یکی برای همه
شهرهای جدید در اقتصاد جهان چه نقشی دارند؟
از میان کشورهای جدید جهان می‌توان به «فارست‌سیتی» در مالزی اشاره کرد. این شهر طوری طراحی شده که بتواند خانه ۷۰۰ هزار نفر باشد. مساحت فارست‌سیتی، چهار برابر سنترال پارک نیویورک است. عربستان سعودی نیز در این بازی حضور دارد. عربستان در حال ساختن شهری ۵۰۰ میلیارددلاری با نام نئوم (NEOM) است که قرار است با مصر و اردن هم‌مرز باشد. مقامات رسمی این کشور می‌گویند تمام خدماتی که قرار است در این شهر ارائه شود و همچنین تمام فرآیندهایی که قرار است در این شهر طی شود، به‌طور کامل اتوماتیک خواهد بود و انرژی شهر نیز، حاصل استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر است. در ادامه نگاهی به شهرهای جدید جهان و ارتباط آنها با اقتصاد کشورها خواهیم انداخت.
شهرهای جدید دیگر
پوتراجایا در مالزی، آستانه در قزاقستان، سونگدو در کره جنوبی، نایپیداو در میانمار، شهر اقتصادی ملک عبدالله در عربستان سعودی، روابی در کرانه باختری رود اردن و سِیونگ سیتی در کره جنوبی از جمله شهرهای جدید دیگری هستند که در ادامه به‌طور خلاصه‌تر به آنها و تاثیرشان بر اقتصاد خواهیم پرداخت.
پوتراجایا: پوتراجایا (Putrajaya) در سال ۱۹۹۵ در مالزی تاسیس شد. هدف از ایجاد این شهر، به وجود آوردن یک مرکز سیاسی و دولتی جدید بود و بعداً به عنوان قلمرو فدرال (federal territory) به کار خود ادامه داد. پوتراجایا ساخته شد که آزمایشگاهی برای شکل جدیدی از دولت الکترونیک باشد و قرار بود تکنولوژی‌های جدید در آن به کرات مورد استفاده قرار گیرد. اما همچنین راه‌حلی برای کاهش جمعیت انبوه پایتخت مالزی یعنی کوالالامپور بود. در حال حاضر، پوتراجایا، محل زندگی و دفتر نخست‌وزیر مالزی و بسیاری دیگر از مقامات رسمی این کشور است.
آستانه: آستانه، در سال ۱۹۹۷، پایتخت قزاقستان شد و جای آلماتی را گرفت. رئیس‌جمهور قزاقستان، نورسلطان نظربایف، کسی که از زمان استقلال قزاقستان در سال ۱۹۹۱ در قدرت است، با کمک تعدادی از بزرگ‌ترین معماران جهان، این شهر را خلق کرد. این شهر به خاطر ساختمان‌های پرزرق‌وبرقش معروف است. گاردین کاخ ریاست‌جمهوری قزاقستان واقع در آستانه را با آنچه والت دیزنی به عنوان کاخ سفید به تصویر می‌کشد، مقایسه می‌کند. مساحت این شهر ۸۱۰ کیلومترمربع است و بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارد.
سونگدو: سونگدو یکی از شهرهای کره جنوبی است که تنها یک ساعت با سئول، پایتخت این کشور، فاصله دارد. سونگدو یک منطقه برای کسب‌وکارهای بین‌المللی است. در این شهر هوشمند که به یک شهر طرفدار محیط زیست (eco-friendly) معروف است (شهری که به محیط زیست آسیب نمی‌رساند)، خانه‌ها به لوله‌هایی مجهز است که این لوله‌ها، آشغال‌ها را به سمت مکانی می‌فرستد که در آن مکان، آشغال‌ها طبقه‌بندی شده و از طریق کامیون‌ها برای بازیافت یا انهدام به مکان‌هایی مشخص فرستاده می‌شوند. شهر هوشمند سونگدو، مشکل کمبود جمعیت دارد. به‌طوری که برای تامین نیروی دانشگاهی و کسب‌وکارهایش با مشکل مواجه بوده است. جمعیت این شهر حدود صد هزار نفر است. پروژه ساخت این شهر در سال ۲۰۰۲ آغاز شد و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۲ همه مراحل ساخت آن به پایان برسد.
نایپیداو: نایپیداو، پایتخت میانمار است. این شهر در سال ۲۰۰۳ تاسیس شد و با دیگر شهرهای این کشور تفاوت بسیاری دارد. نایپیداو دارای برق پایدار، پارک‌های مختلف و مراکز خرید بزرگ است و این در حالی است که بسیاری از مردم میانمار در فقر بسیار شدید زندگی می‌کنند و حتی نمی‌توانند از پس ضروریات زندگی‌شان برآیند. حتی بسیاری از مردمی که در نایپیداو زندگی می‌کنند نمی‌توانند در مراکز خریدی که در این شهر وجود دارد خرید کنند چون پولی ندارند.
شهر اقتصادی ملک عبدالله: شهر اقتصادی ملک عبدالله در عربستان سعودی، شهری است که تامین مالی آن به‌طور خصوصی صورت گرفته است. مساحت این شهر ۱۸۰ کیلومترمربع است و در نزدیکی دریای سرخ قرار دارد. برنامه ایجاد این شهر از سال ۲۰۰۶ شروع شد. در برنامه بود که این شهر بعد از ساخته شدن، دو میلیون ساکن داشته باشد. هدف از ایجاد این شهر، متنوع‌سازی اقتصاد عربستان سعودی بود. در حال حاضر شهر اقتصادی ملک عبدالله تلاش می‌کند که کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران از کشورهای مختلف دنیا را به خود جذب کند و در حال ساختن هتل‌ها و ایجاد جذابیت‌های توریستی مختلف برای جذب توریست از سراسر دنیاست.
روابی: روابی، اولین شهر برنامه‌ریزی‌شده در کرانه باختری رود اردن است. هزینه ساخت این شهر ۴/ ۱ میلیارد دلار بوده که از سوی فلسطینی‌ها پرداخت شده است. در حال حاضر سه هزار نفر در این شهر زندگی می‌کنند. این شهر بیش از یک دهه است که در حال ساخت بوده و مراحل اتمام ساخت آن هنوز به پایان نرسیده است. در زمان ساخت برنامه این بود که ۴۰ هزار نفر در این شهر زندگی کنند.
سِیونگ‌سیتی: کره جنوبی در سال ۲۰۱۲ پروژه ساخت «سِیونگ‌سیتی» به معنای «شهر شاد» را آغاز کرد. پروژه ساخت این شهر با هدف ایجاد شهری که بتواند به جای سئول پایتخت اداری کره جنوبی باشد، آغاز شد. دولت کره جنوبی امیدوار است این شهر، که در حال حاضر تعدادی از مقامات رسمی کره در آنجا زندگی می‌کنند، بتواند منجر به کاهش شلوغی در سئول شود. در حال حاضر حدود ۲۶ میلیون نفر در سئول زندگی می‌کنند.
