفت ایجاد کند.