ارزیابی باورها
گزارش کمیته ارزیابی جشنواره
جشنواره نوآوری محصول برتر ایرانی از همان ابتدای طرح ایده و شروع به کار خود به دنبال ایجاد این باور بوده است که اگر همه چیز درست پایه‌ریزی شود، می‌توان نوآور بود و به یک رهبر در بازارهای جهانی تبدیل شد. ارکان جشنواره بر این مبنا استوار شده که ایجاد این باور در گروی ذکر مصادیق است. مصادیقی که باور دارند و فعل خواستن و توانستن را صرف کرده‌اند.
دبیرخانه اجرایی از اوایل تابستان، رصد بازار را به شکلی جدی و فراگیر شروع و در طول یک فرآیند منسجم شش ماهه، ۶۱۵ محصول را از منابع مختلف مانند وب‌سایت‌های خبری، وب سایت شرکت‌ها، نمایشگاه‌ها، مجلات تخصصی، ارتباط با انجمن‌ها و مانند آنها شناسایی کرد. مطابق با روال جشنواره، محصولات شناسایی شده همراه با مستندات به کمیته ارزیابی ارائه می‌شود تا بر اساس معیارهای مقدماتی مانند ایرانی بودن شرکت صاحب محصول، پیچیدگی نوآوری به نحوی که به سادگی قابل تقلید نباشد، محصول برای اولین بار توسط همان شرکت به بازار ارائه شده باشد و... محصولات غربال شوند. پس از اجرای این مرحله ۴۱۷ محصول حائز شرایط اعلام شدند که نامه شرایط حضور در جشنواره به همراه کاربرگ‌های خودارزیابی برای آنها ارسال شده است. در این مرحله برخی شرکت‌ها به دلیل فقدان فرآیندهای نظام‌مند توسعه محصول جدید، کمبود اطلاعات و یا عدم تمایل به حضور در جشنواره از ارسال کاربرگ‌ها امتناع ورزیده‌اند. بدین لحاظ از بین تمامی موارد شناسایی شده، ۱۲۳ کاربرگ به دبیرخانه اجرایی واصل شده است که به منظور بررسی تکمیلی، مجددا به کمیته ارزیابی ارجاع داده شده‌اند.
در این مرحله، کمیته ارزیابی بر اساس اطلاعات مندرج در کاربرگ‌ها تصمیم خواهد گرفت که آیا شرکت از پتانسیل کافی برای ارزیابی حضوری برخوردار است یا خیر. بدین لحاظ در این مرحله به واسطه نواقص اطلاعاتی در برخی کاربرگ‌ها، تنها ۳۲ محصول از شرایط ارزیابی حضوری برخوردار بوده‌اند. در نهایت با وجود چندین مرحله غربال‌گری و اعمال معیارهای سخت‌گیرانه، ۵ شرکت در مرحله ارزیابی حضوری موفق به کسب امتیازات لازم برای دریافت گواهینامه نشده‌اند و از حضور بر روی سن جشن پایانی محروم مانده‌اند. در نهایت از میان شرکت‌های منتخب جشنواره، ۲۳ محصول حائز شرایط دریافت لوح زرین و ۴ محصول نیز موفق به دریافت گواهینامه اهتمام به نوآوری شده‌اند.
جمع‌بندی نتایج حاصل از ارزیابی‌ها نشان دهنده آن است که نقطه اتکاء و مزیت کلیدی شرکت‌های نوآور، دانش فنی نهفته در واحدهای مهندسی شرکت‌ها است. به طوری‌که تجزیه و تحلیل روند امتیازات اکتساب شده در مراحل مختلف ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که هر چه به مراحل میانی فرآیند که متمرکز بر موضوعات توسعه فیزیکی محصول و تست و اعتبارسنجی آن است نزدیک می‌شویم، مجموع امتیازات روندی صعودی به خود می‌گیرد و هرچقدر از این مراحل دور می‌شویم، میانگین امتیازات به دست آمده توسط شرکت‌ها روندی کاهشی به خود می‌گیرد. این اتفاق را شاید بتوان سندروم فنی نامگذاری کرد. تحت این شرایط واحدهای فنی بر فرآیند ایده‌پردازی مسلط شده و به صورت ناخودآگاه از گشودگی نوآوری امتناع می‌ورزند و به همین ترتیب وقتی محصول، مراحل توسعه فنی و تست و اعتبارسنجی خود را پشت‌سر می‌گذارد به دلیل منفک شدن واحدهای فنی از فرآیند توسعه محصول جدید، بار دیگر توجه به محصول جدید افول می‌کند، زیرا محصول جدید ابهام و پیچیدگی کارهای روزمره واحدهای فروش، بازاریابی، روابط عمومی و مانند آن را افزون خواهد کرد.
در نهایت خروجی مدل که مشتی است نمونه خروار، نشان از این دارد که در هر صنعتی اگر مدیران به توانمندی زیرمجموعه خود برای به ثمر نشاندن نوآوری باور داشته باشند، معرفی محصولات جدید شدت خواهد گرفت. این هدفی است که جشنواره نوآوری محصول برتر ایرانی به دنبال آن است. هم‌افزایی و به اشتراک گذاشتن این تجربیات موفق بین شرکت‌ها و مدیران ارشد سایر شرکت‌هایی که به این مصادیق نیاز دارند تا به این خودباوری برسند که پیشرو بودن در ارائه محصولات جدید یک رویا نیست، واقعیتی است که شرکت‌های بزرگی در کشور به آن جامه عمل پوشانده‌اند.
ارسال نظر