زهرا آزموده
چندی ست که پینت بال در میان ورزش دوستان طرفداران پروپا قرص خود را پیدا کرده است به طوری که این ورزش مهیج امروزه نه تنها به شکل یک سرگرمی جذاب، بلکه به عنوان یک رشته مهم ورزشی شناخته می‌شود و افتخاراتی نیز برای ایران کسب کرده است؛ تیم ملی پینت بال ایران که داتیس نام دارد فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۸۸ آغاز کرده و تاکنون چهار دوره قهرمان آسیا شده است و در مسابقات بین قاره‌ای که در فرانسه برگزار شد به مقام پنجم رسید.

اما تاریخچه پینت بال چیست؟ در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی در وزارت کشاورزی آمریکا ماشین‌هایی وجود داشته که در انتهایشان پمپی قرار داشته و رنگ را به مسافت دور پرتاب می‌کرده‌اند. به این ترتیب درخت‌هایی که باید قطع و هرس می‌شدند از سایر درخت‌ها شناخته می‌شدند! ایده اولیه این بازی از اینجا آمده است. اولین بازی پینت بال در سال ۱۹۸۰ در آمریکای شمالی با دوازده بازیکن برگزار شد.


بازی پینت بال تابع قوانین پیچیده‌ای نیست و هرگروه بنا به تعداد شرکت‌کنندگانی که دارد در مورد نحوه بازی در ابتدا به توافقاتی می‌رسد. اعضای شرکت کننده عموما بین دو تا پنج نفر هستند که در قالب دو تیم روبه‌روی هم می‌ایستند. اعضای یک تیم برای شناخته شدن از تیم مقابل پوشش شبیه به هم دارند. با شروع بازی هریک از دو تیم با اسلحه‌هایی که مارکر نام دارد به جنگ یکدیگر رفته و با گلوله‌هایی رنگی یکدیگر را مورد اصابت قرار می‌دهند و تا حذف کامل اعضای یک تیم ادامه دارد. بازی پینت بال ترکیبی از دومیدانی و تیراندازی است و به علت اینکه احتیاج به فکر و تصمیم آنی دارد شطرنج زنده نامیده می‌شود. علاوه بر اینها پینت بال یکی از پر هیجان ترین بازی‌های دسته جمعی است که بدون داشتن مهارت خاصی تنها به شکل یک تفریح گروهی هم می‌توان به آن نگاه کرد. پینت بال از معدود ورزش‌هایی است که زن و مرد یا پیر و جوان بودن در آن تفاوت چندانی ندارد و از این رو می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای یک جمع خانوادگی باشد. گلوله‌های رنگی که برای نشان‌گذاری در این بازی استفاده می‌شوند از جنس کپسول‌های گرد ژلاتینی هستند که برخورد آنها با بدن تنها از فاصله نزدیک، مختصر دردی ایجاد می‌کند. از نکات مهمی که در این بازی باید مورد توجه قرار بگیرد استفاده از ماسک و عینک ایمنی در حین بازی است.
برخی از باشگاه‌هایی که در تهران به این ورزش اختصاص دارند به شرح جدول است: