عضو هیات رییسه اتاق اهواز با گلایه از شرایط رکودی خواستار شد:
رونق را به ساخت و ساز بازگردانید
به طورکلی شرایط تولیدکنندگان و بخش‌خصوصی استان را در شرایط رکودی کشور چگونه می‌بینید؟
متاسفانه به دلیل رکود بازار، تولیدکنندگان در فشار هستند و شهرک‌های صنعتی نیز نیمه تعطیل و در حال رکودند و شکوفا نیستند؛ در مجموع اگر بخواهم شمایی کلی از وضعیت موجود استان خوزستان بدهم باید بگویم که بازار قفل شده و خوابیده است. در این شرایط من کدام صنعت را به عنوان صنایع شاخص توضیح بدهم که رونق داشته باشد؟ یعنی هم صنایع کوچک و هم صنایع بزرگ همین وضعیت را دارند. صنایع بزرگ که به هر حال از توانمندی مالی بهتری برخوردارند و می‌توانند گلیم خود را از آب بکشند اما این وسط صنایع کوچک و متوسط هستند که مشکلات زیادی از جمله عقب افتادگی حقوق کارگران‌شان دارند.
یعنی هیچ حمایتی از طرف دولت نمی‌شود یا بانک‌ها تسهیلاتی را در اختیار صاحبان صنایع و کارخانه‌ها قرار نمی‌دهند؟
با توجه به اینکه بهره بانکی بالاست کسی جرات نمی‌کند به سمت بانک‌ها و دریافت وام‌های بانکی برود؛ آنها هم که رفته‌اند و وام‌های کلان گرفته‌اند چون نتوانسته‌اند تولیدات خود را به روز کنند و به فروش برسانند، قادر نبوده و نیستند که بازپرداخت وام‌های خود را انجام دهند و در نتیجه بیشتر متضرر شده‌اند. این افراد مدام در این واهمه هستند که بانک‌ها، کارخانه و صنعت آنها را تعطیل کرده و بگیرند.
پس به نوعی اینگونه که از صحبت شما بر می‌آید، ما در استان خوزستان هیچ بازاری برای محصولات مختلف نداریم و صادراتی انجام نمی‌شود؟
واقعا اینگونه است؛ تولیدکنندگانی که به اتاق بازرگانی اهواز مراجعه می‌کنند یا جلساتی که در صنایع داریم از رکود شدیدی که بیداد کرده است، گلایه دارند. این در حالی است که در گذشته اینگونه نبود؛ مثلا پارسال در این بازه زمانی وضعیت خیلی بهتر بود.
بیشتر در کدام صنایع این مشکلات حادتر است؟
بیشتر صنایع کوچک و متوسط درگیر این مشکلات هستند و فرقی نمی‌کند که تولیدات آنها چه باشد. البته به خصوص آنها که در حوزه کارخانه‌های کوچک و متوسط حفاری و تولیدات نفتی کار می‌کنند، راضی نیستند و با توجه به قیمت نفت آنها هم در حال رکود هستند و رونق خوبی ندارند.
ماه گذشته شاهد افتتاح چند کارخانه در استان خوزستان بودیم مانند فاز اول کارخانه آلومینیوم مسجد سلیمان یا کارخانه فولاد کاوه اروند خرمشهر؛ با این شرایطی که شما از وضعیت صنعت استان و فراهم نبودن فضا برای فعالیت صنایع و کارخانه‌های خوزستان توضیح دادید، آیا ایجاد این کارخانه‌ها و صنایع جدید مقبولیت دارند و می‌توانند گلیم خود را از آب بکشند؟
صنایع بزرگ و سنگین که پشتوانه دارند، مشکلی ندارند و به تولید محصولات خود می‌پردازند اما در این بین صنایع کوچک و متوسط که پشتوانه و بنیه مالی و چشم‌اندازی برای بازار آینده ندارند تا بتوانند فروشی داشته باشند، دچار مشکل می‌شوند. صاحبان صنایع سنگین با توجه به تسهیلاتی که می‌گیرند می‌توانند با ارقام میلیاردی کارخانه‌های خود را افتتاح کنند اما اینکه رونق بازار آنها تا چند سال آینده به کجا می‌رسد مهم است. افتتاح هر کارخانه‌ای با توجه به تسهیلاتی که می‌گیرند خیلی آسان است اما اینکه در آینده بتوانند حقوق کارمندان و کارگران خود را بدهند، رونق بازار را داشته باشند و روی پای خود بایستند و بخشی از تولیداتشان را صادر کنند؛ موضوع متفاوتی است که متاسفانه چیزی در این استان نمی‌بینم.
گفتید که سال گذشته به نسبت امسال وضعیت صنایع بهتر بود و بازار خود را داشتند؛ صنایع در این مقطع زمانی به چه کشورهایی صادرات داشتند؟
صادرات به کشورهای دیگر به صورت معدود بود اما اینکه می‌توانستند حقوق بدهند و گلیم خود را از آب بکشند و در نمایشگاه‌های قوی شرکت کنند، شرایط خوبی بود. مثلا پارسال صنایع در نمایشگاه‌هایی که شرکت می‌کردند بازدیدکنندگان خیلی زیادی داشتند اما امسال در نمایشگاه‌های صنعت ساختمان، صنعت نفت و صنایع دیگر نفتی به عنوان بازدیدکننده متخصص و عضو هیات نمایندگان استان بسیار ناراحت شدم از اینکه صنایع ما به کجا کشیده می‌شوند. در حقیقت در صحبت‌هایی که با صاحبان صنایع داشته‌ایم می‌گفتند اشتباه کرده‌ایم که این همه هزینه کرده و در این نمایشگاه شرکت کردیم. نمایشگاه فرصتی است برای یافتن بازار جدید اما این بازار، امسال در نمایشگاه‌ها فراهم نبود. نمی‌دانم چرا روز به روز وضعیت بدتر می‌شود. باید فکری به حال این وضعیت بشود تا صنایع امیدی برای آینده داشته باشند.
عمده‌ترین دلیلی که صنایع نتوانستند بازار خود را داشته باشند چیست؟ و اینکه شما چه پیشنهادی برای بهتر شدن وضعیت صنایع دارید؟
به نظر من رونق چند سال پیش صنایع وابسته به ساختمان هم بود. اگر دولت بتواند بازار ساختمان را راه بیندازد و خرید و فروش مسکن راه افتد و رونق بگیرد، وضعیت بازار صنایع هم خوب می‌شود زیرا بخشی از صنایع بزرگ و کوچک وابسته به ساختمان هستند. از وقتی که صنعت ساختمان خوابیده است، گروه‌های مختلف وابسته به ساختمان همه راکد و ناامید شده‌اند. تا زمانی که ساختمان راه نیفتد، صنایع هم راه نمی‌افتند. این نظری است که طی سالیان سال تجربه در صنعت آسانسور به دست آورده‌ام. بزرگ‌ترین معضل ما این است که بهره‌های بانکی باید بیشتر کاهش یابند. اینگونه شاید مردم پول‌هایشان را از بانک بیرون بکشند و به بخش ساختمان و صنایع بیاورند و رونق دوباره به بازار و صنایع باز گردد.
ارسال نظر