به‌بهانه‌ انتشارِ آلبوم «سربلندان» وقار یک موسیقی

شاید تا امروز سازبندی ارکسترها در اجرای این ژانر از موسیقی بارها و بارها به تکرار همان ترکیب‌های تثبیت شده قبل پرداخته‌اند؛ اما در این اثر تلاش شد تا از آن فضاها و رنگ‌های صوتی پرهیز شود و تا جای امکان موقعیت جدیدی برای مخاطب شکل بگیرد؛ البته که قالب کلی اثر موسیقی ارکسترال هست؛ اما خوانندگان اغلب در قطعاتی مجزا آواز هم خوانده‌اند. آنچه در این آلبوم می‌بینید تنوع رنگ صوتی، اجرا و در نهایت تمایز نگاهی است که آهنگساز به ارائه هر یک از خوانندگان دارد که در عین تنوع، باعث ایجاد یک خط فکری مشخص در کار شده است که قابل تشخیص است. در این میان آنچه بیشتر از هر چیز باعث فاصله مخاطب از موسیقی‌های آئینی می‌شود، تمرکز بر پررنگ نشان دادن و بزرگ‌نمایی‌های آنی است که می‌تواند ارتباط حسی مخاطب را با اثر قطع کند؛ اما در این آلبوم در عین حفظ حرمت این نوع موسیقی و نشان دادن فرازهای پرهیمنه آرامش و وقار یک موسیقی سنگین و محترم محفوظ مانده است و آنچه می‌شنوید در نهایت یک موسیقی محترمانه است.